پزشکیان و رهبری چه در سر دارند؟!

محمد توکلی، عضو بخش تحلیلی انصاف نیوز در یادداشتی درباره‌ی سخنان رهبری و رئیس جمهور نوشت:

سخنان آیت الله خامنه‌ای و مسعود پزشکیان در نخستین ساعات سال ۱۴۰۴ می‌تواند نشانگر پروژه‌ی مشترک این دو مقام عالی‌رتبه‌ی نظام برای سال تازه باشد.

دو دهه قبل قرار بر این بود که در سال ۱۴۰۴ جمهوری اسلامی ایران برترین جایگاه را در منطقه داشته باشد اما آنچه در عمل رخ داده حرکت در مسیری خلاف هدف پیش‌بینی‌شده بوده است و شاید همین تجربه‌ی ناکام بهانه‌ای برای دوباره دیدن و باز اندیشیدن شود.

انتخابات زودهنگام ریاست جمهوری در تابستان ۱۴۰۳ و نتیجه‌ی آن را با هر روایتی که بخوانیم در این تردیدی وجود ندارد که منتخب آن انتخابات توان کم نظیری در ایجاد اجماع و توافق‌سازی در سطوح عالی حاکمیت را داشته و توانسته با همین ویژگی کارهای قابل توجهی را در مدت کمتر از یک سالی که پاستورنشین شده به جایی برساند.

توقف برخوردهای خیابانی در موضوع حجاب، عبور دادن کابینه‌‌ای میانه‌رو از مجلسی که اکثریت آن مخالف جریان میانه‌رو هستند، رفع فیلتر برخی برنامه‌های اینترنتی که با توجه به سازوکار تصمیم‌گیری در شورایعالی فضای مجازی کار سختی بود که حتی دولت سیزدهم هم با وجود میل رئیس جمهور وقت نتواست به سرانجام برساند، جلوگیری از ابلاغ قانون حاشیه‌ساز و تنش‌آفرین حجاب، پایان دادن به حصر مهدی کروبی و زمینه‌چینی برای اتخاذ تصمیمی مشابه برای محصور دیگر و… از جمله اقداماتی بود که پزشکیانِ اجماع‌ساز آنها را به جایی رساند.

اما همه‌ی اینها در برابر دلار ۱۰۰ هزار تومانی تقریبا هیچ است. طبیعی‌ست که بسیاری از مردم کوچه و بازار بیش از این نوع تصمیمات به سفره‌ی خود می‌نگرند و از دولت و دیگر اثرگذاران، بهبود شرایط اقتصادی را طلب می‌کنند. این واقعیت را باید پذیرفت که دست دولت چهاردهم در حوزه‌ی اقتصاد پر نیست. همانطور که دست دولت سیزدهم پر نبود و همانطور که دست دولت دوازدهم هم از زمان بازگشت تحریم‌ها رفته رفته خالی شد.

با نگاهی به سخنان رهبری انقلاب و رییس جمهور پزشکیان نوعی اذعان به این دست خالی در اقتصاد هویداست و تاکیدات پر رنگ این دو مقام عالی نظام به مسائل اقتصادی نشانگر این است که تصمیم‌گیران نظام به خوبی دریافته‌اند که دست‌کم در اقتصاد از قله‌ها فاصله داریم.

تاکید رهبری در شعار سال بر سرمایه‌گذاری است و آنچه پزشکیان می‌گوید نیز ابراز نگرانی از ناترازی‌هاست و اجرایی کردن راه و روشی برای پایان دادن و یا دست‌کم جلوگیری از گسترش بیشتر آن.

رییس جمهور می‌گوید که او و دولتش مصمم است که تغییر ایجاد کند و این کلیدواژه‌ی تغییر می‌تواند مسیری تازه را پیش روی نظام سیاسی بگشاید. مسیری که در انتهای آن دیگر اهداف چشم‌انداز رویایی محال به نظر نیاید.

پزشکیان بنا بر آنچه خود بر آن تاکید دارد به دنبال تغییر سیاست‌هاست و بدیهی است که در ساختار سیاسی فعلی ایران برای اعمال چنین تغییراتی راهی جز همراه‌سازی رهبری نظام وجود ندارد.

از طرف دیگر آیت الله خامنه‌ای نیز در این ماه‌های پس از آغاز به کار دولت چهاردهم نشان داده‌اند که حتی اگر با بعضی برنامه‌ها و رویکردهای دولت مخالف باشند اما دست‌کم به شخص رئیس جمهور اعتماد کامل دارند و با بسیاری از آنچه او بخواهد همراهی نشان می‌دهند.

با کنار هم قرار دادن آنچه گفته آمد می‌توان به این نتیجه رسید که ارکان مختلف نظام سیاسی حالا و با نگاهی به راه طی شده به این نتیجه رسیده‌اند که بخشی از سیاست‌های چند دهه‌ی اخیر نادرست بوده و یا به درستی اجرا نشده و همین امر باعث شده که رییس جمهور بگوید که مصمم به تغییر هستیم و رهبری نیز بر انجام کارهای ریشه‌ای تاکید دارند.

انتهای پیام