رنانی: مومنی ۳۰ سال یک تنه در میدان ایستاد | او پرچمدار منافع ملی است

سایت جماران نوشت: «در هشتصد و پنجاه و ششمین شب از شب‌های فرهنگی بخارا، که به بزرگداشت دکتر فرشاد مومنی، اختصاص یافت، رنانی با یادآوری آشنایی خود با فرشاد مومنی از دوران دانشجویی نزد استاد مشترکشان، جهان‌بگلو، سخنانش را با توصیف مردی آغاز کرد که «۳۰ سال نقد کرد و خسته نشد؛ ۳۰ سال گفت و نشنیدند، اما باز گفت».

او از پنجشنبه‌های «دین و اقتصاد» گفت و افزود: با ارج نهادن به این پشتکار کم‌نظیر، دکتر مومنی را شخصیتی دانست که «در مرز دانش حرکت می‌کند» و برخلاف بسیاری، هرگز دانش خود را در خدمت منافع شخصی و پست‌های سیاسی قرار نداد، بلکه آن را پرچمی برای منافع ملی ساخت.

دکتر محسن رنانی، عضو هیئت علمی گروه اقتصاد دانشگاه اصفهان، با بیان اینکه توسعه استمرار نهادهایی است که انباشت سرمایه ایجاد می‌کند، که این نهادها می‌توانند اقتصادی یا علمی و فرهنگی باشند، از استمرار تلاش‌های علی دهباشی در مجله بخارا تقدیر کرد و اظهار داشت: در جامعه‌ای که همه برای تخریب و کوتاه‌مدت بودن بسیج می‌شوند، هنر است که نهادی را تأسیس کنیم و عرصه فرهنگ را زنده نگه داریم. ۳۰ سال بخارِ بخارا را زنده نگه داشتن، هنر است.

او با یادآوری اینکه دکتر فرشاد مومنی نزدیک به ۳۰ سال موسسه دین و اقتصاد را بالنده آبیاری کرد، افزود: پنج‌شنبه‌های دین و اقتصاد را مستمر نگه داشت، ۳۰ سال نقد کرد و خسته نشد. عجیب است که ۳۰ سال نقد کنی و خسته نشوی، ۳۰ سال بگویی، گوش نکنند و باز بگویی. در بعضی میدان‌ها، وقتی همه علیه تو هستند، یک‌تنه بایستی و عمیق باشی. با اینکه ممکن است در مواردی با توصیه های ایشان موافق نباشم، اما معتقدم دکتر مومنی در حوزه‌ای که حرکت می‌کند، در مرز دانش است.»

او گفت: سهراب می‌گوید: وسیع باش و تنها و سر به زیر و سخت. در ایران، غیر از داشتن این چهار ویژگی، امکان‌پذیر نیست که دوام بیاوری. مومنی پروژه‌مند نیست که هر سالی پروژه‌ای را پی بگیرد و به دنبال گرفتن پست باشد. او همیشه یک پرچم را بلند می‌کند و آن پرچم، منافع ملی است.

رنانی ادامه داد: جوان ترها، روزنامه‌ها و سایت‌ها و آنچه را که در فاصله آذر ۸۸ تا آذر ۸۹ که سیاست هدفمندی یارانه‌ها اعلام شد، بخوانند؛ تمام آنچه را که رخ داد، مومنی پیش‌بینی کرده بود و هشدار داده بود. بنابراین، هم عمیق است، هم پُرخوان و پُرکار. ساده نیست که هر روز اول تا آخر هفته سرِ کار بروی و همه وقت را صرف خواندن و گفت‌وگو با دانشجویان و دانشمندان کنی. در میان اقتصاددانان ایرانی، تنها کسی که از دوره دانشجویی مرا ارج می‌گذاشت و تشویق می‌کرد، ایشان بود. مومنی بسیار به من انرژی می‌داد.

رنانی با یادآوری اینکه آشنایی‌اش با فرشاد مومنی از زمانی بوده که به کلاس‌های استاد مشترک‌شان، جهانبگلو، می‌رفته‌اند، به گفت‌وگوهای طولانی‌مدت مومنی و جهانبگلو پس از پایان کلاس‌های درسی اشاره کرد و افزود: هرگاه درِ اتاق محل گفت‌وگوی آنها را باز می‌کردیم، تا نیمه اتاق پر از دود پیپ بود. اما من برای اولین بار این خیر و شر را در اتاق دکتر جهانبگلو یافتم؛ آن دودی که برای آن‌ها شر بود و برای کشور خیر و فکر می‌کنم بخش زیادی از خیر بشریت، زیر رقص دود و سیگار شکل گرفته است.

این اقتصاددان با بیان اینکه مومنی پدیده‌ای است که هیچ چشمی جز چشم منافع ملی نداشته، اظهار کرد: او آورده‌ها و افزوده‌های فراوانی برای جامعه علمی ما به ارمغان آورده است. اگر در انتقاد از ایشان بخواهم چیزی بگویم ، یکی از این موارد این است که وقتی در کسوت معلمی می‌رود، پشت آن همه دغدغه ملی است.

فرق نمی‌کند که با دانشجویانش صحبت می‌کند یا وزیر اقتصاد و یا رئیس‌جمهور؛ در قالب یک معلم، با چاشنی تحکم، حرف می‌زند. آن وقت، هیچ مقامی بیش از یک جلسه او را تحمل نمی‌کند! با اقتصاددانان هم در همین موضع می‌رود. این مشکل تاریخی هم هست و قابل حل هم نیست. در حالی که در جایی که شرط اول گفت‌وگو، همسنگی است، باید در بازی، همسنگی را رعایت کرد.

این گفته او با خنده و تشویق حاضران روبه‌رو شد.

او در پایان گفت: دوستش داریم، عاشقش هستیم، برایش طول عمر بلند، با عزت و با انرژی طلب می‌کنیم و دعا می‌کنیم مانند همیشه دلسوز ایران بماند و سخن بگوید.

همچنین در ابتدای این نشست، دکتر شجاع احمدوند، رئیس دانشکده اقتصاد نیز، ضمن تبریک به مناسبت سالروز تولد دکتر مومنی، ابراز امیدواری کرد که سایه پرمهر او سال‌های سال بر سر جامعه علمی ایران مستدام باشد و جامعه همچنان از اندیشه‌های ایشان بهره‌مند شود.

او با بیان اینکه آثار دکتر مومنی همواره نشان می‌دهد اولویت ایشان مسائل مالی و شخصی نیست و آنچه بیشتر برایش تلاش کرده، مسائل جمعی و معطوف به منافع ایران بوده است، گفت: از سال ۷۸، نشست‌های پنج‌شنبه‌ها را به‌طور مستمر ادامه دادند. کمتر کسی است که چنین انرژی را صرف دغدغه توسعه ایران کند.

او با نگاه انتقادی و تحلیلی، علمی و آزاداندیشی را سرلوحه عمل خود قرار داده و با فاصله از نگاه انتزاع‌گرایان، به شیوه‌ای کاربردی به مسائل عینی اقتصادی و اجتماعی می‌پردازد.

او ادامه داد: از جمله معدود افرادی است که علم را در آکادمی و دانشگاه محصور نکرد و در قالب مسئولیت اجتماعی، آن را وارد جامعه کرد. او دانش و اقتصاد را از پشت میزهای دانشگاه وارد جامعه کرد. ما برای ایشان طول عمر و عزت روزافزون آرزو داریم و به وجود چنین سرمایه‌های ارزشمندی افتخار می‌کنیم و به خود می‌بالیم که در کنار این بزرگواران هستیم.»

انتهای پیام