دیپلماسی روحانی، راه خروج از فصل هفت منشور سازمان ملل
در حدود 70 سال گذشته تا به حال نام چندین کشور در شورای امنیت سازمان ملل به عنوان کشورهایی که تهدید و تجاوزی علیه صلح بین المللی بوده‌اند مطرح شده است. کره شمالی، لیبی، افغانستان، عراق و کویت از کشورهایی بودند که با قرار گرفتن در فصل هفتم منشور از سوی سازمان ملل محکوم شده‌اند. با قرار گرفتن کشورها در فصل هفتم منشور، کار شورا دیگر محدود به توصیه نمی‌شود و می‌تواند اقدامات جدی مانند استفاده از نیروهای مسلح نظامی برای نگهداری یا بازگرداندن صلح و امنیت جهانی استفاده کند. چنانچه جنگ و حمله نظامی به همین بهانه و با همین ابزار حقوقی برای همه کشورهای نام برده رخ داد. در این میان نام ایران به عنوان اولین کشوری که بدون جنگ و درگیری نظامی از این فصل خارج شد در تاریخ باقی خواهد ماند.
به گزارش انصاف نیوز، «جعفر قنادباشی» درباره این موضوع می‌گوید: «ما ظرفیت‌ها و قابلیت‌هایی در منطقه داریم که دنیای غرب نمی‌تواند با توسل به فصل هفتم منشور سازمان ملل متحد اقداماتی را که علیه دیگر کشورها صورت داد با ما هم انجام دهد. جایگاه ایران و عقبه استراتژی و راهبردی که در منطقه دارد، مسئله بسیار مهمی است. دنیای غرب در عرصه عمل به این نتیجه رسیده بود که اگر که بنا باشد وارد بازی نظامی شود، موفق نخواهد بود. بنابراین توانمندی‌های نظامی، دفاعی، سیاسی و اقتصادی داخلی و خارجی ما موجب شد غرب نتواند وارد عرصه نظامی شود. افکار غرب، با توجه به عواقب این کار هرگز به جنگ فکر نمی‌کرد.»
او دیپلماسی ظریف را یکی دیگر از عوامل مؤثر بر خارج کردن ایران از فصل هفتم منشور می‌داند و توضیح می‌دهد: «آقای ظریف یک عامل از عوامل مختلفی بود که در نهایت اجازه داد غربی‌ها آبرویشان حفظ شود وگرنه هیچ وقت نمی‌توانستند فصل هفتم را علیه ما اجرا کند. همین حالا اگر کره شمالی توانایی نظامی نداشت، تا به حال به آن کشور حمله می‌شد. بنابراین آقای ظریف یک عامل مهمی بود که با وجود قابلیت‌هایی مثل قدرت بزرگ جمهوری اسلامی که پشت سرش وجود داشت باعث شد نماینده کشور ایران شود و در نهایت از غربی‌ها امتیازی بگیرد.»
در تفاهم هسته‌ای لوزان که در آن دو طرف بر برنامه‌ای برای رسیدن به برنامه جامعه اقدام مشترک به توافق رسیدند قرار شد که با نهایی شدن متن برنامه جامع اقدام مشترک قطعنامه‌هایی که علیه ایران تصویب شده بود لغو شود. یعنی قطعنامه‌ای جدید صادر شود تا قطع نامه‌های منصفانه قبلی را اصلاح کند. اینگونه ایران که از مرداد سال 85 ذیل این فصل از منشور ملل متحد قرار گرفت بدون ریخته شدن حتی یک خون از سایه ترس جنگ خارج شد. قنادباشی درباره این موضوع توضیح می‌دهد: «مردم تحمل کردند و به سرنوشت عراق دچار نشدند، دوما اینکه ما استراتژی تولید بنزین داخلی را به کار بردیم. ان ها در صدد بودند که همه چیز را متوقف کنند. شاه کلید را ما از طریق تبدیل برخی از خطور پتروشیمی به تولید بنزین، متوقف کردیم. معنای این موفقیت این است که ما می‌توانیم با مقاومت و به کارگیری ظرفیت‌های خودمان و توجه به منطقه و با هوشمندی، غرب را متوقف کنیم و نشان دهیم که ما نه تنها سومالی نیستیم بلکه از بعضی از کشورهای غرب هم محکم‌تریم، چون ما همه اهرم‌ها را به کار بردیم.» به عقیده او «بنابراین توانمندی‌های دفاعی، سیاسی و اقتصادی داخلی و خارجی ما موجب شد غرب نتواند وارد عرصه نظامی شود. افکار غرب، با توجه به این عواقب این کار هرگز به جنگ فکر نمی‌کرد.»
انتهای پیام
