تریدینگ فایندر

سایه سنگین اتوبوس‌های فرسوده بر سر دانشجویان دانشگاه گیلان

هفته گذشته، ایران شاهد یکی از تلخ‌ترین حوادث دانشجویی ماه‌های اخیر بود؛ اتوبوس حامل دانشجویان پیراپزشکی سرخه در مسیر خود واژگون شد. سه دانشجو جان باختند و چهار نفر دیگر راهی بیمارستان شدند.

گزارش‌ها حاکی است اتوبوس دچار نقص فنی بوده؛ نقصی که پیش‌تر بارها از سوی دانشجویان هشدار داده شده بود، اما پاسخی نگرفت. بی‌توجهی‌ای که حالا به بهای جان سه جوان تمام شد.

این حادثه، اما برای دانشجویان گیلانی نگران‌کننده‌تر از همیشه است؛ چرا که اتوبوس‌های مورد استفاده در دانشگاه گیلان، از نظر مدل و فرسودگی، تفاوت چندانی با همان اتوبوسی ندارند که در محور سرخه حادثه‌ساز شدند؛ بعضاً حتی قدیمی‌تر و آسیب‌پذیرتر.

در محوطه دانشگاه گیلان، دیدن اتوبوس‌هایی با رنگ پریده، صندلی‌های فرسوده و صدای موتورهای ناهماهنگ، تصویری عادی است. هر روز صدها دانشجو با همین وسایل نقلیه به دانشگاه می‌رسند؛ وسایلی که بیشتر به «یادگار دهه هشتاد» شباهت دارند تا ابزار ایمن جابه‌جایی دانشجو.

بارها در شبکه‌های اجتماعی دانشگاه، دانشجویان نگرانی خود را از وضعیت ناوگان فرسوده اعلام کرده‌اند، اما پاسخ‌ها معمولاً کلی، موقتی یا سکوت کامل بوده‌اند.

یکی از دانشجویان می‌گوید:
“چندهزار دانشجو به ظرفیت دانشگاه اضافه شده، اما زیرساخت‌ها از خوابگاه گرفته تا سرویس‌های فرسوده‌ای که انگار متعلق به جنگ جهانی دوم هستن، هنوز فراهم نشده.”

دیگری وضعیت اتوبوس‌ها را چنین توصیف می‌کند:
“این اتوبوس‌ها چه بخوایم چه نخوایم از رده خارج شدن. فرسودگی از سر و روشون می‌باره. خیلی از پنجره‌ها باز نمی‌شن و اهرم‌هاشون خراب و زنگ زده‌ن. اگه خدای نکرده یکی تو اون جمعیت نفسش بگیره، نمی‌تونه پنجره رو باز کنه.”

دانشجوی دیگری هم می‌گوید:
“واقعا کی قراره اتوبوس‌های دانشگاه عوض بشن؟ این اتوبوس‌ها خیلی از کار افتادن. یکی از همین اتوبوس‌ها چند روز پیش به زور دنده عوض می‌کرد و صدای آزاردهنده‌ای تولید می‌کرد. یعنی چون رایگانه باید آشغال‌ترین اتوبوس ممکن رو به ما اختصاص بدن؟ هر چیزی یک طول عمری داره.”

شاید زمان آن رسیده که از خود بپرسیم: آیا باید فاجعه‌ای مشابه در مسیر دانشگاه گیلان تکرار شود تا تصمیمی گرفته شود؟

دانشگاه‌ها، به‌ویژه دانشگاه گیلان، باید بدانند ناوگان حمل‌ونقل دانشجویی بخشی از سیستم آموزشی است، نه حاشیه‌ی آن. درسی که با هزینه‌ی جان جوانان تکرار شود، دیگر درس نیست؛ هشدار است.»

انتهای پیام

بانک صادرات

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا