وظیفهی حاکمان عادل در برابر غالیان چاپلوس
حجت الاسلام احمد حیدری در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:
در طول تاریخ غلوّ نسبت به حاکمان- بخصوص نسبت به اولیای خدا در زمان حاکم بودنشان و نسبت به حاکمانی که به حق یا ناحق، خود را به آسمان منسوب میکنند- از طرف باورمندان ساده، احمق و ناآگاه یا دنیاگرایان کجاندیش، فریبکار و چاپلوس رواج داشته و دارد و خواهد داشت.
نمونههای این غلو سادهاندیشانه یا چاپلوسانه فراوان است و داعیه برای غلوّ و چاپلوسی هم همیشه فراوان؛ و در این بین مهم وظیفه حاکمان عادل در قبال این ناآگاهان یا چاپلوسان است.
امامان الگوی مبارزه با غلوّ و چاپلوسی در همه چهرههای آن هستند. پیامبر و امام علی که سابقه حکومت داشتند، نه تنها به آنان میدان ندادند، که به شدت با آنان مبارزه کردند.
گروهی ظاهراً ساده دل، به الوهیت و ربوبیت امام علی قائل شدند و امام، ضمن اقرار به عبودیت، آنها را به توبه فراخواند و بعد از اصرار، به قتل تهدید کرد و با توجه به تداوم اصرارشان، آنان را در خندقی با دود خفه کرد.(اثبات الهداه ۵/ ۳۷۲).
وقتی هم در بین خطبهاش در شرح حقوق رعایا بر والی و والی بر رعایا، فردی برخاست و امام را واجب الاطاعه، مطاع مطلق و بیچونوچرا قلمداد کرد، امام ضمن بیاعتنایی به سخنان چاپلوسانه او، این که مردم گمان کنند والی عاشق تعریف و تمجید و چاپلوسی است، را بدترین حالت برای والیان برشمرد و مردم را به نقد و نصیحت خود فراخواند. (کافی ۸/ ۳۵۵- ۳۵۶).
در دوره امام صادق هم گروهی به رهبری ابوالخطاب نامی از اصحاب امام، نسبت به آن حضرت گرفتار غلوّ شدند و در کوفه با ادعای ربوبیت و الوهیت ایشان و نبوت ابوالخطاب، علیه حکومت منصور عباسی شوریدند و فریاد به «لبیک یا جعفر بن محمد» بلند کردند. وقتی راوی خبر آنان را به امام رساند، حضرت در حالی که از خوف خدا گریان بود، به گونهای به سجده افتاد که سینه حضرت بر زمین واقع شد و مکرر میفرمود: «نه خدا، که بنده محض و صددرصد خدایم».
- راوی گوید از رساندن این خبر به امام پشیمان شدم و عرض کردم: آقا این ادعای باطل آنان که مسئولیتی را متوجه شما نمیکند.
- حضرت فرمود: «اگر عیسی بن مریم در مقابل ادعای الوهیتش از جانب نصارا ساکت میماند و از آنان و ادعای باطلشان اظهار بیزاری نمیکرد، بر خدا بود او را کر و کور کند و من هم اگر از اظهارات ابوالخطاب و یارانش اظهار و اعلام بیزاری نکنم، بر خداست که چشم و گوشم را بگیرد. (رجال کشّی، ص۲۹۸ و اثبات الهداه، ج۵, ص۴۰۱).
بنابراین بر رهبران عادل لازم و وظیفه است که سادهدلان احمق و متملّقان دنیاطلبِ چاپلوس را که در باره آنان غلوّ میکنند و برایشان مقام الوهیت، ربوبیت، عصمت و اطاعت مطلق قائل میشوند، را از خود برانند و بیزاری خود را از آنان، ابراز و اعلام کنند.
امید که بساط غلوّ که سابقه طولانی داشته و مصیبت های فراوان به بار آورده، با برخورد شدید با متملّقان برچیده شود.
انتهای پیام
