کورسویِ اُمید!

«ناصر آملی» فعال سیاسی مشهد در یادداشتی تلگرامی با عنوان «کورسویِ اُمید!» نوشت:

رفیقی از دوستان فریمانی می‌گفت در دوّم خرداد 76، شب انتخابات، کدخدایی در روستایی، کُلِّ 200 رأی دهنده را به یک قیمه پلوی مَشتی مهمان نمود. بعد از ظهر روز بعد، وقتی صنوق آراء عدد 199 را برای خاتمی دهان گشود، حضرت کدخدا رأی خود را برداشت و با اندوه فرمود: پس آن 199 قیمه پلو کجا رفت؟!

جناب رئیسی دارند فرار به جلو میفرمایند.

ایشان می‌گوید انتخابات مهندسی شده بوده است و در برخی حوزه‌ها تعرفه کم آمده!

اوّلاٌ وزارت کشور بر خلاف سال 88 رسماٌ اعلام کرده که در هیچ حوزه‌ای کمبود تعرفه وجود نداشته و شکایت خاصّی نیز از حوزه ای خاصّ، واصل نشده؛ ثانیاٌ، این را نیز دیگر همه می‌دانند که اگر بالفرض حوزه‌ای با کمبود تعرفه رو به رو می‌شد، لابد در بعد از ظهر روز رأی‌گیری اتفاق میاُفتاد؛ و معلوم است که آرای تکلیفی – پلویی، مربوط به صبح رأی گیری است، نه بعد از ظهر؛ و لذا کمبود تعرفه باید صدای روحانی را درآوَرَد، نه حضرت رئیسی! ثالثاٌ، حقیقتاٌ همین 16 میلیون رأی جناب رئیسی نیز از معجزات هزارۀ سوّم است و خدا می‌داند اینجانب نیز براستی انگشت در دهان باقی مانده‌ام؛ و معلوم نیست تا کی؟!

بندگان خدا حامیان جناب رئیسی چیزی از اعتراض شنیده‌اند و نمی‌دانند چه باید کرد! البته می‌خواهند لابد به حامیان خود برای دور بعد، اُمید بخشند؛ و نیز شاید در تفاوت میان آراء، و تعداد بسته‌های غذایی توزیع شده درمانده‌اند؛ همچون آن کدخدای فریمانی!

پیشنهاد این حقیر به جناب رئیس جمهور محترم (روحانی) این است که برای اینکه انگشتِ تعجّبِ امثال این حقیر نیز از دهان خلاص شود، خود پیشنهاد شمارش صندوق‌هایی را – که لابد می‌دانند – بدهند تا «گُلاروی شود هر که در او، حق باشد»؛ و آرایش حلالتر از شیر مادر!

باری، حقیقتش را بگویم، مدتی است در اندیشه و حِسِّ کورسوی اُمیدی‌ام نااُمید، از محمود احمدی‌نژاد؛ آن هم پس از روشن شدن برخی وقایع بر او؛ تا مگر دهان باز کند و چنانکه از برخی برادران گفت، بگوید که در آن چند ساعتی که همچون برق و باد گذشت، در وزارت کشور وی چه گذشت و آن منحنی کذایی چگونه چنان اوج گرفت که شمارشگران عصر نور را نیز در پی نهاد؟

گفتهاند «آرزو بر جوانان عیب نیست»؛ و اگر آرزوی دنیوی بر جوانان عیب نباشد، چرا کورسوی اُمیدی اُخروی بر پیران، عیبناک بنماید؟!

انتهای پیام