متن سخنرانی لغو شده نماینده انجمن اسلامی دانشجویان در افطار رهبری

متن سخنرانی «محمد رهبری»، نماینده انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران در دیدار رمضانی دانشجویان با رهبری که به علت لغو آن در لحظات آخر، فرصت طرح شدن در این دیدار را نیافت و برای انتشار به انصاف نیوز ارسال شده است در پی می‌آید:

بسم الله الرحمن الرحیم

قال الامام علی (علیه السلام): صلاح ذات البین أفضل من عامة الصلاة و الصیام.

اصلاح اختلاف‌ها، از تمامی نمازها و روزه‌ها برتر است. (نهج البلاغه، وصیت ۴۷)

خدا را شاکرم که فرصت دارم تا امروز بتوانم در محضر جنابعالی به بیان نظرات خود بپردازم و اظهار امیدواری می‌کنم که در سالیان آینده تشکل‌های دیگری که هیچ یک از سخنرانان امروز آن‌ها را نمایندگی نمی‌کنند نیز امکان حضور در این جایگاه را داشته باشند و امکان ارتباط و گفتگوی مستمر برای همه تشکل‌های معتقد به نظام و قانون اساسی با جنابعالی فراهم شود.

رهبر انقلاب

همبستگی و وحدت میان اقشار مختلف جامعه ایران در عرصه‌های مختلف اجتماعی، چنانکه بارها در سخنان حضرتعالی نیز مورد تاکید قرار گرفته از مهم‌ترین ضرورت‌های امروز جامعه و تأمین کننده امنیت پایداری است که در طول این چند دهه به یمن خون شهدا، از خودگذشتگی مردم و رشادت‌ها و جانفشانی‌های سربازان ایران و اسلام حفظ شده است.

هنوز کلام امام در ذهن‌ها جاریست که فرمودند: «باید همه این رمز را بفهمیم که وحدت کلمه رمز پیروزی است؛ و این رمز پیروزی را از دست ندهیم و خدای نخواسته شیاطین بین صفوف شما تفرقه نیندازند.»

در شرایطی که از یک سو کشورهای استعمارگر و خشن جهانی در کنار بنیادگرایان قبیله‌گرا و حامی تروریسم، رقص شمشیر کرده و تجارت سلاح‌هایی می‌کنند که قلب فرزندان کشور ما در خاورمیانه را پاره پاره کنند، و از سوی دیگر حجم گسترده‌ای از مسائل و مشکلات اجتماعی و اقتصادی در طول چند دهه در کشور بر روی هم انباشت شده‌اند، لازم است همه ما به چگونگی ممکن شدن وحدت و همبستگی بخش‌های مختلف جامعه و عوامل تهدید کننده آن بیندیشیم و برای تقویت همبستگی و رفع موانع آن، که یکی از عوامل تقویت کننده امنیت است، تدبیر کنیم تا بتوانیم در کنار هم از بحران‌های پیش رو به سلامت عبورکنیم.

متاسفانه در سطح سیاسی فضای تبلیغاتی کشور در آستانه انتخابات و نزاع‌های روزمره جناح‌های سیاسی کشور و حجم اتهاماتی که روانه یکدیگر می‌کردند نشان داد که فضای سیاسی کشور، در حال دور شدن از حداقل‌های لازم برای حرکت در مسیر وحدت و انسجام است.

در سطح اقتصادی با شکل‌گیری قریب به 20 میلیون حاشیه نشین و ساکن بافت فرسوده و افزایش شکاف طبقاتی در جامعه، انتظار همبستگی میان طبقاتی که از فرصت‌های برابر در بهره‌مندی از امکانات و فرصت‌های اقتصادی و اجتماعی برخوردار نیستند، چندان انتظار معقولی نیست.

در سطح اجتماعی با حرکت جامعه به سمت حاکم شدن فردگرایی خودخواهانه مهم‌ترین نهادهای اجتماعی مانند خانواده در معرض تهدید قرار گرفته است. افزایش چشمگیر آمار طلاق در سالیان گذشته بدین معناست که ما امروز در حفظ وحدت و انسجام حتی در ساختار خانواده نیز دچار مشکل هستیم.

رهبر انقلاب

می‌توان بر این موارد، همچنان شواهد دیگری اضافه کرد. اما مهم‌تر از شواهد پرداختن به علل است. به طور کلی به نظر می‌رسد مجموعه عواملی که در سطوح مختلف سیاسی، اقتصادی و اجتماعی سبب‌ساز بی‌عدالتی و نابرابری در دسترسی به فرصت‌ها و امکانات در حوزه‌های مختلف می‌شوند مهم‌ترین علت بی اعتماد شدن مردم به ارزش‌ها و از بین رفتن همبستگی اجتماعی در جامعه‌اند. در سه سطح به علل از بین رفتن همبستگی اجتماعی در ادامه اشاره می‌کنم:

1- در سطح سیاسی، همه نهادها و سیاست‌هایی که به نوعی باعث ایجاد نابرابری در دسترسی به تریبون‌ها و آزادی در بیان می‌شوند زمینه ساز از بین رفتن وحدت و همبستگی می‌شوند. برای نمونه سالهاست که صدا و سیما به عنوان مهم‌ترین رسانه علی‌القاعده ملی کشور، اتخاذ سیاست‌های سلیقه‌ای را بر اجرای عدالت ترجیح داده و مولد بی‌اعتمادی بخش‌هایی از جامعه به صداو سیما و اقبال آنان به رسانه‌های بیگانه شده است. تریبون‌های نماز جمعه نیز عمدتاً به تریبونی انحصاری در خدمت جناحی معین بدل شده‌اند و در جای خود بر بی اعتمادی بخش‌هایی از جامعه به ارزش‌های دینی افزوده‌اند. علاوه بر آن رویکرد قوای قضایی و امنیتی در مواجهه با جناح‌های مختلف یکسان نبوده و شائبه جهت‌گیری و دفاع آن‌ها از یک جناح سیاسی و تهدید و حمله به جناح دیگر برای بخش‌های مهمی ازجامعه جدی است.

2- در سطح اقتصادی متاسفانه در چند دهه گذشته شاهد افزایش بی حد و حصر منابع و امکانات در دست گروه‌های معدود از یکسو و رشد گسترده فقر، نابرابری و حاشیه‌نشینی از سوی دیگر بوده‌ایم. وجود فساد در دستگاه‌های اجرایی و قضایی کشور در کنار سیاست‌های نادرست اقتصادی، عدم شفافیت و عدم امکان نظارت عمومی، عوامل مهم ایجاد کننده این وضعیت بوده‌اند. متاسفانه نقدناپذیری و عدم شفافیت دستگاه قضایی و امنیتی کشور، همچنان امکان ارزیابی چند دهه کارنامه دستگاه قضا در مبارزه با فساد را به وجود نیاورده است. فساد افسارگسیخته در کشور علتی جز قدرت متمرکز غیر پاسخگو که خود مولد عدم شفافیت است ندارد. مهم‌ترین لازمه از بین رفتن آن، ایجاد ساز و کارهایی است که بتوانند بی واهمه قوه قضاییه کشور را مورد نقادی قرار دهند.

3- در سطح دانشگاه همین جلسه و حضور 5 اتحادیه همسو در غیاب تشکل‌های منتقد و متکثر موجود در دانشگاه‌ها که نتیجه سیاستگذاری غلط در نهاد نمایندگی است، خود به فضای بی عدالتی دامن میزند. همچنین علی‌رغم حسن اعتماد همیشگی حضرتعالی به جوانان و دانشجویان متاسفانه بخش مهمی از مسئولان حاکمیتی همچنان به دانشگاه به مثابه یک تهدید نگاه می‌کنند و متناسب با آن از وجود ابزارهای امنیتی و قضایی برای کنترل دانشگاه استقبال می‌کنند. این نحوه مواجهه با دانشجویان و جوانان طبیعتاً از بین‌برنده حس تعلق آن‌ها به نظام و تهدیدگر همبستگی و وحدت در جامعه است. تداوم مداخله گسترده نهادهای غیر دانشگاهی در امر دانشگاه و احضار ده‌ها دانشجو توسط دستگاه قضا و نهادهای امنیتی در سال گذشته و نادیده گرفتن مکانیزمهای درون دانشگاهی، این پرسش را برای ما دانشجویان ایجاد کرده است که آیا مقام رهبری در جریان اینگونه رویه‌های ناصواب قرار دارند یا نه؟

از سوی دیگر پولی سازی گسترده آموزش عالی در دو دهه گذشته، حجم آموزش عالی رایگان در کشور را از 60 درصد به 13 درصد کاهش داده است. کمترین جمعیت دانشجویی کشور به نسبت جمعیت استان، امروز در 6 استان مرزی کشور قرار گرفته است. طبیعی است با از بین رفتن امکان ادامه تحصیل در دانشگاه‌های کشور برای طبقات محروم و حاشیه‌ای، امکان ارتقای منزلتی آن‌ها از میان می‌رود و حس تبعیض و نابرابری در انها افزایش پیدا می‌کند. انتظار ما از رهبری این است که در برابر سیاست‌های پولی سازی آموزش و خدمات آموزشی موضعی صریح اتخاذ کنند.

رهبر عالیقدر

عبور از مجموعه این تهدیدات و توانمدن شدن جامعه برای مواجهه با تهدیدات بیگانگان و بحران‌های اجتماعی و اقتصادی داخلی نیازمند اتخاذ سیاست‌هایی است که در بنیاد همه آن‌ها برابری اقشار مختلف جامعه فارغ از تفاوت‌های سیاسی، قومی، مذهبی، جنسیتی و طبقاتی آن‌ها در دسترسی برابر به امکانات و فرصت‌های اجتماعی قرار داشته باشد.

ما نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم پیام روشن و خواسته‌های بخش بزرگی از جامعه که در دو انتخابات گذشته اکثریت آرا را به دست آورده‌اند توسط برخی نهادهای حاکمیتی نادیده گرفته شود و حس همبستگی و وحدت در جامعه باقی بماند.

ما نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم نابرابری سیاسی در جامعه تا بدانجا افزایش پیدا کند که حق درج و استفاده از تصویر افرادی که همواره وفاداری و تقید خود به حرکت در چارچوب‌های قانونی نظام را ثابت نموده‌اند و به آرمانهای نظام و انقلاب پایبدندند، از رسانه‌های عمومی و شهروندان سلب شود، یا برخی بدون محاکمه و بهره‌مندی از حق دفاع محصور شوند و وحدت و همبستگی سیاسی در کشور حفظ شود.

انتظار و تقاضای ما از رهبری نظام آن است که با لحاظ کردن مجموعه شرایط لازم برای ایجاد وحدت و همبستگی اجتماعی در جامعه، رهنمودهایی ارائه دهند تا امکان ایجاد همبستگی بخش‌های مختلف بر پایه حضور همه اقشار و بر ورای نزاع‌های معمول روزمره امکان‌پذیر شود.

والسلام علیکم و رحمت الله و برکاته

انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران

انتهای پیام