مدعیان ولایت مداری توان تشخیص اولویت ها را ندارند؟!

عصر ایران: مقام معظم رهبری در دیدار اخیر برخی دانشجویان با ایشان، نکته ای را بیان داشتند که به نظر می رسد کسانی که پیروی از ولایت فقیه را سرلوحه کارها و شعارهایشان قرار داده اند، باید بیش از بقیه بدان توجه کنند.

در آن دیدار رهبر انقلاب از این که برخی اوقات، اولویت های نادیده گرفته و ظرفیت های کشور، صرف مسائل دست چندم و فرعیات می شوند انتقاد کردند و آن را نشانه اختلال و ضعف دانستند.

با این حال، برخی افراد با ادعای پیروی از ولایت فقیه، همچنان رویکردهایی دارند که نشان می دهد یا اساساً توان تشخیص اولویت ها را ندارند یا تشخیص می دهند ولی ترجیح شان تقدم دادن فروع بر اصول است!

به عنوان مثال، در پی برگزاری مسابقات والیبال در ایران و حضور تعدادی از زنان در جایگاه تماشاگران، آن هم جدا از مردان، عده ای در حاشیه نماز جمعه تومار درست کرده اند که اگر قوه قضاییه مانع حضور زنان نشود، از حکم “آتش به اختیار”ی استفاده خواهند کرد!

یا یکی از خطیبان مشهور جمعه، علیه مردمی که بعد از صعود تیم ملی فوتبال در خیابان ها به جشن و پایکوبی پرداخته اند موضع گیری کرده و آنان را به لاابالی گری متهم کرده است.

همین دو مثال که مشتی نمونه خروار هستند، نشان می دهد برخی افراد و جریان ها که اتفاقاً بسیار هم مدعی ولایت مداری هستند، بر خلاف سخنان رهبری، سعی دارند کشور را درگیر مسائل فرعی کنند و به دو قطبی کردن جامعه -که آن هم مخالف توصیه رهبری است- دامن بزنند.

آسیبی که این قبیل افراد با موضع گیری ها و اقدامات غیراصولی خود به اعتبار و جایگاه رهبری می زنند، بسیار بیشتر از دشمنان شناخته جمهوری اسلامی ایران است.
به راستی آیا اولویت اول جامعه ما این است که به ضرب و زور جلوی حضور چند زن در جایگاه جداگانه تماشاچیان در یک مسابقه والیبال را بگیریم و کشورمان را با محرومیت های بین المللی مواجه کنیم و بعد هم اسمش را بگذاریم استفاده از حکم آتش به اختیار؟ یا درد مملکت ما این است که مردم بعد از صعود تیم شان به جام جهانی در خیابان ها جشن گرفتند و ای بسا در گوشه و کنار هم چند نفری دست زدند و حرکت موزونی هم کردند؟!

واقعاً تا کی می خواهند سخنان رهبری را این گونه تعبیر کنند و تا چه زمانی قصد دارند مردم را به انواع تهمت ها و توهین ها بنوازند و خود را برتر و داناتر و متقی تر بدانند؟ تا کجا می خواهند جامعه را دو قطبی کنند و برای اکثریت، خط و نشان بکشند و منویات فکری و سیاسی خود را به هزینه امام و رهبری و نظام و ارزش ها، دنبال کنند؟!

مردم به چه زبانی به اینان بگویند که دوست دارند کشورشان را چگونه اداره کنند؟ کسانی که در برابر خواست مردم می ایستند، قطعاً در زمین دشمن بازی می کنند، ولو آن که در ظاهر سنگ دوست را به سینه بزنند.
وقتی رهبر انقلاب خطر “نفوذ” را گوشزد می کنند، قطعاً باید حساسیت ها متوجه افرادی باشد که در مراتب ارادت و ایمان خود به نظام و انقلاب را بیش از بقیه به رخ می کشند نه افرادی که دلسوزانه نقد و اعتراض می کنند.

نگاهی به تاریخ انقلاب نیز مؤید این مدعاست؛ مسعود کشمیری که دبیر شورای امنیت کشور بود و فاجعه 8 شهریور و شهادت رجایی و باهنر را رقم زد، نماز اول وقتش ترک نمی شد، قیافه حزب اللهی برای خودش درست کرده بود، خودش را مرید امام معرفی می کرد، دو خودکار بیک داشت و به همه توضیح می داد که اولی متعلق به بیت المال است و دومی برای خودش تا نوشته های شخصی اش را با خودکار خودش بنویسد نه با خودکار اداره!

انتهای پیام