حمله تند روزنامه اصولگرا به اصولگرایان

روزنامه سیاست روز نوشت:این روزها به نظر می‌رسد که اصولگرایان در روشهای تبلیغاتی خود دچار سردرگمی و اشتباه شده‌اند، اشتباه استراتژیکی که موجب بهره‌برداری رقبا و تحلیل غلط مردم از این رفتار آنها شده است.
شاید روزی که امیر حسین مقصودلو معروف به تتلو خواننده رپ زیر زمینی در روزهای انتخابات در کنار ابراهیم رئیسی حاضر شد کسی فکر نمی‌کرد که این نوع دیدارها تکرار شود و برخی اینگونه تحلیل کردند که این دیدار اشتباه حاصل اضطرار انتخاباتی بوده و آقای رئیسی می‌خواسته از آرای خاکستری این طیف رای بگیرد.

شاید مشاورین ایشان توصیه کرده بودند که افرادی مانند تتلو یا رپ خوان‌ها، فالوئرهای‌‌ میلیونی دارند و این تفکر وجود دارد که این افراد می‌توانند فالوئرهای خود را به انتخابات و رأی دادن ترغیب کنند درحالی‌که فالوئرهای این افراد گرایش سیاسی ندارند و این تلقی اساسا از اصل غلط بوده است. اصولاً این ایده که دیدار با یک رپر می‌تواند شانس ریاست جمهوری یک کاندیدای اصولگرا را افزایش دهد خنده‌دار بود.
چنین دیدگاهی به انتخاب آقای رئیسی ضربه زد چون پایگاه رأی رئیسی در میان افرادی بود که بر ارزش‌های خاص ایدئولوژیک پایبندی به کاندیدا داشت و کسی از این گروه نمی‌تواند بپذیرد تتلو با این ارزش‌ها سازگاری داشته باشد.

تکرار اشتباه 

در حالی که هنوز نقد و نظر دراین خصوص ادامه دارد اما حالا شاهد تکرار این اشتباه به نحوی دیگر هستیم . حضوراین خواننده زیر زمینی با تیپی عجیب و غریب و تجلیل از این چهره جنجالی در جشن تولد یک سالگی یکی از رسانه‌های اصولگرا تعجب همگان را برانگیخت و بی‌شک به مذاق اصولگرایان ریشه‌دار و ارزشمدار خوش نیامد.

گویا اثرات منفی دیدار تتلو با رئیسی درس‌آموزی لازم برای آنها نداشت و معلوم نیست که چه تفکری این رسانه را بر آن داشته است تا همچنان تتلو را با نمادهای اصولگرایان پیوند زنند. چنین سطحی شدن شایسته یک خبرگزاری اصولگرا نیست چرا که اخلاق با بی‌اخلاقی‌ها در تبلیغات جمع نمی‌شود و تتلو تا کنون نشان داده که موضوعی خلاف اخلاق داشته است.

اگرچه در این نوشتار قصد نداریم تا به تحلیل شخصیت تتلو بپردازیم و درباره وی قضاوت کنیم و مخالفتی با آن نداریم که افراد توبه کرده به جایگاه اصلی خود بازگشت داشته باشند اما یادمان باشد که از زمانی که تتلو کار خود را در یک دهه پیش آغاز کرده آلبوم‌ها و موسیقی‌هایش بدون مجوز وزارت ارشاد ایران منتشر شده است. وی دوبار تا کنون بازداشت شده .یک بار در سال ۲۰۱۳ به جزم حضور در کانال‌های غیر مجاز ماهواره‌ای و بار دیگر در ۲۰۱۶ که این بار به مدت ۶۲ روز به جرم تشویق به فساد در میان جوانان از طریق موسیقی‌اش دستگیر شد.

حتی اگر این خواننده به مسیر انقلاب بازگشته باشد، آیا باز هم می‌توان او را تا جایی پیش برد که کم کم به چهره اصولگرایی و جریان انقلابی بدل شود.
برنده چنین تجلیلی در اصل تتلو است و وی برای تبلیغات خود از این ماجرا بهره می‌برد اما چنین حضوری در این خبرگزاری که قبلا خود از منتقدین این خواننده بود چه نشانه‌ای جز غلبه پوپولیسم می‌تواند داشته باشد ؟ چرا باید یک خبرگزاری اصولگرا تا این حد افول کند که از شاخص‌هایی مانند مراجع و علمای بزرگ دین، سیاسیون برجسته، اساتید دانشگاه، دانشمندان و …. به رپرهای زیرزمینی برسد؟ هر توجیهی در این مورد بی‌معناست.
بحث بر طرد افراد از سوی جریان انقلاب نیست؛ هر کسی بالقوه می‌تواند با تطبیق برخی باورها و رفتارها، جذب این جریان شود اما این بدان معنی نیست که چنین فردی ناگهان تا چنین جایگاهی بالا برود.

بحران هویت 

به نظر می‌رسد چنین عملکردی به بحران هویت برمی‌گردد. در حال حاضر به نظر می‌رسد که برخی دچار عدم خود باوری و اغتشاش هویتی شده‌اند سبب شده تا تعریف اصولگرایی از ذهن خارج شود و وزن ارزشی و اعتقادی اصولگرایان کاهش یابد. در این میان برخی تلاش دارند که این خلا را با فرصت‌طلبی و پوپولیسم پر کنند که این امر به اغتشاش و تناقض رفتاری انجامیده است. توسل به خوانندگان زیرزمینی شاید برای اصلاح‌طلبان زیاد خلاف تعریفشان از قدرت نباشد، ولی برای اصولگرایی فاجعه است. حمایت از اصولگرایی به هر قیمتی ارزش ندارد.

از طرفی دیگر به نظر می‌رسد که اصولگرایان قدرت نرم خود را که در ارزش‌های فرهنگی و دینی نهفته به فراموشی سپرده‌اند.
مشکل ادبیات ارتباطی اصولگرایان هم مهم است. اصولگرایان باید مظهر عقلانیت، صداقت و پاکدستی توصیه‌شده در دین باشند؛ نه مظهر خشم و نفرت و بی‌نظمی و حذف رقیب وکشف قدرت به هر قیمت.

در نهایت تجلیل از تتلو هشداری برای جریان‌های ریشه‌دار است که با نو شدن زمان ابزارهای انحراف نیز رنگهای نو بخود می‌گیرند و مبادا زمانی بیدار شویم که فرصتی برای اصلاح نمانده باشد.
فراموش نکنیم چه بسا مادران و پدران شهدایی که چند فرزندشان را تقدیم انقلاب کردند و بی‌تجلیل از میان ما رفتند.چه جانبازانی که عمرشان را با زجرها و زخم‌های بی‌امان سپری کردند و گمنامانه رخت بربستند.
چه آزادگانی که غربت و اسارت و زخم روزگار را کشیدند و مظلومانه رفتند و هرگز تجلیلی از آنان نشد.

انتهای پیام