چرا ظریف گفت «آمريكا متن برجام را هم زير پا گذاشته»؟

انتخاب نوشت: «آمريكا نه تنها روح برجام كه حتي متن آن را هم زير پا گذاشته است.» شنيدن اين جمله از سوي دلواپسان عادي و تكراري شده است، ولي وقتي جواد ظریف از آن سخن مي گويد، بايد به ديده ديگري به آن نگريست.

معمار توافق هسته ای ایران و ۵+۱ که آبروی سیاسی خود را بر سر حصول این توافق گذاشت چگونه حالا از نقض صریح آن توسط آمریکا سخن می گوید؟ آنهم در شرایطی که مخالفان داخلی او، مسلح، آماده و به انتظار نشسته اند، که به او شلیک کنند. آیا او نمی داند که بر زبان آوردن چنین سخنانی چه بهانه ای به دست مخالفان دولت می دهد؟

جواد ظريف از پديده هاي كمياب سياست ايران است. كسي كه هيچ وقت منافع ملي را با امر سياسي و موضوعات داخلي گره نمی زند. او نيك ميداند با به زبان آوردن چنين جمله اي چه چاشني براي توپخانه دلواپسان مهيا كرده است. اما نگاه او به بازي هاي سياسي داخلي نيست. برای ظریف داد و فریادهای دلواپسان و شعارهای جناحی آنها اولویت نیست. او به آمريكا نرفته شعار تحويل دهد و ارج و قرب داخلي تحويل بگيرد. قصه بگويد و باز گردد. فلسفه درس بدهد و تحریم برای کشور به ارمغان بیاورد. او براي پيشبرد منافع ملي قدم بر مي دارد و هزينه زخم زبان ها و حملات را به جان خريده است.

او به خوبي بين فضاي داخلي و بين المللي تمييز قائل مي شود. مي داند كه در اردوگاه رقيب بايد از بدعهدي هاي آنها بگويد. ظریف برخلاف دلواپسان، داخلی ها را رقیب خود نمی داند، او در عمل میان خودی و غیر خودی تفاوت قائل می شود. ظریف می داند تنها جایی که باید با صدای بلند، و البته با درایت و تدبیر در مقابلش بایستد رقبای ایران هستند. ظریف با علم به این ظرایف، از زيرپاگذاشتن های طرف مقابل می گوید و حتي از احتمال خروج ايران از برجام می گوید.

وقتی رسانه های آمریکایی فاش می کنند، که از جلسه یک ساعته ترامپ و مشاوران ارشد امنیتی دولتش، ۵۵ دقیقه بر اصرار ترامپ برای خروج از برجام گذشته و تمام مشاورانش به او تاکید کرده اند، این امر ناشدنی است، اینجاست که باید اهمیت برجام را در یابیم. ظریف و همراهانش توافقی کرده اند، که دشمن شماره یک ما هم می داند نمی تواند زیر میز بزند. آنها به وضوح انزجار خود از برجام را فریاد می زنند، اما برجام به گونه ای تنظیم شده که امکان شانه خاله کردن یک طرفه آمریکا در آن وجود ندارد. در چنین فضایی تنها بازیگری که منزوی خواهد شد، ایالات متحده آمریکا است. حکومتی که با سردمداری امروز رئیس جمهور کم خردش، تا همینجا کم چالش میان واشنگتن و متحدین اروپایی اش ایجاد نکرده است.

ظريف ميدان بازي خود را انتخاب كرده است. ميداني كه با منافع ملي يك ملت و كشور گره خورده است. او مي داند در میدان رقیب تنها بايد از ايرادها بگويد، ولو اين ايرادگويي ها به قيمت شدت بخشيدن حملات داخلي ها منتج شود.

ظريف در گفتگو با فريد ذكريا در شبكه سي ان ان، با صراحت هميشكي، نقاط تيره و تار اجرايي شدن يرجام را به رخ رقيب مي كشد، ديپلماتي كه به واسطه جايگاه و توانايي اش، هر سخنش، بازتاب جهاني دارد.

او وقتي در شوراي روابط خارجي آمريكا از احتمال خروج ايران از برجام سخن مي گويد، آگاه است كه اين تلنگر، فشارهاي اروپايي بر آمريكا را شدت مي بخشد. در بروكسل برخلاف سردمداران كم خرد كنوني واشنگتن، مي دانند حصول برجام، كم بها نبوده و البته نيك آگاهند، برهم خوردن توافقي كه با خون دل بسيار و مرارت ها و گفتگوهاي چندين ساله به دست آمد چه چشم انداز خطرناكي را پيش روي جهانيان قرار خواهد داد. به ويژه وقتي بدانيم، جمهوري اسلامي ايران، از معدود بازيگران با ثبات منطقه بي ثباتي دنياست.

هجمه هاي كيهاني حتما زين پس بيشتر خواهد شد و پيراهن عثماني چون، «هيچِ سيف» بر پا. اما ظريف از روز نخست نشان داده نه براي ظريف شدن و ظريف ماندن، كه براي ايران آمده و برايش هزينه مي دهد. هزینه ای که تاریخ قضاوت دقیق تری درباره آن خواهد داشت.

انتهای پیام