پاشنه آشیل، تقدم جناح بر عدالت و فسادستیزی!

«احمد حیدری» در یادداشت ارسالی به انصاف نیوز درباره‌ی وضعیت فسادستیزی اصولگرایان نوشت:

یکی از شعارهای مهم در انتخابات ریاست جمهوری 96 شعار مبارزه با فساد و ناکارآمدی بود که به حق شعار اصولی و محوری و سرلوحه اهداف جمهوری اسلامی بود ولی متأسفانه در همه این مدت بخصوص در دهه اخیر، به شدت مورد بی‌توجهی واقع شده است.

شعار اصلی امام علی فسادستیزی بود که حتی به جهت فوق تحمل بودنش برای بسیاری، از ابتدا مایل به پذیرش خلافت نبود و وقتی با اصرار خلافت را پذیرفت، اعلام کرد اموال مردم را از غاصبان خواهد گرفت حتی اگر کابین زنانشان کرده باشند! و با این که بسیاری از مصلحت خوانان آن روز به او پیشنهاد مدتی صبر دادند تا حکومتش قوام یابد و آن گاه با قدرت به ستیز با فساد برخیزد، جواب داد که چه تضمینی می دهید که من زنده بمانم و از این که فساد در حکومت من دوام می یابد، چگونه جواب دهم؟

اخیرا آقای میرسلیم کاندیدای مؤتلفه سخنانی بر زبان رانده که متأسفانه در قول و عمل بسیاری تکرار شده و واقعا خجالت‌آور است.
ایشان تصریح می کند که به شورای مرکزی حزب گفته در عملکرد آقای قالیباف خلاف‌هایی وجود دارد که باید رسیدگی شود، اما دوستان ایشان بر این نظر بوده‌اند که: «وقتی در یک جبهه کار می‌کنیم، نباید تفرقه ایجاد کنیم؛ ما الان رقیب اصلی داریم و نباید پیروزی بر اصلاح طلبان را که «مهم‌تر» است، فدای مبارزه با فساد که «مهم» است، کنیم!

شورای مرکزی حزب من را مجاب کردند که فعلا صزف نظر کنم چون طرح این موضوع یعنی جبهه فرعی باز کردن. اگر آقای قالیباف با روحانی به دور دوم می رفت، در آن صورت هم باید می‌دیدیم بین آقای قالیباف و روحانی کدام کمتر ضرر دارد [که قطعا از نگاه آنان ضرر قالیباف کمتر از روحانی است پس باز هم باید بر آن خلاف‌ها سکوت می‌شد!].

حزب مؤتلفه از انقلابی‌ترین و اصولگراترین تشکل‌های کشور است و غالب اعضای مرکزی و سران آن کارنامه‌ی درخشان مبارزه در دوران طاغوت دارند و غالبا از مقلّدان و یاران امام در دوران عسرت انقلاب بوده‌اند و الآن هم ادعای رهروی امام و رهبری را دارند!

به اعتراف آقای میرسلیم آقایان اصولگرا از جمله اعضای شورای مرکزی حزب مؤتلفه قبل از انتخابات بر خلاف‌های اقتصادی در شهرداری واقف بوده‌اند ولی اعضای شورای مرکزی این حزب مصلحت را در آن دیدند که چون ایشان مورد حمایت عمده اصولگرایان است و در مقابل رقیب اصلاح طلب تمام قد ایستاده، اعلام فساد و مبارزه با فساد در آن مجموعه، آب ریختن به آسیاب رقباست، پس مصلحت است فعلا سکوت کنند!

طبیعتا اگر قالیباف که مساله‌اش از طرف اصولگرایان قابل افشا، پیگیری و ریشه کن شدن بود چون هم توان یافتن و روشن کردن و هم توان محاکمه کردن و ریشه کن کردنش را داشتند – رییس جمهور می‌شد که دیگر قابل افشا و پیگیری نبود و اگر شکست می‌خورد، دیگر از صحنه قدرت رانده شده و پیگیری آن هنرمندانه نبود.

اگر پرونده‌ی آقای احمدی نژاد در استانداری اردبیل یا شهرداری تهران به وقت خود از جانب جناح‌ها و آگاهان و مسوولان ذیربط پیگیری می‌شد و جناح‌گرایی به چشم بستن بر آن دعوت نمی‌کرد، دیگر ایشان زمینه‌ی رییس جمهور شدن نمی‌یافت تا امروز معضلی برای نظام شود.

همه‌ی مسولان، سران جناح‌ها و همه‌ی کسانی که ادعای پیروی از امام علی را دارند، بدانند که کارنامه‌ی فسادستیزیشان منوّر نیست و اگر همچنان فسادستیزی را برای یک لحظه و با هر توجیهی عقب بیندازند، قطعا امید کم‌سوی مردم به ناامیدی مطلق می‌گراید.

امروز بیش از هر زمان به عدالت‌طلبی، فسا د‌ستیزی و مبارزه با مفسدان در هر سطح، جناح، نهاد، حزب و گروه نیاز داریم و فقط این مبارزه صادقانه و جدی می‌تواند امید مردم را محکم و نظام را استوار سازد.

انتهای پیام