دانشجویان نخبه‌ی افغانستانی پشت سد شهریه‌ی دانشگاه دولتی ایران
«مهدی احمدی» دانشجوی افغانستانی است که در سال 93 موفق به کسب رتبه یک کارشناسی ارشد در رشته زمین شناسی شد و امسال «مهدی جعفری» همان نتایج را دوباره تکرار کرده است؛ هر دو برای دریافت بورسیه تحصیلی به اداره کل دانشجویان غیر ایرانی سازمان امور دانشجویان مراجعه می‌کنند و درخواست می‌دهند. احمدی درخواستش رد می‌شود و جعفری در انتظار پاسخ به درخواست است.
به گزارش خبرنگار انصاف نیوز، کسب رتبه‌های برتر توسط دانشجویان افغانستانی خبری است امیدوار کننده و مسرت بخش برای مهاجران؛ جوانانی که با وجود تمام محدودیت‌ها و موانع رو به جلو حرکت می‌کنند ولی مشکلات ناشی از هزینه‌های تحصیل آنان برای ورود به دانشگاه‌ها هر چند وقت یکبار رسانه‌ای می‌شود.
سال 93 بود که نتایج کنکور کارشناسی ارشد اعلام می‌شود. وقتی مهدی احمدی برای مشاهده‌ی نتایج کنکور آن سال به سایت سازمان سنجش مراجعه می‌کند نام خود را می‌بیند. از شدت خوشحالی اشک در چشمانش جاری می‌شود. خدا را شکر می‌کند؛ خدا را هزاران بار شکر می‌کند. او نتیجه‌ی ماه‌ها و شاید سال‌ها تلاش خود را آن روز دید، مهدی رتبه‌ی یک ارشد سال 93 را به دست آورده بود.
خانواده، دوستان، بستگان و… وقتی ماجرا را می‌فهمند موجی از شادی و تبریک به او سرازیر می‌شود اما این خوشحالی زیاد دوام نمی‌آورد. چرا؟ طبق «قانون» تحصیل دانشجویان غیر ایرانی در دانشگاه‌های ایران برای آنها هزینه دارد.
رتبه‌ی یک کارشناسی ارشد باید تا دو میلیون تومان در هر ترم پرداخت کند. مهدی وقتی پشت سرش را نگاه می‌کند 16 سال را می‌بیند.
او ابتدایی تا کارشناسی را با هزارن زحمت و مشقت گذرانده است. دو سال محرومیت دانش آموزان افغانستانی از مدرسه، شهریه‌ی مدارس، ممنوعیت شرکت در المپیادهای علمی و ورزشی، ممنوعیت تحصیل در مدارس نمونه‌ی دولتی و… وقتی به گذشته نگاه می‌کند با خود می‌گوید: پسر چه راه پر پیج و خمی را گذراندی و حال پیچ دیگری روبروت هست.
مهدی احمدی رتبه‌ی یک کارشناسی ارشد رشته‌ی زمین شناسی سال 93 در پاسخ به خبرنگار انصاف نیوز درباره‌ی حمایت نهادهای مربوط در ایران و افغانستان از دانشجویان نخبه و استعداد درخشان افغانستانی می‌گوید:
«آن سال بعد از مشاهده‌ی نتایج کنکور به دلیل مشکلات مالی و نداشتن شهریه‌ی دانشگاه به دستگاه‌های زیادی مراجعه کردم. ابتدا به دانشگاه فردوسی مشهد مراجعه کردم؛ گفتند: دانشگاه هیچ سیاستی برای جذب ندارد، بخش «استعدادهای درخشان» هیچگونه همکاری با من نداشتند.
بعد از آن به کنسولگری افغانستان در مشهد رفتم و با «حبیب الرحمن طاهری» مسوول فرهنگی صحبت کردم و با توجه به شرایط و مشکلاتی که داشتم درخواستی برای مساعدت و بورسیه نوشتم؛ ایشان گفتند باید آن را با سرکنسول افغانستان مطرح کنند. بعد از اینکه چندین بار مراجعه کردم، مسوول فرهنگی گفتند: رییس (سرکنسول مشهد) به درخواست شما جواب رد دادند. وقتی متوجه شدم در مشهد هیچ کاری نمی‌توانم کنم راهی تهران شدم و به اداره کل دانشجویان غیر ایرانی سازمان دانشجویان رفته و به خانم قنبری، سرپرست اداره خدمات آموزشی و سنجش تحصیلی و مسوول امور حوزه افغانستان مراجعه کردم.
وقتی در مورد مشکلات مالی گفتم که برای ادامه تحصیل دارم، خانم قنبری گفتند درخواست خود را برای اعطای بورسیه‌ی تحصیلی بنویس و مدارک را هم ضمیمه کنید. این کار را کردم. خانم قنبری بعد از اینکه شماره تماس خود را دادند، گفتند: شما یکی دو ماه بعد تلفنی خبر بگیرید».
مهدی احمدی، رتبه‌ی یک ارشد 93 ادامه داد: بعد از گذشت یک ماه وقتی تماس می‌گرفتم اول که اصلاً بر نمی‌داشتند، بعد از چند وقت که برداشت می‌گفتند: هنوز جلسه‌ی شورای بورس تشکیل نشده و مساله‌ی شما مطرح نشده است. بعد از آن هر یکی دو هفته یکبار با سازمان دانشجویان تماس می‌گرفتم، هر بار می‌گفتند شورای بورس تشکیل نشده و این روند تا مهرماه سال 93 ادامه داشت؛ اما بعد از چند ماه ناامید شدم.
احمدی گفت: بعد از اینکه ناامید شدم به دانشگاه فردوسی رفتم و ثبت نام کردم. ترم دو یا سه کارشناسی ارشد بود که از اداره کل دانشجویان غیر ایرانی سازمان امور دانشجویان با من تماس گرفتند. وقتی شماره را دیدم فهمیدم خانم قنبری هستند و با خودم گفتم حتماً با درخواست بورسیه‌ام بعد از یک سال موفقت شده است. خانم قنبری گفتند در جلسه شورای بورس مساله‌ی شما مطرح شد و با درخواست شما موافقت نشد!
احمدی در پاسخ به اینکه پس چه کسانی بورسیه می‌شوند، گفت: همان موقع که پاییز شد و کلاس‌های درس دانشگاه شروع شد، من ناامید شده بودم و دوستانم هم می‌گفتند بورسیه به کسانی تعلق می‌گیرد که رابطه و پارتی داشته باشند.
وی در ادامه اظهار داشت: من ترمی تا دو میلیون تومان برای تحصیل در دانشگاه پرداخت می‌کردم و این پول را با گچ کاری در ساختمان با زحمت به دست می‌آوردم.
رتبه‌ی 3 دکترا شدم اما پول برای ادامه نداشتم
این رتبه‌ی یک ارشد سال 93 در پاسخ با این سؤال آیا قصد ادامه‌ی تحصیل در مقطع دکتری را ندارید، به انصاف نیوز گفت: من سال ۹۵ در کنکور دکتری در رشته‌ی زمین شناسی هم رتبه‌ی ۳ را کسب کردم ولی دیگر ادامه‌ی تحصیل ندادم چون هزینه‌های تحصیل در این مقطع بسیار سنگین است و سالی تا 10 میلیون تومان می‌رسد.
مهدی احمدی در پایان تاکید کرد: بهمن ماه پارسال با مشکلات زیادی که داشتم فارغ التحصیل شدم ولی ای کاش مساعدت و اعطای بورسیه‌ی تحصیلی به دانشجویان برتر افغانستانی، شفاف و قانونی شود.
آیا ماجرای مهدی 93 برای مهدی 96 تکرار می‌شود؟
این در حالیست که بعد از گذشت سه سال، امسال «مهدی جعفری» در همان رشته، همان شهر و با همان وضعیت، رتبه‌ی یک کنکور کارشناسی ارشد را کسب کرده ولی به دلیل مشکلات مالی از انتخاب رشته انصراف داده است.
رسانه‌ای شدن این موضوع برای اولین بار توسط «همدل»، سایت دانشجویان افغانستان، باعث شد که دیگر رسانه‌ها هم به آن بپردازند. با گسترش این ماجرا در رسانه‌ها، چند هفته پیش «عبدالحمید علیزاده» مدیرکل امور دانشجویان غیرایرانی سازمان امور دانشجویان با دانشجویان افغانستانی که موفق به کسب رتبه‌های برتر کنکور کارشناسی ارشد شدند از جمله مهدی جعفری، جلسه‌ای گذاشت.
مهدی جعفری شنبه 14 مردادماه در این باره به روزنامه‌ی «شهروند» گفته بود: «چند هفته پیش دیدار و جلسه‌ای با جناب آقای دکتر علیزاده، مدیرکل اداره دانشجویان غیرایرانی سازمان دانشجویان وزارت علوم داشتم که ضمن بیان مشکلات جامعه دانشجویی مهاجر با ایشان و قول مساعد ایشان برای پیگیری این مشکلات، درخواستی برای بورسیه تحصیلی به این اداره ارایه داده‌‌ام که با توجه به روند اداری این درخواست، احتمالا تا یک‌ماه آینده، نتیجه آن مشخص خواهد شد و امیدوارم که نتیجه آن مثبت باشد».
هنوز مشخص نیست که آیا ماجرای رد درخواست بورسیه مهدی سال 93 برای مهدی سال 96 تکرار می‌شود؟
انتهای پیام
