«روحانی شدیدا تحت فشار است»
فاطمه راکعی می‌گوید: اگر وزرای پیشنهادی روحانی در حوزه خود بهترین باشند، اصلاح‌طلبان فارغ از جریان سیاسی آن را می‌پذیرند، اما اکنون شاهدیم برخی موارد مشخصا بهترین‌ها معرفی نشدند. او که خود در دوره ششم، سابقه نمایندگی مجلس شورای اسلامی را بر عهده داشته، معتقد است اکنون نمایندگان مجلس هستند که اگر فکر می‌کنند افراد شایسته‌تری از وزرای معرفی‌شده وجود دارند، نباید به این افراد رای اعتماد دهند، تا افراد توانمندتر و متعهدتری رای بیاورند.
مشروح گفت‌وگوی روزنامه بهار با این فعال سیاسی اصلاح‌طلب را در ادامه می‌خوانید:
آقای روحانی در دوره انتخابات بیشتر به سمت شعارهای اصلاح طلبانه روی آورده بودند و وعده‌های اصلاح جویانه بسیاری دادند اما در شرایط کنونی به نظر می‌رسد برخی از وزرایی که ایشان معرفی کردند از این مشی و روش به دور است؛ چرا؟
آنچه که مسلم است، این است که روحانی شدیدا برای انتخاب اعضای کابینه تحت فشار قرار دارد. این روندی که دهه‌ها است کشور را از مسیر توسعه طبیعی و پیشرفت واقعی دور کرده، اعمال نظرهایی است که یک گروه رادیکال اقلیت در این کشور همواره به اکثریت ملی و به منتخبان آنها در سطح رئیس‌جمهور وارد کردند. به نظر می‌رسد این فشارها استمرار دارد. با وجود اینکه تصور می‌کردیم آنها باید به این نتیجه رسیده باشند که این روش‌ها باید یک جایی خاتمه پیدا کند. از طرفی اصلاح‌طلبان چون خود را با آقای روحانی در یک گفتمان تعریف می‌کنند نمی‌توانند در تضعیف ایشان قدم بردارند و باید به او کمک کنند.
اما وزرایی که انتخاب شدند جای چالش زیادی نگذاشتند. با توجه به مجلس همسو با آقای روحانی، این امکان وجود داشت که افراد نزدیک‌تری به مطالبات اصلاح‌طلبانه معرفی شوند که شانس رای هم داشتند. اما این اتفاق نیفتاده و حتی برخی از چهره‌هایی که در این چهار سال عملکرد درخشانی نداشتند و با مطالبات رای دهندگان فاصله دارند مجددا معرفی شدند.
باید قوی‌ترین نیروها را فارغ از اینکه از چه جناحی هستند انتخاب کرد، زیرا اعتدال‌گراها و مستقلین هم با اصلاح‌طلبان به ائتلاف رسیدند. مساله این است که نیروهایی که آقای روحانی معرفی میکند، چه از کابینه قبلی و چه افراد جدید، آیا بهترین‌ها و با‌تجربه‌ترین‌ها هستند؟ آیا کسانی هستند که بهترین امتحان را هم در عرصه سیاسی کشور و هم در حوزه‌هایی که قرار داشتند، داده‌اند؟ آیا بهترین مدیریت را اعمال کردند؟ بیشترین تخصص را در آن حوزه دارند؟ اگر اینطور باشد، چون این یک کار گروهی است و اصلاح‌طلبان نمی‌‌‌خواهند اهرم فشار دیگری بر دولت روحانی باشند، ممکن است از آن عبور کنند، که نمونه‌های آن را پیش از این نیز داشته‌ایم. اما برخی موارد مشخصا بهترین‌ها بوده‌اند و معرفی نشدند. مردم اسامی‌ای را در نظر داشته‌اند، یا کسانی که از اعضای وزارتخانه‌ها هستند کسانی را قبول دارند و مطرح کردند و حتی خود آقای روحانی افرادی را در نظر داشته که بهترین افراد شناخته‌شده، علمی و مورد اعتماد بودند، از چهره‌های معتدل اصلاح‌طلبی، همان‌طور که همه گمان می‌کردند امثال آقایان توفیقی، فرجی دانا و میلی منفرد معرفی شوند، اما این اتفاق نیفتاده است. این یک مطالبه ملی است. برای وزارتخانه‌ای که علوم و آموزش کشور را اداره میکند، تمام بدنه، اکثریت اساتید و روسای دانشگاه‌ها و پژوهشگاه‌ها انتظار دارند چنین اشخاصی معرفی شوند.
درباره عدم پیشنهاد یک وزیر زن به مجلس چطور؟ و یا توجه بیشتر به زنان موثر و شایسته در کابینه؟
خانم ابتکار ضمن مصاحبه‌ای اظهار کرده که آقای روحانی تمام تلاشش را کرده تا وزیر زن معرفی کند اما این کار انجام نشده است. درواقع ایشان درباره وزیر زن حداکثر تلاشش را کرده است. البته درباره مسائل مربوط به خانم‌ها ابتکار و مولاوردی و حوزه مربوط به زنان، احزاب بزرگ اصلاح‌طلب و فراکسیون زنان مجلس زمانی را از آقای روحانی خواستند که شرایط بررسی شود. این موضوع یک اهانت ملی و اهانت به چند ده میلیون نفری است که حضرت امام فرمودند باید در اداره کشور شرکت کنند. چرا در حالی که آنها در جایگاه‌های خود بهترین عملکرد را داشتند، موقعیتشان عوض شده است؟ به این دلیل است که آنها حوزه مدیریتی خود را به بهترین نحو اداره کردند؟ اینکه جلوی رانت‌ها در محیط زیست گرفته شد؟ خانم مولاوردی توانست از حقوق زنان کشور فارغ از جناح‌بندی‌های سیاسی دفاع کند، با رفتار معتدل و متینی که شایسته یک زن مسلمان معاصر است و وجهه‌ای که در عرصه بین‌المللی از خود نشان داد، آیا باید جایگزین شود؟ ما باید کمک کنیم که این موارد اصلاح شود. زیرا هر جناح و گروهی به دولت منتخب مردم فشار می‌آورد که نتواند کار طبیعی خود را دنبال کند و با ملت پیش ببرد، مطمئنا به ضرر توسعه کشور و اسلام کار میکند.
اکنون که وزرا به مجلس معرفی شدند، آیا این اسامی می‌توانند پاسخگوی مطالبات رای دهندگان به رئیس جمهور باشند و در غیر این صورت نتیجه‌ای که حاصل می‌شود چیست؟
نمایندگان مجلس در صورتی که فکر می‌کنند افراد شایسته‌تری از وزرای معرفی شده هستند، نباید به این افراد رای اعتماد دهند تا افراد توانمندتر و متعهدتری که اکثریت مجلس هم قبول دارند و شناخت بهتری دارند را معرفی کنند تا رای بیاورند. مجلس مجبور نیست که به تمامی اعضای کابینه پیشنهادی رئیس‌جمهور رای دهد.
با این شرایط، این وزرا چه‌اندازه شانس رای آوردن از مجلس را دارند؟
پس از معرفی شدن وزرا، ما نیز وظایفی داریم. اما از اینجا به بعد مجلس شورای اسلامی است که باید وظیفه خود را انجام دهد، مجلسی که با تلاش اکثریت اصلاح‌طلب کشور روی کار آمده است. سهم اصلاحات در روی کار آمدن دولت تدبیر و امید، مجلس شورای اسلامی و شورای اسلامی شهر و روستا نقش بی‌بدیلی است. اصلاحات اکثریت سیاسی کشور را نمایندگی میکند. باید این سهم در نظر گرفته شود. اما اگر فشارها نگذاشتند، مجلس دستش بازتر است. از این به بعد مسئولیت مجلس شروع می‌شود و در هر جایی که با فشار بعضی جناح‌های سیاسی و غیرسیاسی افرادی معرفی شدند که نیروی بهتری از آنها وجود دارد، آنها باید معرفی شده و مجلس از رای دادن به افرادی بهتر از آنها، خودداری کنند.
بنابراین فکر می‌کنید این احتمال وجود دارد که برخی از وزرای معرفی‌شده رای اعتماد نیاورند؟
نمایندگان مجلس، نمایندگان مردم هستند. اگرچه رئیس‌جمهور هم منتخب مردم است اما وعده‌هایی را داده است و اکنون نمایندگان هستند که باید با تعهد و دقت نظر بیشتری به کسانی رای دهند که می‌خواهند چهار سال حوزه تصدی‌گری وزارت و بخش‌ها را که رابطه مستقیم با مردم دارند بر عهده بگیرند. وظیفه مجلس این است که فارغ از مسائل جناحی و سیاسی به وظیفه خود عمل کرده و نمایندگی از اکثریت مردم را انجام دهد که خواهان توانمندترین و سالم‌‌ترین افراد برای جایگاه‌های مختلف در دولت هستند.
در نهایت فکر می‌کنید اگر آقای روحانی به این روند ادامه دهد باعث ایجاد شکاف میان خود با اصلاح‌طلبان نخواهند شد؟
تمام تلاش اصلاح‌طلبان این است که فشار مضاعفی به آقای روحانی وارد نشود، زیرا ما او را از خودمان می‌دانیم. اما با وجود این، اصلاح‌طلبان باید به وظایف خود عمل کنند، ما احزاب و نخبگان سیاسی حرف خواهیم زد و ساکت نخواهیم ماند. اتفاقا این نقدها، فعالیت‌های احزاب، تشکل‌ها است که تاثیر زیادی خواهد گذاشت. خصوصا تشکل زنان که وارد فاز جدیدی از فعالیت‌های جدی خود شدند باید خیلی جدی در حد وزنی که در احزاب زنان دارند، از کابینه و دیگر بخش‌ها، سهم‌خواهی کنند. تشکل‌ها وارد فاز دیگری شده و دولت‌ها موظفند به مطالبات اصیل و واقعی زنان پاسخگو باشند.
انتهای پیام
