صدا وسيما الگوى روزنامه نگارى معتبر نيست

به گزارش انصاف نیوز، کریم ارغنده پور، روزنامه نگار در فیسبوک نوشت: شهرام جزايرى ١٣ سال حبس كشيده است. در پس همه ی آن لبخندهاى پهن و بى صدا، موجى از حس تلف شدگى وجود دارد. او براى گفتگو با رضا رشيدپور نيامده، بلكه مى خواهد از فرصت بهره بجويد تا سخن خود عليه رسانه و رسانه دار را بلند بگويد و از همين رسانه مدد بجويد و اعتبار خود را بازسازى كند. تا اينجا اشكالى ندارد. مصاف رسانه اى هر چه چالشى تر باشد بهتر است. مشكل از آنجا ناشى مى شود كه اولا رضا رشيدپور در مصاف طرفش، بى طرف نيست. مخاطب احساس مى كند او گاهى لباس مجريان تلويزيون رسمى را بر تن مى كند و همان جا كه در استنادها كم مى آورد از مصاحبه شونده مى پرسد: “يعنى شما در تمام اين مدت بى خود در بازداشت بوديد؟!” كارى كه در صدا وسيما مى شود الگوى روزنامه نگارى معتبر نيست. بخشى از يك وظيفه ى رسمى است. رشيدپور اما هم مى خواهد عليه كليشه هاى رسمى بتازد و هم خود را صاحب فن نشان دهد و از سوى ديگر هم مى داند كه باقى ماندن در اين زمين، به رعايت ملاحظاتى وابسته است. اينها را وقتى به ضعف دانش هم پيوند مى دهيد، مى شود همان مصاحبه با شهرام جزايرى كه بايد براى برون آمدن از مخمصه گاهى پشتك وارو زد.
شهرام جزايرى ادعاهايى دارد، درست يا غلط، اما مى خواهد زمين بازى اش را خودش بچيند و در آخر نتيجه ى دلخواه خود را هم بگيرد. اين عادت بيشتر سرمايه داران است. ثروت به آنها اعتماد به نفس چنين كارى را مى دهد ولى رسانه اگر رسانه باشد جاى اين حرف ها نيست. شهرام جزايرى رسانه را به دروغ و جنجال متهم مى كند ولى درست در همان جا كه نقطه ی اوج كار رسانه است ترجيح مى دهد سكوت كند: چرا فرار كردى؟ نمى خواهم بگويم! چرا به اهالى قدرت پول هاى كلان مى دادى؟ چون دلم مى خواست!

رسانه مرغ عزا و عروسى در اين ديار است. شهرام خان هم اين را به خوبى دريافته است. او در اين مصاحبه به چيز زيادى جواب نمى دهد ولى تلاش مى كند در حد امكان تلافى كند. اين تلافى گاهى سطح مصاحبه را در حد بى مزه اى پايين مى آورد. رشيدپور آن را شور مى كند و جزايرى تلخ و بى نمك. چه كسى برنده ى اين مصاف است؟ به نظر من هچيك. وقتى شهرام جزايرى، رشيدپور را دست بسته به گوشه ى رينگ مى برد و مى پرسد: يعنى شما صلاحيت دستگاه قضايى را زير سوال مى بريد؟! جوابش اين نيست كه: نه من غلط بكنم! جوابش اين است كه منظور شما از رسانه ى فلان و بهمان دقيقا صدا و سيما و هم قطارانش است؟! جناب جزايرى! رسانه اگر رسانه باشد كارش دقيقا همين است كه اگر كسى متهم شد از او و موضوع اتهامش سوال بكند. اصولا كار روزنامه پرسش است. پرسش هم انتها ندارد. همه دنيا هم همين است. تازگى هم ندارد. شما فكر مى كنيد كه اگر رسانه نبود كار خود را در هنگام گرفتارى به گونه اى حل مى كرديد. شايد اين تلقى بى ربط هم نباشد ولى اين تصور دقيقا همان چيزى است كه رسانه -اگر رسانه باشد- زير بار آن نمى رود. چون مادام كه چنين باشد كارها به قاعده نيست. و كشور براى درست شدن به قاعده نياز دارد.

انتهای پیام