سیاست یک بام و دو هوا برای وزارت زنان!
«مینا جعفری» وکیل دادگستری و فعال حقوق زنان در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، با عنوان «سیاست یک بام و دو هوا برای وزارت زنان!» نوشت:
این روزها که مطالبه‌ی زنان بر سر وزارت از دولت دوم دکتر روحانی، با گزینه‌ای میانه‌رو به نام خانم دکتر امین‌زاده برای وزارت علوم دوباره جان تازه‌ای به خود گرفته است برخی فعالان زنان اصلاح طلب، چهره‌ای دیگرگون از خود نشان داده و این پرسش را در اذهان ایجاد کرده‌اند که بالاخره مساله‌ی زنان برایشان مساله است یا صرفاً یک شعار سیاسی آنهم در بزنگاه‌های انتخاباتی؟!
زنان اصلاح طلب در بحبوحه‌ی انتخابات مجلس و شوراهای شهر و روستا بحث سهمیه‌ی سی درصدی اخذ کرسی‌ها توسط زنان را مطرح کردند و در عمل تا حدود زیادی هم به این شعار نزدیک شده و کرسی‌های قابل توجهی توسط زنان اصلاح طلب به دست آمد و بعضاً زنان برای نخستین بار به مدیریت‌های کلان هم راه یافتند و جامعه‌ی زنان از این موفقیت‌ها و انسجام، دچار نشاط و سرزندگی شد.
اساساً از منظر یک فعال راستین حقوق زنان این امر که زنان در هر جایگاهی، توانمند شده و امکان دسترسی‌شان به مدیریت‌های کلان فراهم شود خشنود شده و باید با تمام توان و از هر ابزاری برای روی کار آمدنشان حمایت نماید تا جامعه از تمام ظرفیت‌هایش بهره‌مند شود نه اینکه اگر زنانی که از دیدگاه شخصی و حزبی خاصی برنخاسته‌اند را مورد تخطئه و هجمه قرار داده و مطرودش نمایند.
اخیراً سرکار خانم راکعی دبیر جمعیت «زنان مسلمان نواندیش» اظهار داشته‌اند که اگر گزینه‌ی اعتدالگرایی چون خانم امین‌زاده از سوی دکتر روحانی به عنوان وزیر علوم معرفی شوند به دلیل آنکه به لیست پیشنهادی آنها توجه نشده است زنان را در مقابل هم قرار خواهند داد! آیا این سخن برآمده از تفکر راستین یک مدافع حقوق زنان است؟ آیا همین منش و باور گویای آن نیست که مساله‌ی زنان برای برخی دیدگاه‌ها صرفاً شعاری پوچ و توخالی است و اگر زنان مورد حمایت طیف فکری‌شان را در جایگاه‌های مدنظرشان جایگیر نکنند اصلاً مساله‌ی زنان را به فراموشی خواهند سپرد؟! این سیاست یک بام و دو هوا در حوزه‌ی زنان ما را در باورمندی آنان که سهمیه‌ی سی درصدی را مطرح کرده و به نیکویی بحث «تبعیض مثبت» را اعمال کردند مورد تشکیک قرار می‌دهد و این پرسش را پیش می‌آورد که بالاخره دم خروس را باور کنیم یا قسم حضرت عباس را؟!
باید برای یک بار هم که شده بی هیچ رودر بایستی سنگ‌هایمان را برای همیشه با خودمان وابکنیم؛ زنان جامعه‌ی ایرانی نیازمند بهبود شرایط اجتماعی و فرهنگی‌اند و مدعیان حمایت از آنها در زمین پر از سنگلاخ این جامعه در حال گذر از سنت به مدرنیته باید با یکدیگر منسجم و یکپارچه باشند تا بتوانند اوضاع را سر و سامانی بدهند و زن ایرانی را از این وضعیت نامتعادل رهایی بخشند. اگر هر گروهی بر سر منافع کوتاه مدت خودش منازعه کند این زنان جامعه و وضعیت آنهاست که قربانی منازعات می‌شوند!
بر همین اساس بر تمام گروه‌ها و فعالان حقوق زنان لازم است بار دیگر بر پیمان خویش مبنی بر بهبود شرایط زنان ایرانی، نیم نگاهی دوباره بیاندازند و از تمام زنان توانمند و مستقل، فارغ از وابستگی جناحی‌شان برای توسعه‌ی ایران و بهبود جایگاه زنان حمایت نمایند و اندکی دیدگاه‌های سیاسی‌شان را مورد تعدیل قرار دهند و حق را بر مدار حقیقت بخوانند و نه منافع شخصی و حزبی!
انتهای پیام
