غصه‌ی ناتمام دردهای اصفهان

«محمد اسماعیلی» در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «غضه‌ی ناتمام دردهای اصفهان» نوشت:

سال ۱۳۹۲ زمانی که رسول زرگرپور به سمت استانداری اصفهان منصوب شد، طرفدارنش می‌گفتند که او متخصص آب و محیط‌ زیست است و در زمان وزارت دکتر بیطرف سیاست کلی مبنی بر مهار آب‌ها و ایجاد سد برای تولید انرژی را به دلیل به چالش کشیدن مساله‌ی زیست محیطی مورد نقد قرار می‌داد و حتی از ساختن و تکمیل چند پروژه در آن زمان سرباز زد.

۴ سال گذشت ناکارآمدی ایشان را در جذب سرمایه و تکمیل به موقع پروژه‌ها نادیده گرفتیم و تغییر نکردن فضای سیاسی و فرهنگی شهر را که خواسته‌ی اصلی مردم در انتخابات ۲۴ خردادماه ۹۲ بود هم فاکتور گرفتیم و امید داشتیم که این متخصص آب بتواند گره از کار فروبسته‌ی این استان بگشاید.

۴ سال گذشت نه تنها حق‌آبه‌ی اصفهان داده نشد بلکه جلوی برداشت‌های غیرقانونی از حوزه‌های بالادستی آب نیز گرفته نشد. هم اکنون اصفهان خشک‌تر و تالاب گاوخونی آماده‌ی ایجاد ریزگردهای سمی است.

حال این مردم که با رأی قاطع خود نقش به سزایی در ایجاد حماسه‌ی ۲۹ اردیبهشت دارند حق ندارند از دولت بپرسند که چرا و با چه کارنامه‌ای استاندار فعلی باید أبقا شود؟!

هنوز ۳ سالی از صحبت‌های استاندار و رییس سازمان میراث فرهنگی استان اصفهان نمی‌گذرد که مدعی بودند تنها بیش از ۸ هزار نفر از اتباع آلمانی در طلب دیدن اصفهان هستند و تنها به دلیل نبود امکاناتی چون هتل و مجموعه‌های گردشگری مناسب پشت صف انتظار مانده‌اند. سؤال این‌جاست که در طول این ۴ سال چند هتل ساخته شده و یا چند هتل استانداردهای لازم برای پذیرایی از توریست‌های خارجی را پیدا کرده‌اند؟

مردم این استان از خود می‌پرسند با این همه جاذبه‌ی توریستی و بعد از برجام، اصفهان شهر گنبدهای فیروزه‌ای چقدر توانسته با جذب سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی، ضمن رونق‌بخشی به صنعت توریسم، برای جوانان این شهر اشتغال ایجاد کند؟

مردم فهیم اصفهان می‌گویند فرودگاه پایتخت فرهنگی جهان اسلام چرا می‌بایست در برابر کلان‌شهرهایی چون مشهد و شیراز به مثابه‌ی پایانه‌ی مسافربری اتوبوسی باشد؟

امروز نه تنها کلان شهر اصفهان بلکه شهرستان‌های خمینی‌شهر، مبارکه و شاهین‌شهر نیز با مشکل وارونگی هوا مواجه هستند، مدیران این استان آیا کوچک‌ترین اقدام قابل توجهی در راستای برطرف کردن این معضل برداشته‌اند؟

استان اصفهان با مشکل کمبود آب مواجه است و هنوز سیستم آب‌یاری کشاورزی آن اصلاح نشده است، هنوز فکری در قبال ایجاد الگوی مناسب کشاورزی منطبق با شرایط زیست‌محیطی این استان نشده است، هنوز در غرب این استان برنج کاری می‌شود!

هنوز سیستم تصفیه و به کارگیری مجدد آب مجتمع فولاد مبارکه به بهره‌برداری کامل نرسیده است. آیا استاندار یک بار همت کرده است و به وزارت‌خانه‌های صنعت‌ومعدن برود و بگوید اصفهان، مهد تولید کشور به دلیل عدم اعمال تعرفه‌های مناسب برای ورود کالاهای چینی دارد به شهری با کارخانه‌های بدون کارگر تبدیل می‌شود؟ آیا استاندار از وضعیت کارخانه‌های نسوز چون نسوز ایران، نسوز آذر و کارخانه‌ی کاشی اصفهان خبر دارد؟ آیا استاندار خبر دارد این روزها سهام کفرا که روزی ۵ هزار تومان بود اکنون به دلیل واردات چینی به زیر ۱۵۰ تومان رسیده است؟

این‌ها تنها گوشه‌ای از قصه‌ی پردرد این شهر است که استاندار چشم به همه‌ی آن‌ها بسته و تمامی این ۴ سال به جای رفع آنها به دنبال لابی با نهادهای مذهبی و سیاسی بود تا در پست مدیریتی خود بماند. اما حال مردم این شهر چشم به تدبیر این دولت دوخته‌اند تا استانداری نه برای میز بلکه برای خدمت، به میز خیابان استانداری برسد.

باید دید دولت جواب اعتماد ۲۹ اردیبهشت این استان را چگونه می‌دهد؟

انتهای پیام