دوست دارند اهالی شوش معتاد بمانند! [+فیلم]

وحید فراهانی – انصاف نیوز: پس از  از 22 روز انتظار خبری از تأییدیه برای تهیه‌ی گزارش نشد. این بار تصمیم گرفتیم خود دست بکار شویم تا گره از کار بگشایم. حین تهیه‌ی گزارش متوجه شدیم که این گره کور ربطی به طی کردن روند قانونی ندارد، چرا که مقامات بالادستی و همچنین مرکز بهداشت شرق و دانشگاه شهید بهشتی هیچ ممانعتی برای تهیه‌ی گزارش نداشتند و حتی مرکز بهداشت شرق همانطور که در بخش اول گزارش گفته شد، همکاری لازم را انجام داد! این گره کور برمی‌گردد به بی‌مسوولیتی مقامی مسوول که ذینفع ماجراست که به تعبیر یکی از بیماران مرکز «چوب لای چرخ ما می‎کند به جای کمک‌رسانی» و نگران‌کننده‌تر آنکه به علت هراس از وخیم‌تر شدن اوضاع مرکز و تبعاتی که برای اشخاص دارد، ترجیح می‎دهند نامی از این شخص در محافل رسمی آورده نشود و همین موضوع موجب نادیده‎انگاری و رسیدگی نکردن و دفاع از این مرکز از سوی سایرین در سمت‌های اجرایی ذیصلاح می‌شود؛ در واقع موضوع فقط یک شخص نیست، بلکه ساختاری است که اجازه‌ی ظهور چنین اشخاصی را می‌دهد.

در ادامه گفت‌وگویی که با دو مددکار روانشناس مرکز DIC شوش ترتیب دادیم، را می‌خوانید:

انصاف نیوز: کمی درباره‌ی وضعیت کنونی توضیح دهید؟

روانشناس مرکز: پرسنل اینجا، امنیت شغلی ندارند؛ هر روز می‌گویند جمع می‌کنیم، یک روز می‌گویند مجوز می‌دهیم، یک روز می‌گویند نمی‌دهیم، یک روز می‌گویند دارو می‌دهیم، یک روز می‌گویند نمی‌دهیم!

سه ماه قبل از عید، نامه دادیم تا تکلیف ما را مشخص کنند که اینجا را تعطیل می‌کنند یا نه؟! تا الان هنوز جوابی نداده‎اند. الان هم بعد از این همه مدت گفتند که دیگر دارو به شما نمی‌دهیم؛ ما اینجا اصلا امنیت شغلی نداریم.

هر موقع هم بخواهیم برویم، «دکتر شهرام شمس» از ما می‌خواهد که بمانیم که ببینیم چه می‌شود» با این امید که انشاءالله تمدید می‎شود. ما روی هوا داریم کار می‎کنیم!

این مرکز از چه زمانی راه افتاده است؟

ببینید 7 تا 8 سالی هست و فکر می‌کنم حدود سه تا 4 سالی هست که «دکتر شمس» اینجا هستند. عین سال‌ها، ما هم بلاتکلیف بودیم. همیشه سر دارو دادن ومجوز دادن مشکل داریم، در صورتی که شلوغ‎ترین DIC  اینجا هست و همه هم می‌دانند.

دکتر «سیاری» – معاون بهداشتي وزير بهداشت – آمدند اینجا و چقدر تعریف کردند. تنها کسی که از ما اینجا تشکر کرد، ایشان بود، اما در آخر هیچ اتفاقی نیفتاد؛ واقعا دارو نداریم. هر بازرسی هم که اینجا می‌آید، می‌گوید که چرا اینجا آنقدر شلوغ است؟!

شما مربوط به دانشگاه شهید بهشتی هستید؟

نه از بیرون! نیروی آزاد «دکتر شمس» هستیم.

یعنی خودشان استخدام کردند؟

بله! البته ما مدارکمان را به دانشگاه شهید بهشتی ارایه دادیم.

پرسش من از این جهت بود که در گفت‌وگویی در معاونت بهداشت متوجه شدم که از مزیت‎های «طرح تحول سلامت» جذب نیروی روانشناس بوده است، شما هم در این مرکز به همین صورت آمدید؟

نه، نه! هیچ‌کس در این DIC  نمی‎آید کار کند؛ می‎آیند و محیطش را می‌بینند و فرار می‌کنند، جا نداریم، به شما بگویم که الان 10 تا پزشک آمده و رفته. جا نداریم، وضعیتمان مناسب نیست، بلاتکلیفی کار، بیمارهایمان خاص هستند. بجای این که کمی بر اینجا تمرکز کنند، کمکمان کنند، بدتر کارشکنی می‎کنند. اینهم وضعیت بیمارانمان هست! امروز آدرس دادند رفتند دارو بگیرند، درب مرکز قفل بوده است؟!

چه مرکزی؟

یک مرکزی این اطراف هست که سهمیه‌ی داروهای ما را به آنها دادند.

منظور همان مرکزی که زیر نظر دانشگاه تهران هست؟

نه! برای دانشگاه تهران نیست. آنجا متادون نمی‌دهند. مرکزMMT  (مراکز درمان سوءمصرف مواد) که خصوصی هست؛ MMT خیابان ارج آدرس دادند به بیماران- سهمیه‌ی ما را دادند به آنجا- که بچه‎ها رفتند و درب مرکز قفل بوده!

MMT چیست؟

MMT ، متادون درمانی هست که حالت نیمه دولتی دارد. الان هم گفتند سه تا چهار روز دیگر آنجا باز می‎شود. قیمتش هم گرانتر از اینجاست. تکلیف بیماران معلوم نیست که چه کار کنند. یک مرکز MMT نبش میدان شوش هست که هر سی‎سی 350 تومان است؛ خود بچه‎ها دیروز آمده‎اند گفتند که 20 هزار تومان متادون خورده‎اند، اما هیچی به هیچی! هیچ‎کاری باهاشون نکرده بودند، نه جایی برای نشستن و نه غذا دارند. اینجا(مرکز DIC شوش) گوشی شارژ می‎کنند، ناهار می‎خورند، برای صبحانه، چایی یا گاهی میان وعده‎ای هست. تلویزیون هست، فیلم تماشا می‎کنند. MMT  هیچ‎کدام از اینها را ندارد؛ یعنی بیماران اجازه‌ی نسشتن ندارند، فقط بخور و برو. آواره وسط خیابان!

فقط متادون می‎دهند یا خدمات بهداشتی دیگری هم هست؟

خدماتی ندارد، قرص متادون هست آنقدر گران که وسع اینها نمی‌رسد.

شما چند وقت هست که زیر فشار هستید؟

سه تا چهار سال هست، هر سال سر قرارداد همین هست؛ قرارداد یکساله را 9 ماهه می‎بندند.

چطور؟

ببینید با کلی تلاش، منت سر ما می‌گذارند قرارداد 9ماه می‌بندند. 9ماه که تمام می‌شود، بطور معمول یک جا که کارش خوب باشد، به همان کار را می‌دهند و حتی به همان آدم! وقتی اینقدر اینجا بازده دارد، اما دوباره مناقصه می‌گذارند. بعد از سه ماه هم که این وضعیت ماست. دارو نداریم و مریض‌هایمان آواره‎اند. ویدئو صحبت‎های روانشناسان مرکز در خصوص خدمات مرکز DIC  شوش و همچنین توضیحات قابل توجه او درباره‌ی حمله‌ی افرادی گمنام به مرکز و ضرب و جرح بیماران و حتی روانشناس مرکز را در ادامه مشاهده کنید.

به شما پیشنهاد می‌کنم حتما ویدئوی دو نفر از بیماران مرکز را تماشا کنید. در فضای داغ سیاسی این روزها شاید کمتر حرفهای اقشار آسیب‌دیده جامعه شنیده شود؛ اقشاری که بیش از هر چیز خواهان کمی توجه دارند تا بتوانند زنده بمانند و زندگی کنند. وصف حال بیماران هموطن خود و وضعیت مرکز را از زبان خود آنها بشنوید.

حکایت مجوز تهیه‌ی گزارشی که صادر نشد!