سینمای ایران و مساله‌ای به نام پخش جهانی
«کیوان کثیریان» در یادداشتی در روزنامه ایران نوشت: سینمای ایران در شرایط فعلی چاره‌ای ندارد تا برای عرضه گسترده تولیدات خود در جهان فکر جدی و اساسی کند. جایگاه سینمای ما به عنوان یکی از جدی‌ترین‌ها و مهم‌ترین‌ها در دنیا، در جشنواره‌ها اعتبار و اهمیتی به‌سزا دارد ولی در بازار جهانی سهمی بسیار بسیار اندک و ناچیز را به خود اختصاص داده است.
در شرایط حاضر سینمای ما عملا در بازار جهانی سینما غایب است. این غیبت موجب شده تا تمامی بسترهای عرضه از هزاران سینمای اکران جهانی گرفته تا شبکه‌های پرتعداد تلویزیونی و از شبکه دی وی دی گرفته تا حوزه تبلیغات و ناوگان عظیم هواپیماها و سایر بازارها همگی از فیلم‌های ایرانی خالی باشند.
اصلا همین مورد آخر می‌تواند به تنهایی صنعت سینمای ایران را متحول کند و رونق ببخشد.
هزاران پرواز در روز در سراسر دنیا انجام می‌شود که در اکثر آنها امکانات پخش فیلم تعبیه شده و شرکت‌های هواپیمایی طی یک فرایند کاملا مرسوم، رایت پخش این فیلم‌ها را از صاحبان آنها خریداری می‌کنند. در برخی پروازها واقعا هزاران فیلم با چندین زیرنویس در دسترس هر مسافر است که در مانیتور کوچک مقابل او، قابل انتخاب و نمایش خواهد بود. خب! سینمای ایران از این امکان مهم و درآمدزا به کلی محروم است. در این مجموعه، شما انواع و اقسام فیلم و سریال از اقصی نقاط دنیا می‌بینید جز ایران. کشورهای شرق آسیا، ترکیه و حتی کشورهای عربی در این مجموعه سهم دارند ولی ایران که سینمایش به مراتب غنی‌تر و پراعتبارتر است، نه.
از سوی دیگر، هر روزه هزاران سالن سینما در دنیا درگیر پخش فیلم‌های روز دنیا هستند. انبوه سالنهای سینما دارند فیلم‌های مهم را پوشش می‌دهند، بعضی فیلم‌ها در ده‌ها و صدها سالن در کشورهای مختلف دنیا به نمایش درمی‌آیند. آن وقت فیلم‌های ایرانی تقریبا جز یکی دو فیلم در سال، راهی به این بازارها ندارند. حتی پرطرفدار‌ترین فیلم‌های سینمای ما با بیست، سی و چهل سالن سینما در داخل کشور، به اعدادی در فروش دست پیدا می‌کنند که در مقابل اعداد نجومی که می‌تواند در فروش جهانی جابجا شود، بسیار اندک است.
همین نبود پخش بین‌المللی علاوه بر لطمه اقتصادی، مشکلات دیگری هم ایجاد می‌کند. مثلا هرساله در انتخاب‌های اسکار، نماینده سینمای ما معمولا از همین نقطه ضربه می‌خورد.
در هرحال سینمای ایران بابت غیبت در بازار جهانی از امتیازات ریز و درشت مادی و معنوی محروم مانده است. از همین بابت گردش پول بین‌المللی در آن به شدت اندک است و در نتیجه اقتصاد نحیف و ضعیفی دارد. برای رفع این مشکل، ابتدا یک عزم جدی از سوی مسئولان سینمایی ایران لازم است و سپس حضور پخش کنندگان خبره، فعال، بانفوذ و صاحب سیستم بازاریابی قدرتمند جهانی با مخاطب شناسی دقیق و شناخت بازارهای مناسب و مخاطبان هدف، که بتوان به تدریج فضای عرضه مطلوب را برای سینمای ایران فراهم کرد؛ آن را از برکه اکران محدود صرفا داخلی و بازار کوچک نمایش خانگی به دریای نامتناهی عرضه و اکران جهانی هل داد.
طبعا مناطق مختلف دنیا می‌توانند بازار مناسبی برای سینمای ما باشند. سینمای ایران در سراسر دنیا شناخته شده است و علاقمندان بسیاری هم دارد. ولی به دلیل در دسترس نبودن، عملا به دست مخاطبان بالقوه‌اش در جهان نمی‌رسد.
فیلم خوب در بازار فرهنگی دنیا یک کالای با ارزش و یک سرمایه مهم است و سینمای ایران از این حیث سرمایه‌های پرشماری دارد. اما سینمای جزیره‌ای و بی‌سیستم ما بدون بهره‌گیری از امتیازات و منافع پخش جهانی توان استفاده از این سرمایه‌ها را ندارد و متاسفانه فرصت‌های طلایی زیادی را می‌سوزاند.
انتهای پیام
