چرا اهانت؟
«احمد زیدآبادی» روزنامه نگار در یادداشتی تلگرامی با عنوان «چرا اهانت؟» نوشت:
پس از رویدادهای تآسف انگیز اخیر در خیابان پاسداران، عده‌ای از مقام‌های رسمی و غیر رسمی، در حملات لفظی خود علیه جمعیت درویشان گنابادی، خواستار برخورد شدید و قاطع با آنان شدند. در این میان، سید احمد علم الهدی، امام جمعۀ مشهد پا را فراتر از دیگران گذاشت و در وصف ملا سلطان علی، یکی از رهبران سلسلۀ صوفیان شاه نعمت اللهی، تعابیری به کار برد که در نرمترین قرائت، اهانتی آشکار به این صوفی قرن چهاردهم به شمار می رود.
از قضا ملا سلطان علی، همان شخصیتی است که آیت الله خمینی در تفسیر سورۀ حمد خود، از او در کنار محی الدین عربی و ملا عبدالرزاق کاشانی نام برده و تفسیر بیان السعادۀ وی را به عنوان تفسیری عرفانی معرفی کرده است.
روشن است که اهانت به رهبران فرقه‌های مذهبی و تحقیر و تخفیف آنها، از یک طرف جمعی از هموطنان ما را به خشم و غضب وارد می دارد و از طرف دیگر، جمعی متفاوت را تحریک میکند و عملاً کار را به کینه و نفرت و نزاع فرقه‌ای می‌کشاند.
آیا افرادی در سطح امام جمعۀ یک شهر بزرگ به واقع این نکتۀ بدیهی را نمی دانند و یا اینکه می دانند و به عمد در پی راه انداختن جنگ و نزاع مذهبی هستند؟
اروپائیان نزدیک 400 سال است که به نزاع‌های فرقه‌ای و مذهبی و درون دینی پایان داده‌اند؛ آیا ما تازه می‌خواهیم آن را آغاز کنیم؟
آخر این چه وضعی است؟ یک جو دوراندیشی و دلسوزی برای این کشور باید حکم کیمیا پیدا کند؟
انتهای پیام
سلام،
واقعآ انسان حیرت میکند که چه اصراری است – اشخاصی نظیر ایشان دارای تریبون باشند ، آنهم تریبون رسمی !؟ تریبونی که کارش اختلاف پراکنی – کینه توزی – و ایجاد دردسر در جای جای کشور است !؟ آخر خود زنی هم دارای استاندارهایی میباشد ! افرادی صالح که دارای کلامی دلنشین – آرام بخش و مردم پسند هستند- از کمترین امکان سخن گفتن هم برخوردار نیستند و در مقابل ،کسانی که اکثر سخنانشان ایجاد تفرقه و چند دستگی میباشد- از تریبونهای بزرگ بهره میبرند !؟ دریغ از یک جو بصیرت !؟
از ایشان توقع بیشتری ندارند مردم ایران.
واقعا شرم آور است. افراطیون این کشور را به لبه پرتگاه میکشانند. خدا به داد مردم برسد
توقع دوستان بسيار نابجاست! اگر به سابقه سخنراني مسئولين به ويژه روحاني مراجعه کنيد به روشني، سختي و درشتي را در کلامشان خواهيد يافت. ظاهرا روال و شيوه اي رايج و حاکم است که به مخالفين خود اعم از داخلي يا خارجي بتازند و در اين تاخت، از بکاربردن هر لفظي با هر معني و مفهومي (به ويژه اگر اين تاخت را چهارنعل و بي محابا نشان بدهد) ابا ندارند.