اندازه نگه دار که اندازه نکوست … /تقی دژاکام

به گزارش انصاف نیوز، تقی دژاکام عضو تحریریه ی روزنامه ی کیهان در وبلاگ خود نوشت:

دکتر [نجفقلی] حبیبی در آن چهار سالی که من در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران تحصیل می‌کردم، رئیس دانشکده بود. ما هم جزو شورای انجمن اسلامی دانشجویان دانشکده و نیز دانشگاه تهران بودیم و به همین دلیل، ارتباط و جلسات زیادی با ایشان داشتیم.

حبیبی، انسانی سالم و البته با رگه‌هایی از آنچه امروز به آن اصلاح طلبی می‌گوییم بود. آب زیر کاه و موذی و اهل دروغ و خیانت و حرامخواری و سوء استفاده‌های مالی و کاری و رفاقتی و تا آنجا که یادم می‌آید جناحی هم نبود. حتی ما خیلی وقتها به او گیر می‌دادیم که چرا این استاد و آن استاد را اخراج کردی. بله، یعنی او اهل اخراج اساتیدی که او آنها را خودی و سالم نمی‌دانست هم بود. کسانی چون دکتر میلانی و دکتر رئیس طوسی و دکتر کاتوزیان و … را او از دانشکده اخراج کرد! و تلاشهای فراوان ما (که دکتر حسین سلیمی رئیس امروز دانشگاه علامه طباطبایی هم جزو ما بود)، برای برگرداندن بعضی از آنها به نتیجه‌ای نرسید!

 

 اینها را گفتم تا بگویم این آدم اصلاح طلب، روزی روزگاری از آن طرف بام افتاده بوده است (البته نه مثل اکبر گنجی یا همان اکبر پونز معروف که روزی سر کسانی که آستین کوتاه داشته‌اند چهارراه باز می‌کرده و موهای خانومهای بدحجاب را اصلاح! می‌کرده، اما چند درجه کمتر از او).

حرفهای او در برنامه تلویزیونی مزبور درباره خرجهایی که در مراسم عزاداری امام حسین «ع» می‌شود قطعاً غلط بوده است و حتماً با آموزه‌های انقلابی و شیعی مغایر. در پست قبلی گوگل پلاس هم از تعبیر تعجب برانگیز استفاده کرده بودم، چرا که چنان تعابیری از دکتر حبیبی عجیب می‌نمود.

با این همه من به سهم خودم شهادت می‌دهم که او را اصلاح طلبی سالم و در بسیاری موارد صالح می‌شناسم و یقین کامل دارم که او با اصل عزاداری امام حسین «علیه السلام» مشکلی ندارد و عشق و محبت مولا در دل او هم هست، البته اشتباه کرده و اشتباه بزرگی به نسبت استادی خودش کرده، اما شایسته لعن و نفرین و فحاشی و بی ادبی و سروده‌هایی نیست که از دایره انصاف خارج شده‌اند.

من موافق موضع گیری و تبیین بیشتر موضوع و بحث و بررسی درباره آنچه اتفاق افتاده و گفته شده هستم اما بشدت مخالف این هستم که دکتر حبیبی را با اصلاح طلبان تندرویی که در زبان یا عمل، دین خدا را نشانه گرفته‌اند یکی بگیریم و او را با همان شدتی بکوبیم که آن گروه وابسته فکری و عملی را.

انتهای پیام