خطر فقه منهای اخلاق

حجت‌الاسلام هادی سروش، مدرس حوزه علمیه در یادداشتی تلگرامی با عنوان «خطر فقه منهای اخلاق» نوشت:

استاد بزرگوارمان آیت الله جوادی آملی فرمودند : باید فقه ما ، با اخلاق عجین شود و اساسا هدف این است.

به عنوان نمونه در کتب ما هست که اگر شخصی کذب بگوید یا ظلم کند مستحب است وضوی خود را تجدید کند، از این دست مسائل اخلاقی باید در فقه احیاء گردد و این امر مفغول مانده است.
۹۸/۵/۱

اخلاق و اخلاق و اخلاق و اخلاق و…

قرآن میفرماید از آن نوع اخلاقی که خدا با شما داشته ، شما به خلق خدا داشته باشید ؛ 《وَأَحْسِنْ كَمَا أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَيْكَ》 ﴿قصص ۷۷﴾.

منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن
منم که دیده نیالودم به بد دیدن
وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم
که در طریقت ما کافریست رنجیدن
به پیر میکده گفتم که چیست راه نجات
بخواست جام می و گفت عیب پوشیدن
مراد دل ز تماشای باغ عالم چیست
به دست مردم چشم از رخ تو گل چیدن .(حافظ)

امان از ؛

فقه و فقیه بی اخلاق
فیلسوف و فلسفه بی اخلاق
پزشک بی اخلاق
کاسب بی اخلاق
کارمند و کارگزار بی اخلاق
استاد و یا شاگرد بی اخلاق
همسر و همکار بی اخلاق .

خلاصه ؛امان هر کسی که بی اخلاق است.

اما از همه مهمتر ؛

امان از روحانی و یا نظامی و یا سیاستمدار و یا قاضی و یا رسانه و قلم بدستی که فاقد اخلاق است !!

اولی ؛ مردم را بی دین میکند
دومی ؛ زور تفنگ داردوجان میستاند
سومی ؛ زور قدرت داردو استبداد وظلم میکند
چهارمی ؛ زور “حکم کردن” داردومحبوس و محصور میکند
پنجمی ؛ زور رسانه و قلم دارد و آبرو میبرد.

خلاصه ؛

فرمایش استاد کاملا درست و بجاست؛ در برخی فتوای فقهی فقهاء واقعا اخلاق مغفول مانده !

و وقتی “فقه منهای اخلاق” نهادینه شود آنگاه ؛ پنج گروه ذکر شده میتواند هر بلایی بر سر مخالف خود در آورند و به آن وِجه ی دینی دهد.

انتهای پیام