در هنگ کنگ چه خبر است؟

رشته توییت‌های حامد وفایی، متخصص چین، درباره‌ی حوادث هنگ‌کنگ در رشته توییتی با عنوان «در هنگ کنگ چه خبر است؟» نوشت:

برای تحلیل و بررسی وقایع اخیر هنگ کنگ، اطلاع از برخی مسائل این منطقه و ارتباط آن با چین و بریتانیا ضروری است. بخش اعظم این اطلاعات در فجازی قابل استحصال است اما خلاصه اش اینکه انگار تهران و لندن برای الحاق مجدد بحرین به ایران به توافق برسند و در نتیجه آن توافق، ایران بپذیرد به شرط الحاق بحرین به خاکش و کسب حق حاکمیت بر آن، درجه بالایی از خودمختاری هم به این منطقه اعطا گردد. این ماجرایی است که بین چین و بریتانیا بر سر هنگ کنگ رخ داد و در سال ۱۹۹۷ این منطقه مجددا به چین پیوست اما بشرطها و شروطها.

بر اساس توافق لندن با پکن و ملاحظاتی که چین در آن ایام در حوزه های سیاسی و اقتصادی داشت، طرح «یک کشور – دو ساختار» برای هنگ کنگ مطرح و تایید شد که طبق آن، این بخش «منطقه اداری ویژه ای» محسوب می شد که جز در سیاست خارجی و حوزه دفاعی، از «درجه بالای خودمختاری» بهره مند می گشت.

طبق توافقات، عبارت «درجه بالای خودمختاری» باید در چند حوزه اساسی متجلی می گشت: استقلال در ساختار قضایی حتی برغم مخالفت دولت مرکزی ( که ریشه غائله اخیر نیز از همین جا آب می خورد)؛ آزادی های سیاسی. تداوم اقتصاد آزاد سرمایه_داری و …

اما داستان اعتراضات اخیر:

اولین جرقه نارضایتی اهالی هنگ کنگ از پروژه ای جنجالی نشات گرفت که با اختلافی حقوقی – قضایی بین تایوان و هنگ کنگ آغاز و به طرح لایحه_استرداد_مظنونان به چین ختم می شد. هر چند که طبق توافق بالا، این منطقه در حوزه قضایی باید از چین مستقل باشد اما با توجه به نفوذ غیرقابل انکار چین در ساختار سیاسی هنگ کنگ، زمزمه هایی از احتمال بهره برداری پکن از این لایحه برای استرداد فعالان سیاسی هنگ کنگی که حزب_کمونیست هم دل خوشی از آنها ندارد آغازیدن گرفته و کم‌کم اعتراضات از بیم بر فنا رفتن استقلال قضایی هنگ کنگ بالا گرفت.

در فاز نخست، اعتراضات با برگزاری چندین تجمع نسبتا آرام ولی بسیار پرتعداد و چشم گیر پیگیری و ماجرا تا عقب نشینی عالی ترین مقام اجرایی هنگ کنگ ( که در ساختار قدرت مشروعیت اش را از پکن دریافت می کند) نیز پیش رفت و لایحه جنجالی تعلیق شد.

با تداوم اعتراضات در خیابان های هنگ کنگ و کشیده شدن دامنه ماجرا به شبها و پوشش رسانه های غربی از اعتراضاتی که سردمداران حزب کمونیست چین را آماج شدیدترین انتقادات و بعضا توهین ها قرار می داد، دولت اجرایی در پی فرونشاندن آتش اعتراضات برآمد و ناگزیر پای قوه قهریه به ماجرا باز شد.

با تشدید برخورد بین معترضین و نیروهای امنیتی هنگ کنگ که گفته می شد هدایت شان در هماهنگی مستقیم با پکن صورت می گیرد، دامنه مطالبات معترضین تغییر یافت و تحقیق در باب خشونت برهنه نیروهای_امنیتی، اصلاحات_دموکراتیک و برکناری رئیس اجرایی هنگ‌کنگ به خواسته های اصلی معترضین افزوده شد.

در این میان آمریکا، بریتانیا و دیگر کشورهای غربی بیکار ننشسته و از ملاقات رسمی با نمایندگان معترضین گرفته تا توئیت های ترامپ و مواضع بولتون و اخیرا فروش رسمی پیراهن های معترضین با شعارهای ضد چین در سایت آمازون، بر آتش ماجرا دمیده و در پی ماهی گیری ازین آب گل آلود برآمدند.

همزمان، چین که در جبهه جنگ_تجاری با آمریکا در برابر سیاستهای واشنگتن و رفتار نامتعارف کاخ سفید توفیقاتی را در زدن ضرباتی به حریف کسب کرده و در مواردی آمریکا را به عقب نشینی وا داشته بود، عملا با گشایش جبهه ای جدید این بار از منطقه ای با شرایط ویژه در داخل خاک خود مواجه بود.

این فضا که در پی اطلاع غرب از ضعف چین در مواجهه با انتقادات بی پرده سیاسی و حساسیت پکن در برابر اعتراضات دامنه دار، در حال تشدید بود، با ورود معترضین به فرودگاه_هنگ_کنگ و هرج و مرج در پروازهای یکی از مهم ترین مراکز ترانزیت جهان آن هم در خاک چین وارد فازی جدید شد.

چین که اکنون به واسطه رفتار ساختارشکنانه معترضینی که لحظه به لحظه بر خروجی رسانه های غربی و شبکه های مجازی قرار داشتند، جدای از خدشه دار شدن شعارهایی چون تسامح و تعاملش با زیر سئوال رفتن توانایی در مدیریت یک منطقه مهم اقتصادی مواجه بود، به ارتقای سطح تهدید خود اقدام نمود.

بر این اساس هشدارهای سیاسی و سرمقاله های آتشین روزنامه های کثیرالانتشار و تهدیدات مسئولین انتظامی محلی و بعدتر مقامات پکن، جای خود را به انتشار تصاویری از صف خودروهای زرهی ارتش چین در چند کیلومتری محل وقوع اغتشاشات داد و پکن از این طریق پالسی متفاوت را به معترضین ارسال کرد.

در حال حاضر هر چند که در خصوص ورود سنگین چین برای برخورد با اعتراضات هنگ کنگ، به دلایل متعدد تردیدات جدی وجود دارد اما اعتراضات همچنان در جریان است و صف خودروهای زرهی چینی هم همانطور در چند قدمی ورودی های هنگ کنگ مستقر هستند.

در این میان، رسانه های داخل چین به شدت بر طبل لزوم برخورد قاطع با معترضین کوبیده و تیترهای درشتی چون «هنگ کنگ دیگر خسته شده، غائله را ختم کنید» را در دستور دارند. جان بولتون اما در تازه ترین موضع خود فضای کنونی را با ماجرای معروف تیِن_آن_مِن مقایسه کرده است.

آگاهان از تاریخ مناسبات چین و ایالات متحده می دانند که روزگاری واشنگتن به بهانه سرکوب معترضین در میدان تین آن من پکن، ضمن توقف روند رو به رشد مناسباتش با این کشور، تحریم هایی گسترده را علیه چین اعمال و سلسه فشاری سخت را بر چین آن روز تحمیل نمود.

اکنون اما که مسئولان چینی به صراحت از دخالت و آتش افروزی آمریکا در غائله اخیر سخن میگویند و شواهد نیز از برنامه واشنگتن برای بهره جویی از این ماجرا حکایت دارد، باید منتظر ماند و دید جناح ضد چین گروه_بی چه خوابی برای مهمترین رقیب امروز و فردایش در حوزه های بین المللی دیده است؟

انتهای پیام