پرسش یک پژوهشگر کشاورزی و محیط زیست از آیت الله مکارم شیرازی

عبدالحسین طوطیایی، پژوهشگر کشاورزی و محیط زیست، در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده، خطاب به آیت الله مکارم شیرازی نوشته است:

بنام آنکه هستی آفرید. آیت الله العظمی مکارم شیرازی، با سلام و عرض احترام. در خبرها خواندم که حضرت عالی در خصوص تهیه فیلمی درباره شمس تبریزی به دلیل “ترویج فرقه ضالّه صوفیه” مخالفت نموده و آن را حرام دانسته‌اید. اینجانب البته صلاحیتی در حوزه فقه و شرع نداشته و به خود اجازه نمی‌دهم در خصوص این فتوا ابراز نظری نمایم. اما ناگزیرم که در بازتاب به این موضع، شگفتی خود را از منظر تخصص و تجارب حرفه‌ای‌ام باستحضارتان برسانم:

— از اولین آموزه‌های امثال من درضرورت جایگاه مراجع تقلید در مذهب شیعه این بود که آنان همواره آیات ثابت قرآن کریم را با شرایط و مقتضیات روز تفسیر، تاویل و تطبیق می‌نمایند. چنین ویژگی متمایزی اگر به درستی انجام بگیرد می‌تواند رمز ماندگاری و تازگی هر نحله فکری و اعتقادی تفسیر شود. در این آموزه بود که حکایت تحریم تنباکو را با غرور سینه به سینه نقل می‌کردیم تا که فتواهای مراجع مذهبی شیعه را با جنبش‌های مدنی مترادف بدانیم.

— در چند دهه‌ی اخیر که تخریب اراضی کشاورزی و عرصه‌های محیط زیست به خصوص در شمال کشور بطرز باور نکردنی صورت گرفته است امثال اینجانب آن را نشانه‌ی ضعف یا غیبت دستگاه‌های مسوول در مناطق تخریب شده تلقی می‌نمودیم. اما متعاقبا از خود هم پرسیده‌ایم که چرا صدای مراجع عظام تقلید بر علیه چپاول این سفره‌ی کرامت خداوندی به گوش نمی‌رسد؟ سفره‌ای که آفریننده مهربان در خلال ده‌ها میلیون سال به عنوان جلوه‌ای ازعدالت خود به نسل ما عرضه نمود. اما این نسل و بسیاری از صاحبان کرسی در اوج غفلت بر این تابلو هنر بی‌بدیل آفرینش و سفره‌ی ارتزاق نابخردانه چنگ تخریب کشیدند. آیا اطلاع دارید در این مدت کوتاه بیش از دو میلیون هکتار اراضی مرغوب زراعی، 8 میلیون هکتارعرصه‌های جنگلی، ابعاد بزرگی از مراتع غنی و بیش از 70 درصد از منابع آب تجدید ناپذیر کشورمان از چرخه‌ی تولید خارج شده است؟ در ارزیابی این تخریب همین بس که امکان تولید حداقل ۱۰ میلیون تن گندم در هرسال را با تغییر کاربری اراضی زراعی از دست داده‌ایم. بهتر است بدانیم که طبیعت برای باز سازی هر سانتی متر خاک زراعی به هزار سال زمان نیاز دارد! اگر کارشناسان این بخش عمق فاجعه را بیشتر حس می‌کنند اما از انتظار و توقع نسبت از مراجع محترم تقلید در خصوص ممانعت از این فاجعه نمی‌کاهد. چرا که باور داریم در جایگاه آنان حتما تعریف انفال در فقه اسلامی را بیش از دیگران درک می‌شود. انفالی که به تمامی نسل‌های آینده البته تعلق دارد. جالب است که با بنزین ارزان در دسترس، فرصت، امکانات و عمر بسیاری از جامعه‌ی ما مصروف سفرهای پرشمار و مخرب به مناطقی می‌شود که در این جهل عمومی مورد تخریب قرار گرفته است. تخریبی که این مکان‌ها را به کوه‌های زباله از پلاستیک و مواد تجزیه ناپذیر تبدیل نموده است. سفرهایی که اتفاقا مرز بین ایام جشن و عزا را هم از بین برده است.

— حضرت آیت الله! موارد گفته شده کمترین اشارات از فاجعه‌ی بزرگ نابودی منابع حیات و تولید است که در ایام شما رخ داده است. همانطور که بیش از یکصد سال است که تاریخ جدید کشورمان از واقعه‌ی تحریم تنباکو توسط آیت اله میرزای شیرازی به نیکی و غرور یاد می‌کند، بیم آن می‌رود که نسل‌های آینده‌ی ما و در عصیانی از فقر و گرسنگی از واکنش انفعالی در جریان این تخریب دامنه‌دار بپرسند که آیا اساسا مراجع تقلید در این شرایط حضور داشتند؟ این پرسش آنان هنگامی با گلایه و انتظار بیشتری همراه می‌شود که در تاریخ مدون و بی چون چرایی که برایشان نقل می‌شود از بازتاب و تحریم به امری مانند تهیه‌ی فیلم شمس تبریزی و نظایر آنان هم آگاه شوند. پرسشی که بدون تردید در سال‌های دوری که هیچ کدام از ما نیستیم خواهد شد. آنها چه بسا خواهند پرسید که آیا چنگ تخریب بر این ابعاد گسترده از منابع حیاتی اهمیت بیشتری داشت یا تهیه فیلمی مانند شمس تبریزی و با مخاطبینی بسیار معدود؟

اینجانب به عنوان کارشناسی در حیطه دانش و تجربه به خود اجازه می‌دهم که به جای آن نسل نیامده این پرسش را از جنابعالی و دیگر مراجع عظام بنمایم که دلیل این سکوت در برابر تخریب بی‌بازگشت و نجومی انفال این کشور در این دهه‌هایی که بر ما گذشت چه بوده است؟

انتهای پیام