روایت تکمیلی انجمن اسلامی از دیدار دو دانشجوی بازداشتی
انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف روایتی تکمیلی از جلسه‌ی دیدار نمایندگان تشکل‌های دانشجویی این دانشگاه با علی یونسی و امیرحسین مرادی، دو دانشجوی بازداشتی، در دادستانی منتشر کرد. [لینک به متن اولیه]
به گزارش انصاف نیوز، متن تکمیلی این تشکل با عنوان «پیدا و پنهان یک دیدار» در پی می‌آید:
پیرو برگزاری دیداری با دو دانشجوی بازداشت‌شده در روز دوشنبه مورخ 23ام تیرماه 99، یکی از تشکل‌های حاضر در جلسه، گزارشی یک‌سویه و ناقص از دیدار مذکور ارائه داد که به‌سبب شرکت انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه شریف و انتساب یک‌سری از مواضع خلاف‌واقع و مسائل نادرست و به تبع آن، ایجاد سوءبرداشت‌های متعدد نسبت‌به انجمن، بر آن شدیم تا هرچه سریع‌تر جهت شفاف‌سازی جلسۀ یادشده اقدام کنیم. به‌دلیل عجله در باب انتشار سریع مواضع و ارائۀ گزارشی جامع در این باب، نواقص زیادی در این گزارش موجود بود. مواردی که به‌علت تعجیل در انتشار گزارش، سهواً از قلم افتاده‌بود. ضمناً از آن‌جایی‌که امکان این امر وجود داشت که بسیاری از گفته‌های جلسه، علیه دانشجویان بازداشت‌شده باشد و یا اقلاً به گسترده‌ترشدن سایۀ مسائل امنیتی بر سر دانشجویان یادشده بینجامد، تعدادی از مسائلِ در جلسه، گفته نشد که بعد از مشورت با متخصصان و وکلای این حوزه و اطمینان از عدم ایجاد شائبه در جریان پروندۀ این دو دانشجو، مواضع ازقلم‌افتاده بیان می‌شود. بنابراین، از قصوری که در اشارۀ ناقص از جلسۀ یادشده به وجود آمده‌است، از دانشجویان عزیز عذرخواهی می‌کنیم. تکملۀ زیر، مواردی است که در گزارش اول بیان نشده‌اند. لازم به ذکر است که این تکلمه، نه در جهت تغییر محتوای گزارش قبلی، که درصدد تکمیل آن است.
در رابطه با برگزاری این جلسه، حدود دو هفته قبل، پیامکی از جانب یکی از اعضای معاونت فرهنگی دانشگاه، با این مضمون که جلسه‌ای میان تعدادی از دانشجویان دانشگاه شریف با دو دانشجوی بازداشتی، تحت مدیریت وزارت اطلاعات برگزار خواهدشد، دریافت گردید. طبق این پیامک، از انجمن اسلامی دانشجویان درخواست شد که اسامی دو نماینده را برای حضور در جلسه، تا صبح روز بعد به دانشگاه اعلام نمایند. طبیعتاً در برخورد اول، اعضا نسبت‌به این جلسه دچار شک و تردید بودند و بنا شد با پی‌گیری از جانب مسئولان دانشگاه، هدف از برگزاری این جلسه مشخص شود.
با پی‌گیری از طریق مسئولان دانشگاه، آنان سه محور اصلی را برای انجمن اسلامی واضح ساختند:
1. این جلسه با درخواست مشترک دانشگاه و مرجع قضایی، با هدف صحبت میان دانشجویان و دو دانشجوی بازداشتی، برای اطلاع از حال عمومی آنان و مشکلاتی که در این مدت با آن مواجه بوده‌اند است. این نکته صریحاً از جانب نهاد امنیتی نقل شده‌بود که گفت‌وگو میان دانشجویان است و آنان قصد ورود یا بازجویی ندارند.
2. دانشگاه به نقل از مرجع قضایی اعلام کرد که با برگزاری این جلسه، راه برای دیدار این دانشجویان با خانواده‌هایشان هموار می‌شود (شاید نهاد امنیتی گمان می‌کرد که با تنظیم جلسه‌ای در بدو امر با خانواده‌های این دو دانشجوی بازداشتی، روایتی از جلسه خارج خواهدشد که به‌شدت به ضرر وجهۀ نهاد امنیتی است و به برخی تشکل‌ها و روایت‌های همسو در دفاع از این نهادها، در جهت مشروعیت‌بخشیدن به عمل‌کردشان نیاز دارند).
3. این وعده که نمایندگان انجمن زینت‌المجلس نشوند و بتوانند پس از کسب اطلاعات از این دو نفر، دیگران را مطلع کرده و جمعی را از نگرانی خارج سازند نیز اجتناب‌ناپذیر بوده که به مسئولان دانشگاه گفته شد و این مسئله نیز توسط آنان به مراجع قضایی نقل شده‌بود و این صحبت را تأیید کردند.
البته از جانب دانشگاه تضمینی برای تحقق این وعده‌ها اعلام نشد. شورای مرکزی انجمن اسلامی، با اندک نگاه مثبت به هموارشدن مسیر مشکلات این دو دانشجو، به‌خصوص این موضوع که دیدار دانشجویان با خانواده‌شان در گرو دیدار با دانشگاه است، به جمع‌بندی برای حضور در این جلسه رسید. اما این وعده‌ها کاملاً تحقق نیافت. خلف‌وعدۀ نهاد امنیتی بابت محور اول و ایجاد ترس در دو دانشجوی بازداشتی با رفتار بازجویانه و همین‌طور اعلام شروط در رابطه با انتشار محتوای جلسه (محور سوم)، انجمن اسلامی دانشجویان را از جانب افکار عمومی در مظان اتهام قرار داد. با این حال، هم‌چنان معتقد هستیم که اگر تنها خروجی این جلسه، تحقق اندک مطالبات و دیدار این دانشجویان با خانواده‌شان باشد، خواستۀ ما نیز محقق گشته‌است.
اگرچه احتمال آن می‌رفت که با توجه به فضای فعلی کشور، حضور در این جلسه در برخی اذهان موجب برداشت‌های سوء و قضاوت‌های ناصحیح شود، حداقل فایدۀ این جلسه، دیدن این دو دانشجو و کاهش نگرانی‌ها از جهت حفظ سلامتی آنان بود. استفاده از حداقل فرصت‌ها برای این‌که آنان در دیدار با دانشجویانی که پی‌گیر وضعیت‌شان بوده‌اند، حال روحی بهتری پیدا کنند نیز در این تصمیم مؤثر بوده‌است.
علی‌رغم تمام نقدهای موجود، حضور ما در این جلسه، به‌هیچ‌عنوان به‌معنای پذیرش اتهام این افراد نبوده و هرگونه اقدام در جهت تخریب روانی مانند پخش فیلم و بازجویی، از جانب انجمن اسلامی دانشجویان محکوم می‌شود؛ و تا زمانی‌که این افراد وکیل مستقل نداشته‌باشند و اتهامات آنان در یک دادگاه صالحه بررسی نشود، این اتهام‌ها موردتأیید ما نیست؛ علی‌الخصوص با توجه به سابقه‌ای که ما از نهادهای امنیتی در رابطه با پروندۀ «مازیار ابراهیمی» داشته‌‌ایم، اساس اعتماد بر این اتهام‌ها مخدوش است.
از طرف دیگر نیز بخشی از دلایل حضور در این جلسه از این بابت بود که روایت‌های یک‌سویه و مغرضانۀ برخی گروه‌های به‌اصطلاح دانشجویی، روایت غالب نباشد (همان‌طور که در برخی از گزارش‌های منتشرشده شاهد آن بودیم) و تلاش کنیم تا این دیدار، به جلسۀ بازجویی تبدیل نشده و از خیلی از مشکلات امیرحسین مرادی و علی یونسی، از قبیل حضور طولانی‌مدت در انفرادی و مشکلات مشابه آن، جامعه را آگاه سازیم.
تکملۀ گزارش جلسه:
در گزارش ابتدایی گفته شد که علی یونسی نگران وضعیت خواهر و خانوادۀ خود است. او گفت: «از آن جایی‌که برادرم در گذشته کار سیاسی می‌کرد، اکنون دیگر نمی‌تواند به ایران بازگردد و اگر برگردد، ممکن است دست‌گیر شود. اما خواهرم شخصیت سیاسی‌ای نیست؛ نگرانم به‌خاطر صحبت‌ها و اظهارات این مدتش، دچار مشکل شود و دیگر نتواند به ایران بازگردد.
آقای امین‌ناصری نیز در پاسخ گفتند که قرار نیست خواهر یا خانواده‌ات تحت تعقیب قرار بگیرند و مشکلی از این بابت برایشان ایجاد نخواهدشد.
در قسمتی دیگر از اظهارات این دو نفر، علی و امیرحسین دربارۀ وضعیت‌شان در این مدت گفته بودند: «بعد از دست‌گیری به یک اتاق حدوداً 3در4متری برده شدیم (هریک در اتاقی جداگانه بودند). برخورد زندان‌بان‌ها بد نبود. 20 روز در این‌جا ساکن بودیم و پس از آن به بند دیگری منتقل شدیم. یک اتاق حدوداً 2در1ونیم‌متری بود که پنجره هم نداشت. از صدای اذان متوجه می‌شدیم روز است یا شب. امیرحسین 40 روز و علی 20 روز در این بند بودند و سپس به مکان قبلی‌مان برگشتیم (حدود 59 روز این دو نفر در انفرادی بودند). پس از این مدت، به اتاقی 7-8نفره منتقل شدیم. از آن پس، هفته‌ای یک بار، هر بار 10 دقیقه، اجازۀ تماس تلفنی داریم».
علی یونسی گفت: «هنگام دست‌گیری، چشم چپم آسیب دید و خون‌ریزی کرد و پس از مدتی بهبود یافت».
او هم‌چنین دربارۀ ابتلایش به کرونا گفت: «من نگفتم به کرونا مبتلا شده‌ام. به خانواده‌ام گفتم علائم کرونا داشتم و بهبود پیدا کردم. نگران من نباشید. من جوانم و اتفاقی برایم نمی‌افتد. شما مراقب خودتان باشید».
در گوشه‌ای دیگر از اظهارات، به طولانی‌شدن مدت‌زمان تحقیقات اشاره شد. بازجوی پرونده در توضیح این مسئله گفت: «ایشان قریب به 30 روز هیچ‌گونه صحبتی نکردند و همین امر، باعث شد زمان زیادی از دست رود و روند تحقیقات تا این حد به طول انجامد».
با این حال، تکملۀ اضافه‌شده نیز کاستی‌هایی دارد؛ چراکه جناب آقای امین ناصری اذعان داشتند که برخی از این مطالب اثبات نشده و انتشار آن جرم محسوب می‌شود. به تبع این امر و محدودیت‌های امنیتی مذکور، از انتشار بعضی مطالب بازماندیم.
با وجود این، نمایندۀ بسیج و انجمن اسلامی مستقل در جلسه، بسیاری از مطالب و اتهامات اثبات‌نشدۀ پرونده را منتشر کرده‌اند که مستقیماً با آبرو و حیثیت دانشجویان بازداشتی در ارتباط است. امیدواریم نهادهای قضایی، قانون را به‌مساوات برای همه اجرا کرده و با پی‌گرد قانونی و برخورد قضایی با تخلف صورت‌گرفته برخورد نمایند که مصداق «برخی برابرترند»، نشوند.
اما کلام آخر:
از همان ابتدای امر که خبر بازداشت‌شدن دو تن از دانشجویان دانشگاه منتشر شد، انجمن اسلامی دانشجویان با حداکثر توان کوشید تا تمام تلاش خود را جهت کمک به دو دانشجوی بازداشتی انجام دهد. اهتمام ما بر این بود که مستقل از شایعات و ابهامات پیرامون پرونده، از وضعیت این دو دانشجو اطلاع یافته و جهت دست‌رسی هرچه سریع‌تر دانشجویان به حقوق قانونی خود و هم‌چنین اطمینان از برخوردی اخلاقی و انسانی با دانشجویان بازداشتی، هرآنچه از دست‌مان برمی‌آید انجام دهیم. به همین منظور، نامه‌ای با امضای بیش از هزار دانشجو به مراجع قضایی ارسال شد و با ادامۀ روند سکوت در باب مطالبات بیان‌شده در نامه، نامۀ دیگری جهت پی‌گیری مطالبات نامۀ قبلی ارسال شد (متن نامه‌های مذکور در کانال انجمن موجود است). ضمناً اعضای شورای مرکز انجمن اسلامی، به‌طور مداوم، از طریق مسئولان دانشگاه جهت اطلاع از وضعیت دانشجویان و اقدامات احتمالی، تلاش خود را جهت کمک به ایشان به کار گرفته‌بودند. انجمن هرگز در زمرۀ تشکل‌ها و گروه‌هایی نبوده که نه‌تنها کمکی به وضعیت دانشجویان نکرده، بلکه با بازی در زمین نهادهای امنیتی خارج از دانشگاه، استقلال دانشگاه را به سخره گرفته و راه تنفس دانشگاه را بسته‌اند. تمام جهد ما در تمام دوران فعالیت خود این بوده تا پی‌گیر مطالبات دانشجویان باشیم و از تمام ظرفیت خود جهت ایستادگی در مقابل فضای خفقان و انقیاد ایجادشده استفاده کنیم. هرچند این مسیر، مسیری پرفرازونشیب و پرهزینه بوده و ما نیز مدعی آن نیستیم که در این مسیر، بی‌اشتباه ظاهر شده‌ایم، اما اعضای انجمن اسلامی با تحمل هزینه‌ها و مشکلات ناشی از فشارهای امنیتی، کوشیده‌اند تا صداقت خود را به اثبات برسانند. دلایل شرکت ما هم که در بالا ذکر شده، در همین راستا و به‌جهت کمک به دانشجویان بازداشتی بوده‌است. به امید آن روز که چتر عدالت، سایۀ خود را در میهن‌مان بگستراند.
انتهای پیام
یک پیام