نوستالژی آن شورا و تراژدی این شورا

اجلال قوامی در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «نوستالژی آن شورا و تراژدی این شورا» نوشت:

۴۲ سال از تشکیل اولین شورای یازده نفره سنندج در فروردین ۱۳۵۸ می گذرد. شورایی که از راست و چپ در آن حضور داشتند. این شورا هر چند شورای مستعجل بود و عمری کوتاه و شش ماهه داشت اما با گذشت چهار دهه هنوز آن شورا و اعضای آن و کارنامه اش برای آن نسل و نسل های پس از آن نوستالژی است و در یادها مانده است. شورایی که منبعث از رای اکثریت مردم بود و مشروعیت و مقبولیت اش را از آرای مردم گرفت.

اما داستان شوراهایی که بعد از دو دهه از شورای ۵۸ در سنندج شکل گرفتند قصه متفاوتی است. این شوراها نه توانستتد کامیاب شوند و نه خاستگاه و پایگاه اجتماعی قابل توجهی داشتند. از میان شوراهای تشکیل شده از سال ۱۳۷۷ به این سو شورای فعلی که عمری چند ماهه دارد با همه متفاوت است. چرا متفاوت؟

یکم: این دوره شورا تمامی اعضا با رای ناپلئونی و در یک مشارکت کاملن سرد و حداقلی به شورا راه یافتند.

دوم: تعدادی از اعضای شورا چند سالی است به عنوان مدیر و کارمند در سنندج ساکن شده اند و شناخت و پیوند عمیقی با این شهر ندارند.

سوم: اکثریت اعضای این شورا نه هویت سیاسی و اجتماعی مشخصی دارند و نه خاستگاه قابل اتکای فرهنگی. بیشتر افراد گمنامی بودند که به ساختمان شیشه ای شورا راه یافتند.

چهارم: عمر چند ماهه این شورا و بحران روزهای برفی اخیر در سنندج ناکارآمدی و ناتوانی شورای فعلی را عیان ساخت و نشان داد که جز اسمی نشانی از یک شورای توانمند نمی بینیم.

شورای فروردین ۵۸ سنندج هنوز خاطره انگیز است و انرژی بخش. از آن شورا تا این شورا چه فاصله ای است. فاصله ای از نوستالژی آن روزهای بحران تا تراژدی این روزهای برفی.

انتهای پیام