دریغ از نشنیدن فریاد «علی» بر «ابن حُنَیف»های زمان!

حجت‌الاسلام️ احمد حیدری در یادداشتی با عنوان «دریغ از نشنیدن فریاد «علی» بر «ابن حُنَیف»های زمان!» که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

«علی» که زمان پیامبر هم مورد کینه و عداوت جماعتی «مدعی اسلام و انقلاب» بود، بعد از پیامبرخانه‌نشین شد و 25 سال بعد، به خواست و اقبال بی‌نظیر مردم برای مدتی کمتر از 5 سال حاکم گشت و در رمضان چهل هجری «مدعی ایمان و انقلاب» او را به شهادت رساندند و بعد در تمام دوران حکومت اموی و عباسی مغضوب قدرت بود و دوستان از سر ترس و دشمنان از روی کینه، بر کتمان فضایلش همداستان شدند ولی نامش تا ابد بر تارک «انسانیت و عدالت» می‎درخشد و «صوت العدالة الانسانیه» می‌شود!

اما چرا علی و فقط و فقط علی در تاریخ به عنوان «مظهر انسانیت و عدالت محمدی(ص)» ثبت شد؟ زیرا با اینکه به کمال مطلق رسیده و خدایش در قرآن او را در کنار مقتدایش رسول الله از اصحاب «تطهیر»[احزاب/33] و «نفس رسول الله»(آل عمران/61] و «ولی مؤمنان»[مائده/55] و … خوانده بود و پیامبر از روز دعوت خویشاوندان در مکه(ارشاد مفید 1/7) تا آخرین روزهای عمرش در مدینه بارها و بارها و بارها او را «أَخِي وَ وَصِيِّي وَ وَزِيرِي وَ وَارِثِي وَ خَلِيفَتِي مِنْ بَعْدِي‏» معرفی کرده بود و در غدیر خم جانشینی او در امر حکومت را به مردم پیشنهاد کرد و عموم مسلمانان با اختیار و رغبت با او بر خلافت و جانشینی پیامبر بیعت کردند، ولی بعد از رسول خدا وقتی دید به هر دلیل مردم حاضر نیستند در مقابل کسانی که با کودتا او را کنار زده‌اند، بایستند، برای تحمیل حکومت خود بر مردم، به هر وسیله‌ای متشبث نشد و در طول آن 25 سال هم بارها اعلام کرد: «ای مردم شما صلاحیت منحصر به فرد مرا برای امر خلافت می‌دانید ولی با این وجود به خدا قسم، تا زمانی که امر حکومت بر محور مصلحت مسلمانان باشد و فقط حق من ضایع شود، من راضی و همراه خواهم بود»(خطبه 74 نهج البلاغه).

وقتی هم بعد از 25 سال مردم با اقبال بی‌نظیر خواستار حکومت او شدند، اعلام کرد که حکومت من بر طبق عدل خواهد بود که تحمّلش برای بسیاری به‌خصوص قدرتمندان متمکّن سخت است از این رو اگر مشاور باشم برای شما بهتر از این است که حاکم باشم(بحارالانوار 32/7). حاکم هم که شد اعلام کرد اولین و مهمترین وظیفه‌اش برگرداندان اموال غارت شده از بیت المال است. بیت المالی که تحت پوشش حقوق‌های نجومی، اعانه به مؤسسات خیریه، املاک نجومی و .. به نورچشمی‌ها اهدا شده بود! در امر حکومت هم فقط از کسانی کمک گرفت که علاوه بر کاردانی، دلی به دنیا و زیبایی‌های آن نداشتند و طلحه و زبیر را با همه سابقه درخشانی که داشتند، فقط به خاطر سلطه دنیاگرایی بر روحشان حکومت نداد ولی به زور هم به اطاعت وانداشت و به گمان مخالفت دستگیر، حصر و زندان نکرد. وقتی هم مخالفانش پرچم جنگ با او برافراشتند، هیچکس را برای جنگیدن با آن براندازان مجبور نکرد و وقتی جماعتی از اهل کوفه اعلام کردند: «ما در کنار تو می‌آییم تا با دشمنت مواجه شویم و در رفتار و سخن شما و آنان دقت ‎کنیم و با هرکدام از شما که حق بود، علیه گروه دیگر همراه ‌گردیم»؛ با صراحت اعلام کرد: «مرحبا به شما، این نشانه فقاهت و دین‌شناسی شماست که با تحقیق پیش می‌روید و اگر کسی پیشنهاد حق شما را نپذیرد، ستمگر و خائن به دین است»(وقعة صفین/115)

در دوران حکومتش هم بیشترین همتش نه صدور انقلاب و اسلام، ادامه فتوحات، اجرای ظواهر اسلام و …، بلکه ایجاد عدالت و رفاه عمومی و تأمین صحیح دنیای مردم بود لذا با افتخار در اواخر حکومتش اعلام کرد: «بدانید که کمترین اهل کوفه[از لحاظ اقتصادی]، نان گندم می‌خورد و از آب فرات[آب نوشیدنی سالم] می‌نوشد و سرپناه دارد[نان و آب و مسکن یعنی اصول سه گانه معیشت](مناقب 2/99). در حکومتش هیچ کس حتی فرزندان محبوبش نور چشمی نبودند. وقتی امام حسن از بیت المال به اندازه سهم خود قرض کرد، چون شبهه رانت در آن بود و دیگران نمی‌توانستند، بر این حد از رانت هم چشم نپوشید و چنان بر او خشم گرفت که مجبور ‌شد برای در امان ماندن از خشم پدر، به حرمت عموی شهیدش جعفر متوسل شود بعد هم ضمن توبیخ فرزندش و متصدی بیت المال، دستور داد فورا آن مقدار قرض گرفته شده را برگردانند(شرح ابن ابی الحدید، 11/253). ابن هرمه مأمور مالیاتی اهواز را به خاطر دست اندازی به بیت المال چنان تحقیر و تنبیه کرد که برای تاریخ ضرب المثل شد و از همه بالاتر وقتی عامل او در اهواز به یک مهمانی به قول امروزی‌ها لاکچری رفت، او را در ملأ عام چنان توبیخ کرد که عبرت تا قیامت شد(نهج البلاغه نامه 54). امروز نبود امام و فریاد او بر «ابن حنیف»ها به شدت احساس می‌شود! ابن حنیف‌هایی که به جای تلاش برای رفع تحریم‌های ظالمانه دشمن و ایجاد رفاه عمومی، برای تهیه سیسمونی نوه‌هایشان از «کالاهای برند تحریم شده و ممنوع الورود!» به خارج می‌روند و …

انتهای پیام