پلیس‌بازی سازندگان «حسینعلی2»

محمد توکلی، عضو بخش تحلیلی انصاف نیوز در یادداشتی درباره‌ی حاشیه‌ها و انتقادات اخیر به مستند «حسینعلی۲» نوشت:

۱. «حسینعلی۲» مستندی‌ست که از هویت سازندگان آن بی خبریم اما آنچه تا امروز ارائه داده‌اند تلاشی برای بیان بخش‌های کمتر گفته‌شده‌ی تاریخ انقلاب و زندگانی و کارنامه‌ی مرحوم آیت‌الله منتظری بوده، با حفظ احترام به این «فقیه عالیقدر»؛ احترامی که مانع صراحت آنان در نمایش خطاهای «قائم مقام» هم نشده است.

۲. سازندگان «حسینعلی۲» که ما نمی‌دانیم کیستند خطاهای جدی و پر رنگی هم دارند که با وجود گذشت هفت قسمت از مستندشان هنوز عزمی برای تصحیح و توضیح آن ندارند. برای نمونه حذف منابع تصویری استفاده شده در این مستند از «خشت خام» حسین دهباشی تا «قمار» مهدی دزفولی و… مشخصاً رفتاری خلاف اخلاق، شرع و قانون است.

۳. خطای بزرگ دیگر اهالی «حسینعلی۲» خلف وعده‌ای‌ست که بنا بر اظهارات مجتبی لطفی، از شاگردان و مسئولان دفتر مرحوم آیت‌الله منتظری مرتکب شدند. بنا بر ادعایی که چند هفته قبل آقای لطفی مطرح کرده و تا این لحظه هم از سوی سازندگان این مستند تکذیب نشده «قرار بر ساخت مستند نبود و قرار بر بارگذاری مشروح مصاحبه‌ها در فضای مجازی بود». اگر این روایت صحیح است؛ رفتار این مستندسازان که برایِ مایِ مخاطب ناشناسند غیراخلاقی بوده و عذرخواهی ضروری‌ست و اگر روایت شاگرد «آیت‌الله» با واقعیت همخوانی ندارد عدم پاسخگویی به آن توجیه‌پذیر نیست.

۴. مخالفان «حسینعلی۲» در یک نگاه کلی دو دسته هستند:

۴-۱. گروه نخست بخشی از مریدان و دلسپردگان به آیت‌الله منتظری هستند که تمایلی به بازخوانی خطاهای آن مرحوم حتی اگر از سوی دوستداران او باشد هم ندارند و نمی‌توانند نمایش کوچکترین خطایی در کارنامه‌ی «آیت‌الله» را تحمل کنند. همانطور که بخشی از «خط امامی‌ها» نسبت به بنیانگذار جمهوری اسلامی چنین نگاهی دارند، طیفی از «جوانان انقلابی» نسبت به آیت‌الله خامنه‌ای، گروهی از مریدان هاشمی نسبت به او، جمعی از پهلوی‌دوستان نسبت به رضاشاه و فرزندش و…

۴-۲. گروه دوم مخالفان اما اساساً از جنس دیگری هستند؛ آنان توان و تحمل اینکه جماعتی به جز حلقه‌ی خودی‌ها به سمت مستندهای تاریخی بروند ندارند و گاه با تندی و پرخاش و گاه با ژست‌هایی فریبنده در پی آن هستند که طومار هر صدای متفاوتی به تاریخ، فرهنگ، دین، سیاست و… را در هم بپیچند و حالا قرعه‌ی فال به نام «حسینعلی۲» خورده است.

۵. اما شاید مهمترین وجه آنچه بر «حسینعلی۲» رفته و می‌رود به همین ناشناس ماندن اهالی آن بازمی‌گردد. چه چیزی آنان را به پلیس‌بازی واداشته‌است؟! ای‌کاش آنان که باید، اندکی به این پرسش بیندیشند.

اگر بخواهیم بر مبنای تئوری توطئه به پیش برویم می‌توانیم صحنه‌گردانان «حسینعلی۲» را عقلایی در نهادهای امنیتی بدانیم که این بار به‌جای حمله‌ی مستقیم به مرحوم منتظری حرفه‌ای‌تر به میدان آمده‌اند و روایت رسمی مورد تایید نظام از آنچه «قائم مقام رهبری» کرد و بر او گذشت را با بیانی متفاوت و به دور از تخریب و تهمت و توهین به خورد مخاطبِ تشنه می‌دهند و حتی مستندسازان نزدیک به خود را هم برای باورپذیرتر شدن این طراحی در جبهه‌ی مقابل و معترض به آن قرار داده‌اند. نهادهای امنیتی و این میزان عقلانیت؟ شاید!

اما شاید پاسخ «چرا سازندگان «حسینعلی۲» ناشناسند؟» نیازی به این همه پیچیده‌بینی و غرق شدن در توهم توطئه هم نداشته باشد. کافی‌ست برخوردی که با سازندگان شناخته‌شده‌ی «حسینعلی» و اصولا نوع مواجهه‌ای که با «دیگری»های سیاسی، حوزوی، فرهنگی، اجتماعی و… شده و می‌شود را به خاطر بیاوریم تا به این نتیجه برسیم که شاید اگر ما هم سازنده‌ی مستندی بودیم که مغضوبان نظام سیاسی مستقر نقش‌آفرینان اصلی آن بودند و مواجهه‌ای متفاوت (حداقل در سطح شکل و ظاهر) با تاریخ انقلاب دارد ترجیح می‌دادیم ناشناس بمانیم!

فارغ از متن و حاشیه‌ی «حسینعلی۲»، رنجِ عظیم همین است؛ ایرانی که اصلی‌ترین شعار مردم و وعده‌ی رهبران انقلابی‌اش آزادی بود روزهایی را به نظاره نشسته است که اندکی متفاوت سخن گفتن هزینه دارد و تاجزاده‌ها که پرچمداران گفت‌وگویند به‌جای آنکه طرف مشورت تصمیم‌گیران باشند، مشغول نگارش لایحه‌ی دفاعیه هستند!

انتهای پیام