کابوس دهه ۶۰

جهان صنعت نوشت: مسعود نیلی اقتصاددان ایرانی در روزهای تازه‌سپری‌شده تاکید کرد باید به دهه ۶۰ بیشتر توجه کرد. آیا او نشانه‌هایی از بازگشت به دهه یادشده دیده است؟ به نظر می‌رسد افراطی‌گری و تندروی‌های برخی افراد و گروه‌ها به ویژه در حوزه اقتصاد نشان می‌دهد علاقه‌مندی به برگشت دهه ۶۰ نزد آنها بیشتر می‌شود. واقعیت تلخ این است که برخی افراد افراطی در مجمع تشخیص مصلحت نظام و برخی نهادهای رسانه‌ای این روزها از مصادره صحبت می‌کنند و برای بخش ‌خصوصی خط و نشان می‌کشند. به طور مثال یک روزنامه که گردانندگان آن نقش پیشگامی در تندروی برعهده گرفته‌اند به طور آشکار از مصادره بنگاه‌های استارت‌آپی و نیز برخی از بنگاه‌های بزرگ می‌نویسند. نکته بدیع اما کهنه‌شده این روزها، همسازی بقایای کمونیست‌های ارتدکس توده است که مشوق آنها شده و هم‌افزایی می‌کنند. این گروه‌های افراطی باور دارند که می‌توانند همانند دهه ۱۳۶۰ اقتصاد را بار دیگر در چنبره دولتی‌سازی تمام‌عیار قرار دهند و بنگاه‌های پیشتاز و بزرگ را از نظر مالکیت و مدیریت مصادره کنند. این دو گروه که البته با برخی همساز شده‌اند در بخش فرهنگ نیز تندروانه بر برخی محدودیت‌های بیشتر تاکید دارند و در بخش سیاست خارجی نیز باور دارند که باید به سوی شرق به ویژه روسیه و چین برویم. یورش گسترده و تندروی‌های عجیب و سازگارشده راه را برای شهروندان عاصی از نابرابری‌های اقتصادی فزاینده باز می‌کند و می‌تواند جامعه را وارد دوران تازه‌ای از التهاب کند. معلوم است التهاب و فقدان ثبات سیاسی داخلی شرایط را برای سرمایه‌گذاری ناهموار می‌کند و جامعه را به سمت دلسردی و دلهره پیش می‌راند. معلوم است که این شرایط به‌ویژه بی‌اعتبار کردن نهاد مسوول و نیز فرمان مصادره همین روزنه‌های باز را می‌بندد و شرایط برای زندگی اقتصادی سخت‌تر می‌شود. از طرف دیگر بی‌تفاوتی و انفعال نهاد دولت و نیز مجلس قانونگذاری نسبت به دستورهای مصادره التهاب‌ها را افزایش می‌دهد. سوق دادن سیاست خارجی به سمت بهره‌برداری از اقتصاد چینی یا روسی به معنای خاموش کردن چراغ نیم‌سوز سرمایه‌گذاری است. چرا وضعیت به این سمت می‌رود؟ واقعیت این است که نهادهای قدرتمند سیاسی به دلیل ادامه شرایط سیاست خارجی در برابر دوراهی غلتیدن کامل به سوی شرق قرار گرفته‌اند یا باید دست از این سیاست یکجانبه‌گرایی بردارند که قدرت نهادهای سیاسی موجود کفه ترازو را به سوی شرق بیشتر می‌کند. آیا دهه ۶۰ برای مردم ایران دوران خوبی بود؟ آیا مصادره جواب می‌دهد؟ آیا سرمایه‌گذاری در دوران سخت غلتیدن به سوی روسیه ورشکسته جواب می‌دهد؟ باید راهی تازه جست‌وجو کرد و از این روزهای دشوار عبور کرد. در این روزهای یورش از سوی تندروها باید قلم‌ها تیز و زبان‌ها برای فریاد تند و تندتر شوند و راه‌های برگشت به دهه ۶۰ را بست. سیاست اقتصاد دولتی ۴ دهه است ادامه دارد و روزگار امروز و تیرگی روزهای اقتصادی دشوار مردم همان است که دهه یادشده بر سر ایرانیان آورده است.

انتهای پیام