چرا جامعه رو به رکیک گویی می رود؟ | یادداشت فردین علیخواه

فردین علیخواه در صفحه شخصی خودش مطلبی در مورد رکیک گویی نوشت:

این روزها رکیک‌گویی و رکیک‌نویسی در عرصه‌های مختلف، به‌تدریج دارد تبدیل به یک جریان غالب می‌شود. ویدئوهایی ساخته می‌شود که در آنها فردی با نشان‌دادن صحنه‌های بکر از طبیعت نظیر رودخانه یا آهو یا پروانه یا برف، تلاش می‌کند تا با همان سبک و سیاق گویندگان حرفه‌ای، شما را آرام سازد و از اضطراب شما بکاهد. برای این مقصود او از کلمات کاملاً رکیک و عریان مربوط به آلات تناسلی و شوخی‌های محاوره‌ای کوچه‌بازاری استفاده می‌کند و البته چنین کلماتی را در ساختار جمله‌هایی قرار می‌دهد که کاملا جدی‌اند. یا ویدئوهایی که در آن فردی، در موقعیت‌های مختلف هر آنچه سخنرانان مطرح انگیزشی در صفحات خود می‌گویند را بهانه‌ای برای تمسخر و طعنه قرار می‌دهد. به‌هرحال چنین ویدئوهایی به شکل‌های گوناگون در حال افزایش است که یکی از نمونه‌های آنرا در تصویر پیوست می‌بینید.

معمولاً در عرصه اجتماعی هر پدیده‌ای ممکن است ضد خودش را نیز به وجود آورد. مثلاً اصرار بر «تمیز خواری» می‌تواند واکنشی مانند «کثیف خواری» را باعث شود، فینگرفود و «لقمه‌غذاها» می‌تواند واکنشی مانند اژدرزاپاتا و غذاهای «شکم‌پرکن» را باعث شود. در ‌خصوص موضوع این نوشته نیز، کلاس‌های لاکچری مدیتیشن، آموزش‌های شیک‌وپیک مربوط به روان‌شناسی زرد در مکان‌های زرق‌وبرق‌دار، سخنرانی‌های انگیزشی مبالغه‌آمیز و واقعیت‌گریز نیز می‌تواند باعث ظهور و گسترش چنین واکنش‌هایی شود. هر چند شخصاً ممکن است با گسترش رکیک‌گویی در جامعه موافق نباشم؛ ولی از منظر جامعه‌شناختی آن را واکنشی به گسترش جریان‌های دیگری در جامعه می‌بینم.

انتهای پیام