سفر معنوی و زیارت در قرن بیست‌ویکم
همان‌طور که سریالی تازگی در بی بی سی تأیید کرد، موضوع و ایده سفر معنوی و زیارت می‌تواند از زوالی که دین سازمان‌یافته بدان گرفتار شده جان سالم به در ببرد.
به گزارش سایت دین آنلاین به نقل از گاردین، «با توجه به آب و هوای مرطوب بریتانیا، شرکت‌کنندگان در ششمین سری جشنواره زیارت که در روز جمعه گذشته به پایان رسید، در حالی که با پای پیاده و اتوبوس در سراسر ولز شمالی سفر زیارتی می‌کردند، تا حد زیادی از روزهای خوبی برخوردار بودند. در برنامه سفر به راه زائر که بی بی سی آن زیارت را به تصویر کشید، گروهی کوچک از افراد مشهور نیز در جمع راهپیمایان، نقشه مسیری از زیارت‌گاه‌ها و کلیساهای مرتبط با مسیحیت را دنبال کردند. اما برخی از آن جمع در یک اقامتگاه زیست محیطی و یک مرکز مراقبه بودایی توقف کردند.
در این ایده زیارتی، هیچ کس به انجام زیارت ارزیابی نمی‌شود. این معنویت است که به جای رقابت می‌نشیند و به خودی خود طراوت‌بخش است. اما موفقیت طولانی مدت این نمایش، گواه محبوبیت فعالیتی است که رنسانس و تحول قابل توجهی در قرن بیست و یکم داشته است. بهار امسال، هزاران بریتانیایی از سراسر جهان به پیاده‌روان سراسری در معروف‌ترین مسیر زیارتی مسیحیان پیوستند. در اوایل دهه 1980، شرکت‌کنندگان این برنامه زیارتی، حدود صدها نفر بودند. سال گذشته رقم 446 هزار برای ثبت یک رکورد زیارتی از سراسر اروپا کافی بود.
هیچ توضیح واحدی برای این پدیده زیارتی وجود ندارد. بسیاری از کسانی که در حال حرکت هستند ممکن است به هیچ کلیسایی تعلق خاصی نداشته باشند. یک مطالعه گر اسپانیایی بین سال‌های 2007 و 2010 نشان داد که 28٪ پیاده‌روان می گویند که به دلایل معنوی در آنجا بودند که برای افراد مختلف معنای متفاوتی دارد.
برخی از زائران ممکن است برای امور خیریه پیاده‌روی کنند و برخی برای پشت سر گذاشتن یک دوره تاریک از زندگی خود. دیگران ممکن است به یاد یکی از عزیزان از دست رفته و شفای حال بیمارشان بروند، یا به خاطر شکوه وجلوه طبیعت، یا برای پاک کردن ذهنشان از هرگونه نگرانی به این راهپیمایی زیارتی بروند.
روند اعداد رو به رشد، این پیام را القا می‌کند که چیزی در حال افزایش است. انجام یک سفر معنوی زیارت می‌تواند هم روشنگر و هم متحول کننده باشد و از آستانه‌ها به معنای واقعی کلمه و مجازی عبور می‌کند.
در رمان «درمان» اثر دیوید لاج در دهه 1990، شخصیتی که اخیراً پسرش را از دست داده است، می‌گوید کامینو به چیزی کاملاً چالش برانگیز و تعریف شده نیاز دارد، چیزی که تمام بدن و روح شما را به خود مشغول کند». در ولز شمالی، برخی از شرکت‌کنندگان یاد آوری کردند که در رنج سوگ و از دست دادن‌ها، در میان این راهیان آرامش پیدا کردند.
سنت‌های اصیل مذهبی جهان که برای زیارت ارزش قائل هستند، مدت‌هاست که این پویایی را درک کرده‌اند. در غرب سکولار شده، احیای کنونی این سنت نشان می‌دهد که سفر روحانی به راحتی از زوال رفتن به کلیسا جان سالم به در خواهد برد. این سنت بیشتر متأثر از تهدیدات مستقیم در گذشته دوام آورده است.
سفرهای بهاری که چاسر به تصویر می‌کشد در سال 1538 توسط مشاور هنری هشتم، توماس کرامول، که زیارت را نوعی خرافات بت‌پرستانه می‌دانست، سرکوب شد. پنج قرن بعد، ایده زیارت هنوز فراموش نشده و دوباره در بریتانیا سر بلند کرده است.»
مترجم: محسن شریف خدایی
توضیح عکس: دو زائر راهنمای زرد را در مسیر کامینو د سانتیاگو دنبال می کنند. عکس: درسهای سفر من/ آلامی
منبع: گاردین
انتهای پیام
