رد پای فرانسه در انفجار تروریستی بیروت!

در حالی که مقامات کشورمان، از آمریکا به عنوان پای ثابت اقدامات تروریستی علیه کشورمان یاد می کردند، طی جنایت تروریستی روز گذشته بیروت، «اسرائیل» به تنهایی به عنوان عامل اصلی معرفی شد.

اینکه تا اتفاقی در خارج یا داخل کشور می افتاد، یک یا چند کشور را به صورت آگاهانه یا ناآگاهانه، عامل پشت پرده این رویداد معرفی کنیم، موضوعی است که پیامدهای منفی آن تاکنون کمتر مورد توجه قرار می گرفت، اما پس از جنایت تروریستی روز گذشته (28 آبان) بیروت، واکنش ها به صورت دیگری رقم خورد، تا آنجا که همدردی جان کری، وزیر خارجه آمریکا، با مردم ایران را به همراه داشت.

در همین راستا، روز گذشته تنها چند دقیقه پس از جنایت تروریستی و اعلام خبر شهادت دهها تن از مردم لبنان و از جمله رایزن فرهنگی کشورمان، شهید حجت الاسلام انصاری، رسانه های داخلی به نقل از منابع آگاه از دست داشتن «رژیم صهیونیستی» به تنهایی، در این واقعه تروریستی خبر دادند آنچه که در این میان جلب توجه می کرد، حذف نام «آمریکا» بود.

این اقدام موجب شد تا جان کری، وزیر خارجه آمریکا در اقدامی بی سابقه، مواضع کشورش در قبال این جنایت تروریستی و ابراز همدردیش با کشورمان را با این جمله بین کند که: «قلب ما در فاجعه تروریستی بیروت برای ایران می تپد».

اینکه آیا این اقدام «منابع آگاه» واقعا از روی «آگاهی» بوده یا ندانسته کاری کرده اند که در شرایط حساس پیش روی کشور در چارچوب مذاکرات هسته ای با گروه 3+3، منافع کشورمان تامین شود، هم جای قدردانی دارد هم این سوال را به ذهن تداعی می کند که در رویدادهای پیشین، چگونه و پیش از هرگونه تحقیق، موضعگیری رسمی صورت می گرفت و دیگر کشورها را متهم می کردیم؟ اگر واقعا اطلاعات قبلی داشتیم که چرا جلوی واقعه را نمی گرفتیم، اگر هم از جزئیات اطلاع نداشتیم و موضوع نیز به بررسی و تحقیقات پیچیده نیاز داشت یا دارد با اظهارنظرهای زودهنگام منافع کشورمان را به خطر نیندازیم.

در اینجا به هیچوجه قصد نداریم آمریکا را از دست داشتن در اقدامات صورت گرفته به انحای مختلف علیه کشورمان تبرئه کنیم، اما می خواهیم بگوییم حال که اجتناب از متهم ساختن دیگران پیش از انجام تحقیقات رسمی می تواند اینگونه مواضع «دشمن» قسم خورده 30 ساله مان را آن هم در شرایط حساس مذاکرات به نفع ما تغییر دهد، بهتر نیست از این به بعد در اظهارنظرهای خود کمی دقت و صبر پیشه کنیم؟

 آیا صرف اینکه یک کشور مخالف برخی سیاست های ماست، می توانیم آن در هر اقدامی که علیه کشورمان صورت می گیرد متهم کنیم؟

آیا پس از سنگ اندازی لوران فابیوس در جریان مذاکرات پیشین ژنو و سفر اولاند به سرزمین های اشغالی می توانیم از این پس نقش پیشن واشنگتن در اقدامات تروریستی علیه کشورمان را به پاریس اختصاص دهیم؟

کمی تامل کنیم همه ی آنهایی که با ما اختلاف نظر دارند، لزوما حامی تروریسم نیستند، و همانطور که تجربه ی عدم نام بردن از آمریکا در صف متهمان رویداد اخیر نشان داد، می توانیم متهمان را پس از انجام تحقیقات معرفی کنیم و تا آخرین لحظه نیز بعد از روشن شدن حقیقت بر حقوق خود پافشاری کنیم، اما توجه داشته باشیم که همین متهم ساختن دیگر کشورها بدون ارائه ی مدارک مستند و استناد به مدارک پیشینی تا چه اندازه می تواند بر منافع کشورمان در عرصه ی خارجی تاثیر منفی برجای بگذارد.