دوباره امید دوباره روحانی
«جواد نوری زاده» (پژوهشگر مسائل ایران) در یادداشتی با عنوان «دوباره امید دوباره روحانی» که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:
چهار سال پیش و در آستانه ثبت‌نام از کاندیداهای انتخابات ریاست‌جمهوری، آقای خاتمی علی‌رغم این‌که در معرض امواج گسترده مطالبات مردمی و بویژه دانشگاهیان قرار گرفته بود حاضر به ثبت‌نام نبود. درجریان یکی ازدیدارهای مهم جنبش دانشجویی با ایشان که بنده نیز فرصت یافتم سخنانی طرح کنم در انتهای عرایض‌ام از رئیس دولت اصلاحات پرسیدم «علت مقاومت‌تان در برابر این حجم عظیم درخواست‌ها چیست!؟» آقای خاتمی گفتند: «از سال 88 نگذاشته‌اند حتی یک دیدار با مقام معظم رهبری داشته باشم!». این پاسخ برای من قانع‌کننده بود؛ هرچند دوستانم می‌گفتند شما زود پا پس کشیده‌اید و تشدید مطالبات، خاتمی را در مقابل عمل انجام شده قرار خواهد داد اما من و همفکرانم به فکر گزینه دیگری بودیم به نام هاشمی! به‌دلایلی که اینک شرح تفصیلش نیست عامدانه در جریان فرایند درخواست از وی قرار نگرفتم ولی ردصلاحت او بدلایلی که بعدها و در طی مصاحبه سخنگوی شورای نگهبان با روزنامه ایران معلوم شد که کهولت سن نبوده است بذر ناامیدی باز فضای آن ایام را پر کرد..
اما ما باز امید داشتیم.. در بطن جنبش دانشجویی اقلیتی بودیم که می‌گفتیم می‌شود روی حسن روحانی سرمایه‌گذاری کرد؛ می‌توان بر تداوم راه خاتمی بواسطه ریاست‌جمهوری روحانی امیدوار بود.. امثال من در آن ایام زخم‌زبان‌ها شنیدیم، مسخره‌ها چشیدیم، طعنه‌ها و بداخلاقی‌ها دیدیم، متهم به عدم درک فضای سیاسی کشور شدیم؛ گفتند روحانی عددی نیست بتواند بر اصول‌گرایان غالب شود! مگر می‌شود روحانی شعارهای اصلاح‌طلبانه سر دهد و عمل کند..؟ و.. اما ما سرمایه‌ای جز امید نداشتیم.. دیری نپایید که حسن روحانی کاندیدا شد ما فعالیت‌های‌مان را تشدید کردیم، منی که پس از 88 تصمیم به عدم فعالیت سیاسی انتخاباتی گرفته بودم بدون این‌که متوجه باشم خودم را فعال ستاد انتخاباتی وی دیدم! … در فضای مجازی تا توانستیم فضای امید را بسط دادیم.. دیگر خبری از غر زدن‌های دوستان نبود بلکه برخی از آن‌ها سراسیمه نوشته‌های‌شان در فضای مجازی را محو کرده بودند! و اما مهم‌تر از همه این‌که آقایان خاتمی و هاشمی هم از روحانی حمایت کرده بودند.. انتخابات 24 خرداد تمام شد و در عین ناباوری چند هفته پیش، اینک دکتر روحانی به مقام ریاست‌جمهوری برگزیده شده بود..
امروز چهار سال از آن سال‌ها گذشته است.. و ما باز چاره‌ای جز امید نداریم..
سخن کوتاه می‌کنم..
من از رئیس‌جمهور سال‌های 92 تا 96 گله‌ها دارم: کم‌تحملی در مقابل منتقدان، استفاده از وزرای اشرافی، رکود اقتصادی، بیکاری و کم‌التفاطی به مقوله عدالت و فقر.. در راس آن‌هاست ..
اما آقای روحانی اقدامات فراتر از تصوری هم برای میهن من انجام داده‌اند:
– تغییر نقش‌آفرینی ایران در سیاست بین‌الملل از حالت انزوا به حالت کنش فعالانه
– لغو قطع‌نامه‌های بین‌المللی مصوب شورای امنیت
– اتمام برد برد مناقشه هسته‌ای
– مهار تورم افسارگسیخته
– گشایش فضای باز سیاسی با تاکید بر احزاب و مطبوعات
– دفاع از حقوق مدنی به‌ویژه در برابر دست‌اندازی نهادهای خاص به این امر مهم
– استفاده از افراد متخصص در پست‌های مهم
– خاتمه‌بخشی به حاتم‌بخشی‌های دولت قبلی که در آن افرادی به‌واسطه تملق به عالی‌ترین مقامات می‌رسیدند
– شکوفا شدن غیرقابل باور نشاط سیاسی در دانشگاه‌ها
– ایجاد ثبات در اقتصاد
– از بین بردن زمینه‌های ایران‌هراسی درعرصه بین‌الملل
– طرح سلامت
– وووو
این‌ها تنها بخش کوچکی از خدمات دولت آقای روحانی است..
طرفه این‌که به حکم عدالت و انصاف و با تحلیل و مقایسه نکات فوق، باز به روحانی رای می‌دهم و از دوستانی که هنوز در تردیدند می‌خواهم با تاملی بیشتر در این زمینه به خیل کاروان اعتدال+اصلاحات بپیوندند ..
ما باز هم امیدواریم! چون از امید نتیجه گرفته‌ایم …
#امید_بذر_هویت_ماست…
انتهای پیام
