شش نکته درباره توهین به پیامبران و ائمه در خبرگزاری فارس

به گزارش انصاف نیوز، با حذف [عبارت اولیه و تغییر] این خبر در روزهای اخیر، اما بازنشر آن در چند سایت همچنان باقی مانده و برای همین، انتشار آن قابل انکار نیست و شاید مدیران این خبرگزاری نیز آن را تکذیب نکنند [لینک: گوگل، تی نیوز، واضح، خبرفارسی، خبر حذف و تغییر پیدا کرده]. [لینک ذخیره در گوگل+ لینک جستجو در گوگل] [صفحه فریز شده خبر توهین آمیز فارس]

[تکمیلی، ساعتی پس از انتشار متن: خبر با این عبارت شروع می شد «10 مهر ماه سالروز درگذشت مفتون همدانی، شاعر آزادی‌خواه همدانی است که در همدان اشعاری را به زیور طبع آراسته بود…. از مفتون دو اثر جاودانه باقی مانده که یکی دیوان اشعار اوست که در سه نوبت به زیور طبع آراسته شده است. مفتون از پهلوانان و آزادی‌خواهان همدان است که مدت‌ها در دهکده سوزن تبعید خود را گذراند». در ادامه ی این توضیح، شعری از مفتون منتشر شده که حاوی توهین و اهانتهایی به چندین پیامبر الهی و ائمه شیعه است. این شعر اهانت آمیز با عبارت «آه از دمی که حقه وافور ما شکست» شروع می شود و با جستجوی آن در موتورهای جستجوگر (لینک جستجو) می توان متن اولیه را مشاهده کرد (لینک متن اصلی در حافظه گوگل)، این خبر با تیتر «مفتون همدانی، استاد طبع و ادب» به مدت 8 ماه بر روی سایت این خبرگزاری باقی ماند و اعتراضی به آن صورت نگرفت که شاید دلیلش عدم فراگیر و جذاب بودن خبر بود اما روزهای اخیر که آن خبر توهین آمیز فارس در شبکه های اجتماعی مطرح شده، این خبرگزاری اقدام عجیبی انجام داد. این خبر به مدت چند ساعت از خروجی فارس حذف شد و سپس خبری دیگر را در همان آدرس جایگزین کرد با عنوان «شعر مفتون همدانی با شعر شهریار تفاوت ماهوی دارد» که سطر اول آن با سطر نخست خبر توهین آمیز یکی بود، بدین معنا که در ابتدای هر دو خبر آمده است: «10 مهر ماه سالروز درگذشت مفتون همدانی، شاعر آزادی‌خواه همدانی است که در همدان اشعاری را به زیور طبع آراسته بود». در خبر جایگزین شده به جای اشعار توهین آمیز، گفت و گویی با محمّد طاهری‌خسروشاهی، محقق دانشگاه درباره مفتون منتشر شده است].

اما چند نکته در این میان قابل ذکر است:

1 – اشعار «مفتون همدانی» مانند آثار بسیاری از شعرا و یا نویسندگان قدیمی و جدید، حاوی بخش هایی است که شاید به دلایل مختلف از جمله تفاوت دین، ایدئولوژی و یا از نظر اخلاقی، متفاوت باشد. بخشی از این آثار می تواند جنبه ی هتک حرمت، توهین یا انکار داشته باشد. اما انتشار آنها به عنوان اشاره به آثار یک شخص، به معنی تایید آنها نیست. سانسور برخی از آثار به جای مانده از شعرا و نویسندگان حتی در مواردی درباره ی آثار سعدی و حافظ در این راستا، غلط و مضحک به نظر می رسد.

2 – در کار رسانه، به ویژه در رسانه های بزرگی مانند خبرگزاری فارس که روزانه چند هزار خبر در آن منتشر می شود، خطا و اشتباه اجتناب ناپذیر است، چه در محتوای اخبار و یا به لحاظ حرفه ای و ویرایشی. طبعا در رک روزنامه و به همان نسبت در هفته نامه و ماهنامه، امکان بروز خطا کاهش می یابد اما در رسانه های برخط (آنلاین) با این حجم و گستره ی کاری، نمی توان جلوی خطاها را به صورت 100 درصد گرفت.

3 – خبرگزاری فارس و جریان رسانه ای همسوی آن در موارد بسیاری با هجمه به مواردی بسیار کم اهمیت تر اما در رسانه های رقیب سیاسی خود، جنجال هایی را برپا کرده اند که باعث توقف فعالیت، فیلتر، توقیف یا حتی برخوردهای شدید با دست اندر کاران آن رسانه ها شده است.

4 – هفته‌ی گذشته بولتنی در قم توسط جریان همسو به دیدگاه خبرگزاری فارس به صورت گسترده منتشر شد که در آن، به بهانه‌هایی که در مقایسه با خبر خبرگزاری فارس، کاهی در برابر کوه بود، علیه دولت چنان تبلیغاتی کرده اند که گویی دولت روحانی و حامیان او، ضد دین هستند.

4 – مدیران خبرگزاری فارس و رسانه‌های همسو با در نظر گرفتن همین یک مورد خطای بسیار فاحش، منصفانه بیاندیشند که آیا «پرداختن جنجالی به این خبر و نیت خوانی و متهم کردن این خبرگزاری و ارگانی که به آن وابسته است و کل جریان اصولگرایی به بی دینی و ضدیت با دین اسلام و بقیه‌ی ادیان»، برخوردی برابر با جنجال آفرینی‌های آن جریان نیست؟

5 – در این مورد تا امروز که 8 ماه از انتشار آن می گذرد، دستگاه قضایی وارد نشده و برخوردی نکرده است و امید می‌رود که نکند؛ همچنان که انتظار می‌رود در مورد اشتباه یا خطای دیگر رسانه ها نیز با چنین تساهل و تسامحی برخورد شود.

6 – در روزهای اخیر که آن خبر توهین آمیز فارس در شبکه های اجتماعی مطرح شده، برخی که تاکنون مدعی ارزشها بودند سکوت اختیار کرده‌اند و برخی که متهم به زیر سوال بردن ارزشها بوده اند، صدای اعتراض بلند کرده‌اند؛ به نظر می‌رسد هواداران جریان‌های مختلف سیاسی نیز می‌بایست با چنین مواردی به دور از احساسات و نگاه سیاسی و غیرتبعیض آمیز قضاوت کنند.

انتهای پیام