سیاست‌های کیم جونگ اون از نگاهی دیگر

همه چیز درجشن صلح و دوستی 12 ژوئن سنگاپورفوق العاده بود. بایدخوشحال باشیم؟.چرا که نه!.فقط یک اشکال کوچک وجود دارد. به قول صدر اعظم پیشین آلمان ویلی برانت””همه چیزبیش از حد عالی بود.همین باورکردنش را مشکل میکند “”.پس حتما اشکالی درجایی هست!اما کجا؟،سوال اصلی همین است.

می توان با این نظر هم عقیده نبود و به کل ماجرا خوشبینانه نگاه کرد.اما وقتی پای مسائلی مانند ، امنیت جهانی و تهدید اتمی به میان می آید،این حد از ذوق زدگی طبیعی به نظر نمی رسد.در این میان هرچند قضاوت در باره رئیس جمهور ترامپ حاوی نکته تازه یی نخواهد بود.اما رهبر کره شمالی را می توان یکی از عجایب هفتگانه عصر سیاست مدرن توصیف کرد. بسته به نوع نگاه شما، برداشت از این توصیف بسیار متفاوت خواهد بود.

در یک برداشت موضوعی از متن تحولات ،اینکه “کیم جونگ اون” با برداشتن گامی بلند مذاکره و ملاقات مصمم به دادن امتیاز به ایالات متحده شد، در مقایسه با سه مولفه بسیارمهم منطقه اهمیت ثانویه یی دارد. نخست،مسائل پیچیده و حل نشده امنیتی و ژئو استراتژیکی بسیار حساس حوزه پاسیفیک،دریای ژاپن و دریای چین جنوبی .دوم،وجود استانداردهای بسیارسطح بالای امنیتی حاکم بر منطقه و واکنش تضمینی ایالات متحده و متحدانش در برابر هرگونه اقدام تهدد آمیز کره شمالی.سوم، تخریب زود هنگام زیر ساخت ها و تونل های اتمی منقطه جنجالی،مرموز و پرهزینه ” پونگیه ری”البته اگر واقعی بوده باشد. چون منابع مستقل خبری و یا نظامی هنوز موفق به بازدید نزدیک از محل های تخریب نشده اند”.وجود این سه مولفه حساس و کلیدی،نکات قابل اغماضی نیستند که به صرف انجام یک ملاقات چند ساعته بتوان آنها را نادیده و یا حل شده تصور کرد،آنطور که رئیس جمهور ترامپ روز شانزدهم ماه ژوئن مدعی آن شد!. اعلام معضل تحریم ها ، فاجعه انسانی وفقر ناباورانه توده های مردم ونهایتا نابودی اقتصاد کره شمالی برای اقناع افکار عمومی در توصیف تحولات، شاید قانع کننده به نظر برسند اما برای بیان دلایل واقعی تحولات اخیر به هیچ وجه قابل پذیرش نیستند.

در یک فهم تخصصی از موضوع باید اذعان کرد این گونه تصمیمات وسرعت عمل بعداز آن برخلاف نظر آقای ترامپ ،حتما نمی تواند حاوی نکاتی راهگشا ویا تضمین شده برای مقابله با آن چیزی باشد که تا کنون موجب نگرانی بوده و کره شمالی را رودروی کشورهای منطقه خصوصا کره جنوبی قرار داده است.چراکه اساس ثبات و امنیت شبه جزیره کره، دریای چین جنوبی و دریای ژاپن بر ترتیبات تئوریک مشخص و اکت های امنیتی – نظامی مشترکی استوار است که به این سادگی قابل فروپاشی و از بین رفتن نیست.هرچند چین و روسیه خلاف این نظررا دارند .برخی دیپلمات های آسیایی مقیم نیویورک و مستقر سازمان ملل می گویند ” تا قبل از سال 2016 ایالات متحده حاضر به دادن امتیازات زیاد و تضمین های محکمی به کره شمالی برای آغاز مذاکرات بود اما هر بار با تندی پیونگ یانگ آن رارد می کرد. اما اکنون همه چیز برعکس شده”. یک مقام دیپلماتیک شرق آسیایی درسازمان ملل که کشور متبوعش متحد بسیار نزدیک ایالات متحده در منطقه است وبه دلیل شرایط کنونی ترجیح می دهد خودرا معرفی نکند می گوید”فکر می کنم دو دلیل شخصی آقای اون و نیز فشارپکن وتوصیه های مسکودر تحولات اخیر نقش محوری داشته اند. البته وزن دومی بسیار سنگین است”. او می افزاید”با توجه به روند پاک سازی های بی سابقه اخیر درسطوح بسیار عالی ارتش طی دو برهه زمانی ماه های فوریه و اوایل ژوئن سال جاری، ایده خاصی در ارزیابی رفتار شخصی آقای اون ندارد. اما درمورد دوم چینی ها و با فاصله زیاد روس ها هریک به دلایل خاص خود وبرخی دلایل مشترک، احساس میکنند با توجه به دیدگاه های آقای ترامپ مبنی بر بازگشت سربازان به کشور و یا انگیزه قطع مانورهای هرساله نظامی ، زمینه خوبی برای خارج شدن ایالات متحده از منطقه عمومی پاسیفیک فراهم شده است. پکن و مسکو با نگاهی عمیق تر دوره پس از آقای ترامپ را رصد می کنند. وفکر میکنند این فرصت نباید از دست برود”. یک مقام وزارتخارجه کره جنوبی نیز گفته ” سئول اطمینان یافته اگر موضوع کره شمالی حل شود، پکن جدا خواستارخروج ناوگان هفتم نیروی دریایی ایالات متحده از منطقه خواهد شد”.با این چشم انداز، آیا ممکن است پایان بالماسکه سینگاپور آنقدر ها هم خوشایند نباشد؟شاید!»

انتهای پیام