چرا ویژه برنامه‌ی شبکه۳ برای جام ملتهای آسیا موفق نبود؟
خبرآنلاین درباره‌ی عدم موفقیت ویژه برنامه‌ی شبکه۳ برای جام ملتهای آسیا نوشت: «مدیران جوان شبکه سه که تمام انرژی‌شان را صرف تولیداتی چون «خارج از دید» کرده و بی‌آن‌که احتمالا تا ابد فرصتی به آنها که متهم شده‌اند – از وزیر امور خارجه تا ده‌ها اسمی که در پربیننده‌ترین شبکه سیما اسم‌شان آورده شد – داده شود، سرخوش هستند از یک نظرسنجی ۴۰۴ نفره تلفنی؛ آماری که بر اساسش می‌گویند حالا خورشید، خندوانه و برنده باش بالاتر از ۹۰ قرار گرفته‌اند؛ ۹۰ که تقریبا از ابتدای دی ماه در کنداکتور پخش سیما هم نبوده است.
آن چه اما بالاتر از این گفته‌ها باید برای فروغی و دوستانش بررسی شود، این است که چرا برنامه مهم‌شان با مجری جوان و با انگیزه‌اش حتی به اندازه جواد خیابانی ضریب نفوذ پیدا نکرده و تکه‌هایش دست به دست نمی‌شوند؟
آیا این مشکل تنها از میثاقی است؟
میثاقی که خودش سال‌ها شاگرد اول سیستم کاری فردوسی‌پور بود، چرا حالا نتوانسته در رقابت با برنامه شبکه ورزش که به گفته فروغی زیر شبکه، شبکه سوم سیماست، برنامه‌هایش دست به دست بشود. با این که آنها حق پخش بازی‌های تیم ملی ایران را هم ندارند؟ همین دوشنبه شب شاید آخرین کار جالب برنامه جواد خیابانی پخش شد؛ برنامه‌ای که اتفاقا از همین جنگ‌های سنتی دهه هفتادی همه دور هم خوش هستند، رسانه ملی است و با گریه‌های جواد خیابانی بیشترین تلاشش را برای احساسی کردن مخاطبان خرج می‌کند یا حتی با نمونه‌هایی از مصاحبه مهدی توتونچی با مهدی مهدوی‌کیا روی آنتن می‌رود که سوژه شبکه‌های اجتماعی هم می‌شود.
ولی همین برنامه از روزهای نخست با ماجرای حسین کلانی و کراواتش، حرف‌های جالب کاپیتان کیا از دوبی یا گزارش‌های جذابش مثل این پیگیری سوژه و یافتن دختر و پسر کوچکی که در بازی ایران و یمن یک بار چیپس خوردند و تلویزیون ما ۱۰۰ باری چیپس خوردن‌شان را نشان داد تا همه نگران سلامتی‌شان باشیم. یا گریه‌های جواد برای ایران و در نقد رفتارهای کی‌روش و برانکو توانسته وایرال شود و دست به دست شود. اتفاقی که حالا هر روز صبح برنامه حالا خورشید برای شبکه سه انجامش می‌دهد.
این اتفاق چرا برای ۲۰۱۹ میثاقی نیفتاده؟ بخشی از دلیلش البته برمی‌گردد به نوع کار محمدحسین در استودیوی تهران. او عادت داده شده در این چند سال به سوژه‌های عامه‌پسند و استناد به کلیپ‌های حماسی پرتعلیق. یعنی با بازیگران سینما سمت ستاره‌بازی می‌رود یا متن‌های خیلی جذاب را که تیمش می‌نویسند، تبدیل به ویدئوهای قشنگ می‌کند. این‌ها اما هیچکدام موجی راه نمی‌اندازند. همه آیتم‌ها قشنگ هستند. حتی مسابقه اطلاعات عمومی ملی‌پوشان که نشان داد آنها هیچ چیزی را بلد نیستند! مردم احتمالا به کم‌اطلاعی‌شان خندیدند اما حاصلش باز حس رضایت نبود چون قرار نیست ملی‌پوشانی که امید به قهرمانی‌شان دارند را در این حال و روز ببینند.
مشکل بزرگ‌تر اما آیتم‌های ارسالی‌شان است از دوبی. کدام مصاحبه خوب؟ کدام گزارش اجتماعی، فنی یا تحلیلی خوب در این برنامه پخش شده که بخواهد دست به دست هم بچرخد؟ فاجعه این است که ادامه این روند جایگاه و عادت مردم به تماشای برنامه‌های خوب ورزشی از شبکه ۳ را فراموش می‌کند. چیزی که بعید است یکی مثل فروغی خواهانش باشد.
این دیگر مسئله بودن یا نبودن فردوسی‌پور نیست که اصلا قرار نیست همه چیز در رسانه ملی و بخش ورزش به این مجری ختم شود و قطعا میثاقی لایق‌ترین فرد برای داشتن برنامه‌ای چون ۲۰۱۹ است اما آیا برایش یک اتاق فکر برای طراحی سوژه تهیه شده یا او را انداخته‌اند وسط یک رقابت نابرابر که تیم اعزامی‌اش به ابوظبی هم هیچ خروجی چشمگیری نمی‌فرستد!»
انتهای پیام
