گلزار و «جدایی عادل از سیما»
رضا دانشمندی در خبرآنلاین نوشت: ماجرای «نود» بر سه‌گانۀ عادل فردوسی‌پور (متولد 1353، 44 ساله)، علی فروغی (متولد 1367، 30 ساله) و محمّدرضا گلزار (متولد 1356، 41 ساله) شکل گرفت که هر کدام نماد و نمایندۀ یک جریان فرهنگی-اجتماعی هستند. به‌نظر می‌رسد، آن‌چه بیش از همه اهمیت دارد ائتلاف میان دو جریان به‌ظاهر متضاد (فروغی-گلزار) است که وجه مشترک‌شان رشد سرطانی/ غیر منطقی، رانتی و سفارشی است.
به بیان دیگر، با گونه‌ای از اصولگرایی روبه‌روایم، که به‌رغم پافشاری بر اصول، ادعای بیزاری از قدرت و پرهیزکاری، اتفاقاً فاقد اصولِ ثابت و شیفتۀ قدرت است و برای کسب و حفظ آن از هیچ اقدامی پروا ندارند (کار به جایی می‌کِشد که وزیر و پلیس فتا باید مانع تقلب شوند).
این گروه – که بیشتر از نسل دوم اصول‌گرایان هستند – به‌رغم عمق اندک، از یک نکته به‌نیکی آگاه‌اند؛ «اصولگرایی» دیگر دلربایی و گیرایی عمومی ندارند و کف‌گیر ته دیگ خورده است. بنابراین، باید سحر و جادو کرد و به هر ریسمان و چوبی چنگ زد و مردمان را فریفت. این‌جاست که، از محمّدرضا گلزار، مجری ارزشی! می‌سازد و روی صحنه می‌فرستد. (گویا قرار نیست این مدیرانِ بادرایت از ماجرای «آزاده نامداری» عبرت گیرند)
غرب‌پرستی در پوشش انقلابی‌گری
این نسل از آقازادگانِ «نازپروده تنعم» و نابرده‌رنج (گنج مُیَسّر)، ساده‌انگارند و به تاریخ و زمان و قدمت و پیشینه عنایتی ندارند و حتی متوجّه تناقض‌های بنیادین در اندیشه و کنش خود نیستند؛ شعار ضدّیت با سرمایه‌داری و غرب سر می‌دهند، اما چه در فرم و چه محتوا، آشکارا مقلّدش هستند و «میلیونرشو / برنده‌باش» و «گات تَلِنت / عصر جدید» می‌سازند، خواسته یا ناخواسته مروّج ارزش‌هایش می‌شوند و آگاهی را هم به کالایی خریدنی! تبدیل می‌کنند.
آنان مانند اسلاف‌شان، آن قدر هم هوشمند نیستند که بفهمند: پوششی که با باد جنوب بر سر افتد، با باد شمال از سر می‌افتد، و مخاطبی هم که به واسطۀ گلزار به رسانه ملّی اضافه شود … . چون ارزیابی منطبق بر واقعی از خود ندارند، استعداد ویژه‌ای هم در قطبی‌سازی دارند.
گلزار در چارچوب است؟!
یک خبرگزاری همسو با مدیر شبکۀ سه مدّعی شده: عادل فردوسی‌پور که مقید به رعایت اصول و حرکت در چارچوب‌های تعیین‌شده نبود دیگر برنامه نود را اجرا نخواهد کرد. به‌جاست این رسانه نظر مدیر جوان! شبکۀ سۀ سیما را دربارۀ فیلم سینمایی «سلام بمبئی» جویا شود، و از وی بپرسد که آیا حاضر است این فیلم سینمایی را همین نوروز از شبکۀ سه پخش کند؟ (امید است امسال گلزار خویشتنداری کند و با شرکت در کنسرت‌های نوروزی آرش و اِبی و … در کشورهای هم‌جوار، درایت جنابِ مدیر را زیر سؤال نبرد)
در روزگار و اجتماع آنومیکی که «اخلاق» به سختی تنفس می‌کند،
حفظِ میز، فریضه است، قبا و ردای مسئولیت سایزِ فرد نیست، ژن، اِسپرم، پشت و تبار مقدّس و تعیین‌کننده است، و قواعد و معیارها تمسخر می‌شوند (صورت آسیب‌دیده، یا تلفظ نادرست «راء» مقابل دوربین رسانه قرار می‌گیرد)،
حتماً می‌شود به رأی مردم دهن‌کجی کرد و دل‌بخواهانه و محمّدعلی‌‌شاهی حُکم‌راند.
انتهای پیام
آقای فروغی دمت گرم
همینکه تن پرورانی مانند نگارنده ی این متن را یاد انقلاب و اصول انداختی که مجبور شوند برای نقد”ات” نگاهی به اصول بیاندازند دمت گرم داری
مگر حکم رانی محمد علی شاهی چه عیبی دارد ، خودش نوعی اصولگرایی است ، هر چند محمد علیشاه در پایبندی به اصول مورد قبول خود صداقت داشت !