باید و نباید اعتراض به اعدام شهید باقرالنمر

سیدحمید حسینی یزدی، عضو بخش تحلیلی انصاف نیوز در یادداشتی نوشت: اعدام ناگهانی شهید نمر باقرالنمر در سحرگاهان روز شنبه هفته ی جاری موجب تاثر و تالم شد و موجی از اعتراضات مردمی را در کشورهای منطقه و همچنین کشورمان برانگیخت.

به شهادت گزارش ها، شهید باقرالنمر به عنوان عالمی شیعی در منطقه ی شیعه نشین قطیف و در میان اقلیت شیعیان ساکن در عربستان سعودی به فعالیت می پرداخت و همچون امام موسی صدر درپی احقاق حقوق اساسی اقلیت شیعی و بازگرداندن عزت و کرامت ایشان در نظام سیاسی مرتجع عربستان سعودی بود و به عبارتی فعالی حقوق بشری بود که از حقوق اقلیت مذهبی متبوع خویش دفاع می‌کرد و در این راه نیز از انتقاد و اعتراض به نظام حاکم پروایی نداشت.

اما متاسفانه نظام سعودی که یارای تحمل انتقادات و اعتراضات حقوق بشری وی را نداشت، او را در فرایندی مغایر با استانداردهای دادرسی منصفانه همچون حق دسترسی به وکیل، بی طرفی دادگاه، حق تجدیدنظرخواهی و … به جرم فعالیت علیه امنیت ملی و تحریک اختلافات طایفه‌ای به اعدام محکوم کرد.

البته این ویژگی نظام‌های استبدادی و توسعه نیافته است که هرگونه فعالیت‌های صنفی و اقلیتی را با عینک امنیتی، تهدید تلقی می‌کنند. عدم رعایت انصاف و حقوق متهم و محکوم حتی به پس از شهادت وی نیز تسری پیدا کرد و ظاهرا حکومت سعودی پیکر وی را در مکانی نامعلوم دفن کرده است.

قطعا اعدام باقرالنمر محکوم است و باید بدان اعتراض کرد اما مبنای اعتراضات و نقطه‌ی عزیمت محکومیت این اقدام حکومت سعودی دارای اهمیت است. این اهمیت از آن روست که حکومت سعودی به منظور تثبیت سیادت خود بر کشورهای اسلامی و عرب منطقه و تشکیل بلوک عربی – اسلامی در مقابل جمهوری اسلامی ایران، از یک طرف درپی ایجاد تنش و فتنه‌ی اختلاف شیعه و سنی و از طرف دیگر درپی ایجاد ایران هراسی و ایجاد تقابل عربی – ایرانی در منطقه است.

عربستان تمایل دارد که افکار عمومی و اعتراضات به نحوی هدایت بشوند تا این دو اتفاق از خلال اعتراضات مردمی به منصه ظهور برسد که به نظر می‌رسد تا حدودی موفق بوده است که نمونه‌ی آن اقدام خودسرانه‌ی عده‌ای در حمله به سفارت عربستان و تخریب و آتش زدن آن بود که بهانه‌ی خوبی برای پیگیری پروژه‌ی ایران هراسی شد.

یا در حادثه‌ی فرودگاه جده که در انتشار خبر آن هم اغراق شده بود، عده‌ای با تجمع در برابر سفارت عربستان به جای محکومیت حادثه و تقاضای مجازات عاملان، اقدام به سردادن شعارهای نژادپرستانه‌ی ضدعربی کردند که محمل خوبی برای احیای منازعات نژادی بود.

لذا به نظر می‌رسد اعتراضات به اعدام شهید باقرالنمر باید از منظر محکومیت نقض حقوق اولیه‌ی شهید، سرکوب فعایت‌های حقوق بشری و مسالمت آمیز وی و نقض دادرسی عادلانه از سوی نظام سعودی مطرح و پیگیری شود تا قابلیت جهانشمولی داشته باشد و هم از رسیدن عربستان سعودی به اهدافش جلوگیری کند.

قطعا ادامه رفتارهای خشن و تندی مانند حمله به سفارت، یا مطرح کردن شعارهای ضدعربی، مصداق آب ریختن به آسیاب عربستان است تا تقابل عربی – ایرانی و ایران هراسی را محقق کند و همچنین تاکید بر شیعه بودن شهید باقرالنمر و شهادت عالمی شیعی توسط حکومتی وهابی و سردادن شعارهای ضدوهابیت از جانب دینداران عوامی که بزرگترین مجاهده را مبارزه با وهابیت و در درجه‌ی بعد اهل تسنن می‌بینند، کمک به عربستان سعودی در روشن کردن معارضه‌ی شیعی – سنی است که نتیجه‌ای جز برافروخته‌تر شدن آتش تکفیر و منازعات فرقه‌ای ندارد.

انتهای پیام