تشریح علت اعتراض دانشجویی به «پولی‌سازی آموزش» در دانشگاه امیرکبیر

پولی‌سازی آموزش و سیاست تامین مخارج دانشگاه از طریق فروش خدمات آن، سال‌ها است که موردانتقاد دانشجویان دانشگاه‌های مختلف است. این بار دانشگاه امیرکبیر شاهد اعتراضات به سیاست‌های پولی‌سازی بود بود معترضان معتقد بودند که این سیاست‌ها دانشگاه را تبدیل به یک بنگاه و دانشجو را تبدیل به ابزار کسب درآمد کرده است.
دانشجویان پلی‌تکنیک امروز ۲۱ مهر ماه در اعتراض به قوانینی که در جهت پولی‌سازی و کالایی سازی آموزش تصویب می‌شوند تجمعی اعتراضی برگزار کردند. دانشجویان به موارد مختلفی چون کاهش سنوات مجاز تحصیلی، اجاره‌ی سالن‌ها، کلاس‌ها و دانشکده‌ها به موسسات، افزایش هزینه سنوات ارشد و کارشناسی، افزایش غیرقانونی شهریه دانشجویان شبانه و قوانین جدید پیش‌نیاز – هم‌نیاز اعتراض داشتند.
هادی بزرگ مهر، نایب دبیر انجمن اسلامی دانشجویان ترقی‌خواه دانشگاه امیرکبیر در این مورد با انصاف نیوز به گفت‌وگو پرداخت که در ادامه متن کامل این گفت‌وگو را می‌خوانید:
بزرگ مهر با اشاره به جو کلی دانشگاه که آمیخته با نارضایتی است گفت: «در چند ماه گذشته، در پلی‌تکنیک اتفاقات زیادی افتاده که از قبل جو عمومی دانشگاه را به سمت اعتراض برده بود و این جو در دانشگاه حس می‌شد. از آنجا که قوانین آموزشی تغییر کردند و فشار دانشگاه به دانشجویان زیادتر شد، فضای نارضایتی روز به روز گسترش می‌یافت و زمزمه‌های یک اعتراض همگانی در دانشگاه وجود داشت. دانشجویان امروز نارضایتی خود از وضع جاری قوانین آموزشی را در تجمع اعتراضی امروز نشان دادند.»

بزرگ مهر در مورد این تجمع توضیح داد: «از هفته‌ی پیش یک کانال اعتراضی ایجاد شد و جمعی از دانشجویان در آن برای اعتراض به قوانین آموزشی جدید فراخوانی برای تجمع منتشر کردند. از همان زمان، موضوع این اعتراض مشخص بود و مسوولان هم از آن مطلع بودند. انتظامات دانشگاه نیز به رسم همیشگی، از صبح امروز کارت‌های دانشجویی را کنترل می‌کردند و مشخص بود برای تجمع آماده هستند اما ریاست دانشگاه، دکتر معتمدی، در دانشگاه حضور نداشت و حاضر نشد پای صحبت‌های دانشجویان بنشینند. علاوه بر عدم حضور ریاست دانشگاه و پاسخ به دانشجویان، دکتر کریمیان،معاونت آموزشی دانشگاه نیز در مصاحبه ای گفته که تجمع به خاطر پذیرش دانشجویان شهریه پرداز بوده و دانشگاه از دانشجویان روزانه شهریه ای اخذ نمیکند در حالی که تمامی شعارها و مطالبات دانشجویان بر خلاف گفته های دکتر کریمیان است.
مکان آغازین این تجمع، روبروی دانشکده‌ی مهندسی پلیمر بود. این یک تجمع کاملا صنفی بود و هیچ موضوع سیاسی‌ای در طی تجمع مطرح نشد. پس از قرائت بیانیه، دانشجویان به سمت ساختمان مدیریت دانشگاه رفتند. دکتر رازفر،مدیرکل دفتر ریاست و دکتر احمدی، مدیر امور آموزشی دانشگاه با دانشجویان صحبت کردند اما از آنجا که اعتماد متقابلی بین دانشجویان و مسوولان وجود نداشته، دانشجویان فشار آوردند تا دکتر رازفر این مطالبات را بنویسد و امضا کند. یک نماینده هم از دانشجویان معرفی شد تا مسائل را پیگیری کند.»
بزرگ مهر در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه آیا برخوردی با دانشجویان شده گفت :«برخوردی نبود، دانشجویان به شکل مسالمت‌آمیز مطالبات خود را بیان کردند و امیدواریم که مسوولان پیگیری کنند.»
نایب دبیر انجمن اسلامی دانشجویان ترقی‌خواه درباره‌ی قوانینی که منجر به اعتراضات شده توضیح داد: «یکی از این قوانین مربوط به سنوات است. سنوات مجاز برای کارشناسی توسط دانشگاه به ۹ ترم تقلیل پیدا کرده که این یعنی از ترم دهم دانشجویان باید شهریه بپردازند. این در حالی است که پیش از این سنوات مجاز برای کارشناسی ده ترم در نظر گرفته می‌شد. سنوات کارشناسی ارشد هم به چهار ترم کاهش پیدا کرده است و دانشجویان به این مورد نیز اعتراض داشتند. چرا که از طرفی برخی اساتید به دانشجویان برای انتشار مقالات خودشان فشار وارد می‌آورند تا بر روی مقالات کار کنند. فشارهای دیگری که بر دانشجوی ارشد وارد است، باعث می‌شود که عملا امکان تمام کردن مقطع ارشد در چهار ترم وجود نداشته باشد و این مساله باعث می‌شود که جلسه‌ی دفاع از پایان‌نامه‌ی این دانشجویان به تعویق بیافتد. این موضوع در کنار حداکثر سنوات مجاز، فشار مضاعفی بر دانشجویان مقطع ارشد وارد می‌کند.

قانون هم‌نیاز – پیش‌نیاز نیز قانونی جدید و عجیب است که توسط معاونت آموزشی دانشگاه وضع شده است. بر طبق این قانون اگر دانشجو در درسی که پیش نیاز درس دیگری است نمره‌ی قبولی کسب نکرده باشد، اجازه ندارد در ترم بعد این دو درس را به صورت هم‌نیاز در آورد و همزمان هر دو درس را اتخاذ کند، مگر آن‌که سقف 14 واحد را رعایت کند. این موضوع باعث می‌شود در صورت عدم کسب نمره قبولی در بسیاری از دروس، تحصیل دانشجویان در عمل یک ترم به تعویق بیافتد. گویا دانشگاه از یک طرف با قانون سنوات و از طرفی دیگر با قانون هم‌نیاز – پیشنیاز، عملا به دنبال آن است که تحصیل دانشجویان به عقب بیافتد و مشمول قانون سنوات شوند تا برای دانشگاه کسب درآمد صورت بگیرد.
مسوولان دانشگاه می‌گویند که دولت بودجه‌ی مصوب دانشگاه را پرداخت نمی‌کند و در شش ماه اول سال، تنها چهل درصد از این بودجه محقق شده است. این در حالی است که دانشگاه پلی‌تکنیک از سال‌ها پیش این روند و سیاست‌ها را در پیش گرفته است.با به ریاست رسیدن دکتر معتمدی، روند پولی‌سازی دانشگاه با سرعت بسیار زیادی ادامه یافت. از اتفاقاتی مانند افزایش تعداد دانشجویان پردیس بین الملل در دانشگاه گرفته تا سخت گیری در قانون سنوات و افزایش شهریه سنوات و دانشجویان شبانه تا حتی فروش واحدها؛ به عنوان مثال درس «زبان عمومی» در دانشگاه، علاوه بر واحدهای آموزشی توسط مرکز بین الملل دانشگاه نیز ارائه می‌شود که دانشجویان با پرداخت هزینه‌ی چند برابر، قادر به گذراندن این درس هستند.
دانشگاه سعی دارد که کم کم به سمت پولی کردن تمام خدمات خود حرکت کند. در اعتراض سال گذشته برای سلف هم همین موضوع مشهود بود، ظرفیت سلف‌های دولتی کمتر می‌شد و سلف‌های آزاد جای آن را می‌گرفت و از طرفی غذای روز پنجشنبه‌ها نیز قطع شده بود. علاوه بر آن، مکان سلف دختران را به پیمانکارهای خارج دانشگاهی واگذار کردند و یکی از طبقات سلف پسران را به سلف دختران اختصاص دادند. از طرفی کیفیت غذای سلف روز به روز در حال نزول بود و از مواد غذایی با کیفیت پایین استفاده می‌شد. اعتراض سال گذشته تا حدی دانشگاه را به عقب راند تا برخی از کاستی‌های خود در این مساله را جبران کند اما سیاست‌های سابق با همان شدت پیگیری شدند و در روند کلی تغییری ایجاد نشد.

ظرفیت دانشجویان روزانه نیز هر سال کم‌تر می‌شود و از طرف به ظرفیت پردیس بین الملل دانشگاه اضافه می‌شود. از طرفی دیگر سالن‌ها، کلاس‌ها و سالن های ورزشی دانشگاه به نهاد ها و موسسات که خودشان تیشه به ریشه‌ی آموزش کشور می‌زنند، مانند موسسات «مدرسان شریف» و «قلم‌چی» اجاره داده می‌شود. در طول تعطیلات تابستان و عید نیز این روند اجاره دادن دانشگاه ادامه یافت. برای مثال در تعطیلات عید، دانشگاه سالن‌ها و کتابخانه مرکزی را اجاره داده بود و از ورود دانشجویان به کتابخانه و حتی کل دانشگاه جلوگیری می‌کردند. حتی کار به جایی رسیده است که در بعضی مواقع از ورود دانشجوها به دانشگاه در ایام آخر هفته‌ها جلوگیری به عمل آورده می‌شود و دانشگاه به محلی برای برگزاری آزمون‌ها و کلاس‌های آموزشی موسسات آموزشی مختلف و حتی آزمون های استخدامی شرکت ها و بانکها تبدیل می‌شود.
در حال حاضر در دانشکده‌های مختلف مانند دانشکده‌ی مهندسی شیمی در طول سال تحصیلی، این موسسات به برگزاری کلاس‌های آموزشی خود می‌پردازند درحالی که کلاس‌های دانشگاه در جریان است. یکی از مشکلات دانشجویان مهندسی شیمی این است که به عنوان مثال در کلاسی که ظرفیت سی نفر را دارد، چهل نفر را می‌گنجانند و همچنین بعضی درس‌ها نیز به دلیل کمبود فضای آموزشی و کمبود استاد، ارائه نمی‌شوند.
او در پایان افزود: « تنها امید ما برای گرفتن حق خود از دانشگاه، دانشجویان هستند و ما انتظار نداریم که عدالت آموزشی را روی سینی به دانشجویان تقدیم کنند. امیدواریم دانشجویان پیگیر مطالبات خود تا زمان احقاق حقوق خود باشند و انجمن اسلامی دانشجویان ترقی‌خواه نیز از هرگونه حرکت دانشجویان برای احقاق حقوق از دست رفته‌ی خود حمایت می‌کند.»

انتهای پیام