طنز | فعالیت فرهنگی در دوران پسا برجام
یاشار تاج محمدی در «نیم ستون» طنز انصاف نیوز، نوشت:
– دوست عزیز بعنوان یک عضو گروه فشار بفرمایید که کار خودتون رو از کی و با چه هدفی شروع کردید؟
– یادمه اولین بار در مترو با عده‌ای از دوستان یک گروه فشار راه‌اندازی کردیم و ابتدا قصدمون ورود به واگن‌های قطار بود ولی کم کم کارمون رو گسترش دادیم و در حال حاضر قصد ورود به کابین راننده رو داریم.
– بفرمایید هدف از حملهٔ اخیرتون در کاشان چی بوده و می‌خواستید چی رو ثابت کنید؟
– الان حضور ذهن ندارم. توی هفتهٔ اخیر چنتا حملهٔ موفق داشتم. کدومش؟
– همون که بیشتر رسانه‌ای شد همون خانم بازیگر.
– آهان اون خب آره دیگه یه برنامه‌ای بود و انجام شد هدفشم راستش الان یادم نیست. بهمون گفته بودنا ولی الان یادم نمیاد. فقط همین یادمه که طرف زن بودش.
– خب؟
– خب دیگه. همین دلیل کافی نیست؟
– چرا کافیه. به عنوان سوال بعدی میخواستم در مورد نفر بعدی یا جای بعدی که قصد اشغال یا انهدامش رو دارید، بپرسم و اینکه بر چه اساسی این انتخاب رو انجام می‌دید؟ احتمالا خیلی الگوی جالبی باید داشته باشید. یک روز با لنگه کفش به رییس جمهور حمله می‌کنید یک روز با مهر و تسبیح به رییس مجلس حمله می‌کنید یک روز با کوکتل مولوتوف و پاره آجر به سفارتخانه‌ها حمله می‌کنید و یک روز هم با همین بضاعت اندک و با دستان خالی به یک بازیگر حمله می‌کنید.
– بله همونجوری که گفتید ما خیلی کار جالب و متنوعی داریم. مثل کسی که سلمونی داره و همهٔ اقشار جامعه چه پزشک چه سیاسمت‌مدار چه سبزی‌فروش زیر تیغش می‌روند. ما هم همین طور هستیم با این تفاوت که ما دلیوری داریم و خودمون میریم سراغشون. در مورد سوال‌تون که نفر بعدی کیه راستش اگر دست خودم بود خیلی دوست داشتم مورد بعدی یک ورزشکار باشه، چون تا حالا چنین موردی نداشتیم و در ضمن من از بچگی دوست داشتم ورزشکار بشم ولی نیاز به تلاش زیادی داشت و متاسفانه نشد که بشم. بنابراین اگر مورد بعدی ورزشکار باشه با یک تیر دو هدف رو زدم.
– یا خدا! آقا لطفا تیراندازی دیگه نکنید ما به همون لنگه‌کفش و پاره‌آجر راضی بودیم.
– نه مثال زدم وگرنه همونطور که مستحضرید ما آدم‌های اهل فرهنگی هستیم مثلا خیلی از همین بچه‌ها کارشون رو در همین زمین‌های خاکی و حملات کوچک شروع کردند و الان استاد دانشگاه و فیلم‌ساز شدند اما متاسفانه عده‌ای متوجه کار فرهنگی ما نیستند.
– به عنوان سوال آخر در این مورد توضیح بدید که شما برای چه کسی این کارها رو انجام می‌دید؟ مردم و هنرمندان و ورزشکاران و … که در گستره‌ای وسیع و همیشه از کارهای این‌چنینی اعلام انزجار کردند، مسوولان مملکت هم که اعلام برائت و این کارها رو تقبیح کردند. اصلا کسی در این کشور هست که کار شما رو تایید بکنه؟
– من اتوبوسی رو مثال میزنم که همهٔ مسافرانش خوابیدند. حالا شما می‌پرسی این‌ها که همه خوابند برای چه کسی اتوبوس رو ته دره می‌بریم؟ به ما چه که خوابند، ما وظیفه داریم اتوبوس رو ببریم ته دره.
انتهای پیام
