کرونا و جایزه بین‌المللی بهداشت و سلامت
عماد باقی، حقوقدان و فعال حقوق بشر در یادداشتی با عنوان «کرونا و جایزه بین‌المللی بهداشت و سلامت» در روزنامه سازندگی نوشت:
این روزهای پر اضطراب تهاجم ویروس کرونا که دم به دم قربانی می گیرد عاملی شده است که جهانیان دریابند به راستی ما اکنون یک خانواده جهانی هستیم و یک دهکده جهانی را تشکیل می‌دهیم. برخلاف گذشته که ارتباطات مانند امروز نبود و یک بیماری می توانست در یک محله یا شهر محصور و مهار شود اما به دلیل درهم تنیدگی جهان امروز یک ویروس به سرعت می تواند شهرها و کشورها را در نوردد. گرچه برخی از آدمیان، در این روزها آزمون نیکی پس نداده اند اما بسیاری از مردم جهان همدل تر و همراه تر شده اند.
در این وانفسا، وقایع بیشماری رخ داده اند که یکی از آنها کمیاب شدن مواد ضدعفونی کننده تشکیل شده از فرمول الکل است. اهمیت الکل بار دیگر نشان داد وقتی که مردم جهان در چنین وضعیتی برای رهایی از خطر ویروس ها به ماده ضدعفونی کننده الکل پناه می برند زکریای رازی از دانشمندان سده سوم و اوایل سده چهارم هجری با کشف الکل چه خدمت بزرگ و بی نظیری به تاریخ بشریت کرده است هرچند که بعدها به وسیله دانشمندان دیگر پیشرفت های زیادی در این زمینه صورت گرفته است.
بایسته است هم برای اینکه بار دیگر و به بهانه ای دیگر، یادی از این دانشمند بزرگ شرقی و ایرانی( اهل ری) کرده باشیم و دیگر آنکه از فداکاران و رزمندگان پهنه مبارزه با ویروس کرونا سپاسگزاری داشته باشیم جایزه ای بدون مرز را به نام “جایزه زکریای رازی” به زنان و مردانی که در ایران و جهان در این راه فداکاری می کنند و این روزها به مصاف کرونا رفته و شادمانانه از عزم خویش برای شکست کرونا سخن می گویند، اختصاص دهیم. هیچ مانعی وجود ندارد که بخاطر شکوهِ مبارزه با کرونا، این جایزه در نخستین مرحله اش به نامزدهای متعددی اهدا شود و حتی پرستاران و پزشکانی را که محرز می شود در جریان مصاف با این ویروس مهاجم جان باختند دربرگیرد.
همین جا به دوستان و همکاران خودم در هیئت مدیره “انجمن دفاع از حقوق زندانیان” پیشنهاد می کنم که انجمن دفاع از حقوق زندانیان نیز جایزه ای را برای پرسنل اداره بهداری، پزشکان پرستاران و حتی مدیرانی که در زندانها برای دفاع از بهداشت، سلامت و جان زندانیان می کوشند اختصاص بدهند و افزون بر حمایت های حقوقی و روش های سلبی و انتقادی، با روشهای ایجابی به یاری زندانیان بشتابند. با جمع آوری گزارش های زندانیان، وکلا و خانواده هایشان درباره این انسانهای خدمتگزار می توان چنین گامی را عملی کرد.
این یک پیشنهاد کلی است و جزییات، شکل دادن هیأت داوران و سازوکار اجرایی اش، نیازمند هم اندیشی جمعی در جامعه مدنی است.
انتهای پیام
