به یاد دکتر رئیس دانا که نابهنگام رفت
احمد زیدآبادی، روزنامهنگار در یادداشتی تلگرامی نوشت:
این روزها کارمان سوگواری برای رفتن عزیزان دور و نزیک شده است. هر روز خبر وفات بزرگی در رسانهها منتشر میشود، اما آنچه انتظارش نبود خبر رحلت دکتر فریبزر رئیس دانا بود.
خداوند روان او را غرق آرامش گرداند. مردی بود پرشور و صریح و عدالتخواه، با کلامی رسا و قدرتمند.
او عدالت را در سوسیالیسم میجست و با افتخار خود را از معتقدان به میراث تئوریک مارکس معرفی میکرد. در این باره البته اهل سازش نبود اما برای بحث و گفتگو ذهنی باز و آماده داشت.
در دوران ریاست جمهوری سیدمحمد خاتمی، دوستیِ مشتاق سیاست، متولی دعوت از تنی چند از اهل قلم و نظر شده بود تا در رستورانی دور هم بنشینند و ضمن صرف ناهار یا شامی، در بارۀ اوضاع کشور بحث و گفتگو کنند.
دکتر رئیس دانا و من پای ثابت این نشست بودیم و از همانجا آشنا و دوست شدیم. او نظراتش را به صورتی تئوریک و با دیدی اجتماعی و معطوف به وضعیت طبقات محروم مطرح میکرد و همیشه چیزی برای آموختن در کلام پرطنین و قدرتمندش وجود داشت.
متفکری گرم و صمیمی و سازشناپذیر بود. در میزگردی که به اتفاق دکتر علیرضا رجایی و زندهیاد دکتر رئیس دانا در دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران برگزار کردیم، او از اظهار مهر و محبت به من و علیرضا چیزی کم نگذاشت و ما را همچون فرزندان خود معرفی کرد.
یکی – دو سال بعد که او را در جایی دیدم، آن مهر و محبت دیگر در نگاهش هویدا نبود. حتی به گونهای با خشم در من نگریست. احتمال دادم علتش باید صحبتهای من علیه مارکسیسم در یک سخنرانی بوده باشد، چرا که او در این مورد اهل سازش نمینمود. با این حال، با او کاملاً گرم گرفتم که بلافاصله سگرمهاش باز و تبسم مطبوعی بر چهرهاش نمایان شد.
در دورانی هم که در بند 350 زندان اوین حبس بود، من در آنجا حضور نداشتم، اما گویا بین زندانیان سیاسی که به نحلههای مختلف فکری تعلق خاطر داشتند، گلایهمندیهایی پیش آمده بود که شاید روزی شرح بیطرفانۀ آنها از سوی کسانی که تجربۀ بیواسطه از آن ماجرا دارند، برای نسلهای جوانتر بدون درس نباشد.
در هر صورت، دکتر رئیس دانا انسانی بسیار دلسوز بخصوص نسبت به طبقات زحمتکش جامعه بود، طبعاً من با بخشی از راهحلهای او برای کمک به این طبقات میانهای نداشتم، اما هرگز صداقت و دلسوزی و شور و مهربانی او فراموشمان نخواهد شد.
خداوند او را آرامش ابدی بخشد و به خانواده و دوستان و همفکرانش در این شرایط دشوار، شکیبایی و اجر عنایت کند.
انتهای پیام
انسان بسیار شریف و صریحی بود. همیشه شو رو شوق و درد داشت. خدایش بیامرزاد.
انسانی فراتر از دیگران….ایشان را باید از خیل اندیشگران ودلسوختگان عدالت نامید…کسی مانند کسرایی……