به بهانه‌ی بازگشایی صحنهای حرم رضوی
ایسنا نوشت: این‌جا حرم، بامداد روز پنجم خرداد؛ این اولین وعده دیدار دل‌ها با خورشید پس از نزدیک به ۷۰ روز دوری است.
برای اهالی مشهدالرضا باورش سخت بود روزهایی را ببینند که نشود خودشان را از میان شلوغی شهر و هزار تلخی و شیرینی زندگی‌شان به خانه امن شهرشان برسانند، اذن دخول بخوانند و بروند گوشه‌ای از حرم را بگیرند، بنشینند به نجوا کردن و از دردها و حرف‌های مگو برای امامشان بگویند.
حالا اما پس از هفتاد روز دوری از صحن و سرا، گویی که هفتاد سال بر این دل‌های بی‌قرار گذشته، از ساعت‌های ابتدایی بازگشایی ایستاده‌اند، سلام می‌دهند و اذن دخول می‌گیرند.
چشم‌هاشان انگار معجزه می‌بیند، جانی دوباره می‌گیرد در جست‌وجوی گنبد طلا، سقاخانه، گلدسته‌ها و پنجره فولاد… و گوش‌ها آماده‌باش‌اند تا بار دیگر نواختن نقاره را لمس کنند.
از پنجره فولاد می‌گویم… نامش هزار خاطره کودکی را زنده می‌کند. کمتر کودکی است که به یاد نیاورد اشتیاق گذر از لابه‌لای جمعیت آدم‌بزرگ‌های گره‌خورده به پنجره‌فولاد را، تا انگشتان کوچکش را به شبکه‌های پنجره بیندازد و قفل کند، ببوسد و دوباره از لابه‌لای جمعیت بیرون آید.
اولین دیدار بعد از یک وقفه اما فرق‌هایی دارد با دیدارهای قبلی‌مان. این‌جا زائر نجوایش را از پشت حائلی که بر دهان گذاشته با امامش می‌گوید، از همهمه در سقاخانه خبری نیست و شاید دیگر نمی‌توان همچون همیشه شاهد صحنه‌های زیبای تکراری از قفل کردن دست‌ها به پنجره فولاد یا بوسه بر در و دیوار و ورودی صحن و سرای حضرت بود.
این‌جا اما هنوز خیلی چیزها هم فرقی با قرارهای گذشته ندارد؛ هنوز می‌توانی ببینی صحنهای را که پیر و جوان به رسم ادب دست بر سینه گذاشته‌اند برای سلام و کرنش می‌کنند به سوی امامشان، یا گوشه‌ای نشسته‌اند و حدیث دل‌گویان اشک‌هاشان را پاک می‌کنند، برای مریضشان طلب عافیت می‌کنند و… این‌جا هنوز رنگ امید را می‌توانی در چشم‌های نم‌کشیده ببینی.
حالا این‌جا برای دل‌های تنگ زائران، همین که نشسته‌اند و “با هوای حرم در خویش رفته‌اند”، کافیست. هر قدمی که در سرای رضا(ع) بر می‌دارند، گویی بهار را نفس کشیده‌اند و دست‌هاشان به سوی آسمان شکرگزار است.
این‌جا همیشه برای دل‌های بی‌قرار عده‌ای هم هنوز رنگ و بوی رویا دارد… تصورشان از حرم خلاصه شده در عکس‌هایی که بارها دیده‌اند و پاهایی که هیچگاه به صحن و سرا نرسیده؛ اما دل‌هاشان از دوردست‌ها به شعاع نور قرار امروز روشن است.
این‌جا حرم؛ این اولین قرار بعد از هفتاد روز دوری طاقت‌فرساست…
انتهای پیام
