زندگی نامه و رزومه داوود فیرحی [+چند مقاله]

داود فِیرَحی (۱۳۴۳ در زنجان – بامداد ۲۱ آبان ۱۳۹۹ در تهران) پژوهشگر علوم سیاسی و اندیشه سیاسی اسلام بود. وی دارای دکترای علوم سیاسی از دانشگاه تهران و تحصیلات حوزوی تا سطح عالی بوده و استاد تمام گروه علوم سیاسی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران است. فیرحی استاد مدعو دانشگاه مفید در قم نیز بود.

به گزارش انصاف نیوز وی عضو شورای مرکزی مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم بوده و درس‌گفتارهایی در موسسه مطالعات سیاسی-اقتصادی “پرسش” برگزار کرد.

تحصیلات داوود فیرحی

حجت الاسلام دکتر داود فیرحی سال ۱۳۴۳ در زنجان متولد شد. علوم دینی را تا پایان مقدمات در مدرسه علمیه شهرستان زنجان خواند و سپس سطح و خارج فقه و اصول را از سال ۱۳۶۶ تا ۱۳۸۰ در حوزه علمیه قم آموخت.

همزمان از سال 1366 در دانشگاه تهران در رشته کارشناسی علوم سیاسی قبول شد و این رشته را تا مقطع دکتری علوم سیاسی با گرایش اندیشه سیاسی از همین دانشگاه ادامه داد و رساله دکتر خود را با عنوان « دانش ، قدرت و مشروعیت در اسلام» در سال 78 اخذ کرد.. این رساله که با الهام از روش شناسی فوکو و هرمنوتیک گادامر تنظیم شده است به بررسی مناسبات قدرت و دانش در دوره میانه اسلام پرداخته و چگونگی زایش دانش سیاسی دوره میانه را کاوش می کند.

پیش از این دکتر فیرحی در دوره کارشناسی ارشد هم رساله « اندیشه سیاسی شیعه در دوره قاجاریه» را نوشت . این رساله به اندیشه سیاسی فقیهان مشهور شیعه در دوره قاجار اختصاص دارد. و کوشش می کند مهمترین مکاتب فقهی-سیاسی شیعه را که در دورة قاجاریه بسط یافته و حضور خود را کماکان در تحولات مشروطه(1284/1905) و انقلاب اسلامی (1357/1979) به بعد در ایران، حفظ کرده است، تحقیق نماید.

رساله کارشناسی ارشد وی با عنوان «اندیشه سیاسی شیعه در دوره قاجاریه» بود که در آن به اندیشه سیاسی فقیهان مشهور شیعه دوره قاجار و مکاتب مهم فقهی-سیاسی ای که در دوره قاجاریه بسط یافته و در تحولاتی چون نهضت مشروطه و انقلاب اسلامی تأثیرگذار بودند پرداخته‌است. رسالهٔ دکترای وی هم «دانش، قدرت و مشروعیت در اسلام» نام داشت که با الهام از روش‌شناسی فوکو و هرمنوتیک گادامر تنظیم شد.

سوابق علمی داوود فیرحی

وی مؤلف ۱۰ کتاب و همچنین دارای حدود ۶۰ مقاله منتشره در مجلات و کنفرانس‌های علمی در حیطه اندیشه سیاسی اسلام است.

همچنین راهنمایی رساله‌های متعددی در مقاطع کارشناسی ارشد و دکترا در حوزه اندیشه سیاسی اسلام را عهده‌دار بوده.

فیرحی از سال ۷۸ تاکنون عضو هیئت علمی گروه علوم سیاسی دانشگاه تهران می‌باشد و دارای درجه «استادی» است. وی در مقطع دکترا تدریس دروس «اندیشه سیاسی در ایران معاصر» و «اندیشه سیاسی در اسلام معاصر»، در مقطع کارشناسی ارشد تدریس «فقه سیاسی» و «افکار سیاسی در ایران و اسلام»، «بنیاد گرائی و رادیکالیسم اسلامی معاصر» و در مقطع کارشناسی تدریس «نظام سیاسی و دولت در اسلام»، «تاریخ تحول دولت در جهان اسلام» و «مبانی اندیشه‌های سیاسی در اسلام» را عهده‌دار بود.

تالیفات داوود فیرحی

از دکتر فیرحی تا کنون  کتاب های  « قدرت ، دانش و مشروعیت در اسلام»، چاپ چهارم(تهران : نشر نی،)1384،«نظام سیاسی و دولت در اسلام»، چاپ سوم،( تهران : سمت ، 1384)،« تاریخ تحول دولت در اسلام» ، در دست انتشار تدوین یا منتشر شده است و نیز30 مقاله از وی هم در حوزه اندیشه سیاسی اسلام در مجلات و کنفرانسهای علمی انتشار یافته است.

قدرت، دانش و مشروعیت در اسلام (۱۳۷۸، چاپ شانزدهم:۱۳۹۶)، تهران، نشر نی.
دولت اسلامی و تولیدات فکر دینی (۱۳۸۰)، تهران، بقعه
نظام سیاسی و دولت در اسلام (۱۳۸۲، چاپ پانزدهم: ۱۳۹۵)، تهران، سمت.
تاریخ تحول دولت در اسلام (۱۳۸۶، چاپ هفتم؛ ۱۳۹۵)، قم، دانشگاه علوم انسانی مفید.
روش‌شناسی و اندیشهٔ سیاسی در اسلام (۱۳۸۷) (مشترکاً با سایر نویسندگان)، قم، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
دین و دولت در عصر مدرن (جلد اول: ۱۳۸۹، جلد دوم: ۱۳۹۰)، تهران، نشر رخدادنو.
فقه و سیاست در ایران معاصر؛ فقه سیاسی و فقه مشروطه (۱۳۹۱، چاپ پنجم؛ ۱۳۹۴)، تهران، نشر نی.
«فقه و سیاست در ایران معاصر؛ تحول حکومت داری و فقه حکومت اسلامی» (۱۳۹۳، چاپ سوم؛ ۱۳۹۶)تهران، نشر نی.
«آستانهٔ تجدّد؛ در شرح تنبیه الامة و تنزیه الملة» (۱۳۹۴، چاپ دوم؛ ۱۳۹۵) تهران: نشرنی.
«فقه و حکمرانی حزبی» (۱۳۹۶)تهران: نشر نی.

مقالات چاپ شده در نشریات بین المللی

 

• Davood Feirahi. “Islam and Human Rights; A Semiotic report.” Theoretical Foundations of Human Rights -, no. — (2006): -.
• داود فیرحی. “فرد ودولت در فرهنگ سیاسی اسلام.” فلسفه، کلام و عرفان -، ۷,۸ (۱۳۷۶): ۳۸-۷۳.
• داود فیرحی. “ملاکهای سیلان یا انقطاع نسل ها.” نگاهی به پدیده گسست نسل ها -، ۱ (۱۳۸۳): ۷۱-۸۱.
• داود فیرحی. “نسبیت هویت و خرده هویت ها.” هویت و بحران هویت -، ۱ (۱۳۸۳): -.
• داود فیرحی. “دولت مدنی پیامبر ( ص).” مجموعه مقالات اسلام و ایران؛ بررسی تاریخی ۱، — (۱۳۸۴): -.
• داود فیرحی. “مبانی فقهی مشروطه خواهی از دیدگاه آخوند خراسانی.” مجموع مقالات همایش مشروطیت -، — (۱۳۸۴): ۱۹۲-۲۱۴.
• داود فیرحی. “دین رسانه و فرهنگ.” دین و رسانه ۲-۹، ۳۵۴۶۲ (۱۳۹۰): ۶۶-۸۸.

مقالات چاپ شده در نشریات داخلی

 

• محمد کاظم هاشم و داود فیرحی. “اثر عامل الخصومه فی خطاب التیارات السیاسیه العراقیه.” مجلۀ علوم سیاسی و حقوقی دانشگاه کوفه اول، ۳۸ (۱۳۹۷): ۳۱۸-۳۴۰.
• محمد کاظم هاشم و داود فیرحی. “مجله الکوفه للعلوم القانونیه والسیاسیه.” مجلۀ علوم سیاسی و حقوقی دانشگاه کوفه اول، ۳۸ (۱۳۹۷): ۳۱۸-۳۴۰.
• داود فیرحی و محمد کاظم هاشم. “تکراری اثر عامل الخصومه فی خطاب التیارات السیاسیه العراقیه (۲۰۱۰- ۲۰۱۸).” مجلۀ علوم سیاسی و حقوقی دانشگاه کوفه اول، ۳۸ (۱۳۹۷): ۳۱۸-۳۴۰.
• داود فیرحی و مهدی فدایی مهربانی . “تاملی در اندیشه سیاسی عزیزالدین نسفی.” فصلنامه سیاست، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران ۴۰، ۳ (۱۱۱۱): -.
• داود فیرحی. “المشارکه السیاسیه فی الدوله الاسلامیه؛ قراءه فی التعددیه الاعتقادیه والسیاسیه والحزبیه.” منهاج ۱، ۳۶ (۱۱۱۱): -.
• داود فیرحی. “فقه سیاسی اهل سنت.” نقد و نظر -، ۴ (۱۳۷۸): ۷۲-۱۱۷.
• داود فیرحی. “سنت و تجدد : دو مبنای روش شناختی در تحلیل دانش سیاسی اسلام.” نقد و نظر -، — (۱۳۷۸): -.
• داود فیرحی. “رسانه ها و تحول فرهنگ سیاسی در خاور میانه.” علوم سیاسی -، ۸ (۱۳۷۹): -.
• داود فیرحی. “فلسفه سیاسی در جهان اسلام.” علوم سیاسی -، — (۱۳۷۹): -.
• داود فیرحی. “روش شناسی اندیشه سیاسی ابن رشد.” مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی -، ۶۳ (۱۳۸۳): ۵۹-۹۲.
• داود فیرحی. “دفاع مشروع ک ترور و عملیات شهادت طلبانه در مذهب شیعه.” شیعه شناسی -، ۶ (۱۳۸۳): ۱۰۹-۱۲۶.
• داود فیرحی. “علم در مغناطیس قدرت.” معماری و شهرسازی آرمانشهر – شرکت مهندسین مشاور آرمان شهر ۱، ۱ (۱۳۸۳): -.
• داود فیرحی. “شیعه و دموکراسی مشورتی در ایران.” مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی -، ۶۷ (۱۳۸۴): ۱۳۷-۱۵۸.
• داود فیرحی. “دولت؛ بحران مشروعیت و رقابت های سیاسی.” فرهنگ اندیشه ۱، ۱۳ (۱۳۸۴): -.
• داود فیرحی. “دولت – شهر پیامبر ( ص ).” مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی ۱، ۷۳ (۱۳۸۵): ۱۸۳-۲۳۶.
• داود فیرحی و مهدی فدائی مهربانی . “پیوند عرفان و سیاست از منظر عزیز الدین نسفی.” پژوهشنامه علوم سیاسی ۱، ۴ (۱۳۸۶): -.
• داود فیرحی. “درآمدی بر فقه سیاسی.” فصلنامه سیاست، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران ۴۰، ۱ (۱۳۸۹): ۲۱۷-۱۳۸.
• علی علی حسینی و داود فیرحی. “عادت واره هگلی وگذار از سنت در ایران معاصر.” رهیافتهای سیاسی و بین المللی – دانشگاه شهید بهشتی -، ۲۲ (۱۳۸۹): ۲۲۵-۲۴۴.
• داود فیرحی. “رویکردی زبانی – تاریخی به پیدایش زبان روشنفکری در غرب.” رهیافتهای سیاسی و بین المللی – دانشگاه شهید بهشتی -، ۲۵ (۱۳۹۰): ۱۰۹-۱۳۶.
• داود فیرحی. “استعاره های دولت در فقه سیاسی معاصر شیعه.” فصلنامه سیاست، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران ۴۱، ۳ (۱۳۹۰): ۲۰۵-۲۲۶.
• داود فیرحی. “رهبری و حکومت در اندیشه شهید بهشتی؛ نظریه امت و امامت ( قسمت چهارم ).” فصلنامه سیاست، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران ۴۲، ۱ (۱۳۹۱): ۱۳۵-۱۵۷.
• داود فیرحی و محمد اسماعیل شیخانی. “نسبت آزادی و امامت از نگاه شهید بهشتی.” فصلنامه سیاست، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران ۴۳، ۴ (۱۳۹۲): ۱۴۹-۱۶۶.
• داود فیرحی و کریم خانمحمدی. “کاربرد روش معنی شناسی در مطالعه عقلانیت شیعی بر مبنای اندیشه تفسیری علامه طباطبایی.” شیعه شناسی سال دوازدهم، ۴۶ (۱۳۹۳): ۴۷-۷۲.
• سعید پور علی و داود فیرحی. “تحلیل گفتمانی سیاست گذاری فرهنگی دولت نهم و دهم در آموزش عالی.” فصلنامه سیاست، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران اول. زمستان۱۳۹۴، ۴ (۱۳۹۴): ۱۳۵-۱۶۹.
• داود فیرحی. “آسیای میانه؛ ایران و اسلام.” فصلنامه سیاست، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران ۴۶، ۱ (۱۳۹۵): ۱۸۹-۲۰۹.
• داود فیرحی و اکبر عسگری صدر. “علل شکست اخوان المسلمین مصر پس از سرنگونی مبارک.” فصلنامه علمی-پژوهشی علوم سیاسی- دانشگاه باقرالعلوم ۲۱، ۸۲ (۱۳۹۷): ۹۹-۱۱۰.
• داود فیرحی. “ایرانشهری و مساله‌ی ایران.” دولت پژوهی ۶، ۲۱ (۱۳۹۹): ۱-۲۸.

 

 

علت مرگ داوود فیرحی چه بود؟

«داود فیرحی» استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران و پژوهشگر حوزه اندیشه سیاسی بر اثر کرونا درگذشت.

حجت الاسلام والمسلمین دکتر فریحی از چندی پیش به دلیل ابتلا به کرونا در بیمارستان بستری بود.

شما در ادامه می‌توانید برخی از مقاله‌های مربوط به او را مطالعه کنید:

مخاطرات راه سوم

فقه و روشنفکری دینی، ضرورت پل سازی

مفهوم فساد و اصلاح در نهضت عاشورا

لباس آخوندی

ضرورت ایجاد حالت خود اصلاحی در نظام

انتهای پیام