رفوزه شدن اصلاح‌طلبان

امید کاجیان، روزنامه‌نگار در یادداشتی با عنوان «رفوزه شدن اصلاح‌طلبان» که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است به بهانه‌ی سالگرد اعتراضات آبان۹۸ نوشت:

چه بخواهیم چه نه، چه مخالف باشیم چه موافق، آن روزها برای همیشه ثبت شده‌اند در تاریخ و روزی روزگاری آیندگان به قضاوت می نشینند روزهای آبان 98 را. واقعیات نوشته می شوند. آنچه گذشت، آنچه گفته شد، آنچه روا شد بر مردم و آنچه باید می‌شد و نشد آنچه نباید می‌شد و شد. آن روزی که دیگر بیست‌وسی شاید نیست. آن روزی که شاید ما نباشیم. اما حکایت ها گفته می شوند. از لباس های شخصی که در فیلم ها دیدیم. عکس هایی از مردم، از غیر مردم. از هفته بی اینترنت. از فریادی که می‌گفت: «مردمو با گلوله زدن…»، دست ها را مشت کردند و اما…

دغدغه آن روز شاید فقط بنزین نبود ومعیشت.ت شاید همه اش بهانه ای بود… بهانه ای که هزار بدترش امروز فقط یکسال بعد از آن روزها هست اما ترس از کرونا و هزار بدترش ترس از تکرار آبان 98… تکرار نکرد آن روزها را.

اشرار و اوباش و مردم و هرچه نام برده شود، اما جواب وزیری که گفت به جز سر به پا هم شلیک کردیم از یاد نمیرود، وزیری که بعد از این حرف هنوزهم با کمال تعجب ماندگار ماند در وزارت تا پایان دولت. کسی که صبح شنبه متوجه شد چه بر سر مردم آورده هم دراذهان خواهد ماند. صدا و سیما را هم که مگر می شود فراموش کرد و آن جهیزیه های یکطرفه ای که آتش گرفتند جلوی دوربینها و اشک هایی که ریخته شدنش هزار بار به تصویر کشیده شد تا دیده شدن اشک های پشت دوربینها به چشم نیاید، اشک هایی که غم از دست رفتن عزیزی بودند و… آن هایی که بی دلیل شلیک کردند، آن هایی که خون ها را پاک کردند آن هایی که… همان هایی که از دادن آمارآن فاجعه سر باززدند فراموش نخواهند شد.

آدم هایی که آن روز در خیابان بودند، عوامل خارجی بودند، شاید بیگانگان ولی راهش این نبود تر و خشک باهم بسوزند. مدیریت بحرانی که مدیران و مسئولان کشور به حق در آن رفوزه شد.

ولی دراین میان گروه دیگری هم بودند که رفوزه شدند و آن رهبران پرطمطراق اصلاحات بودند کسانی که نشان دادند آدم ها و مردم وقتی برایشان مردم هستند که برای آن ها اعتراض کنند و نه علیه آن ها و دولتی که پشتیبانش بودند. این را می شد از پیام های دوپهلوی سرانشان که با تاخیر و یکی دوهفته بعد از آن حوادث منتشر شد به خوبی دید. آبان یک لکه سیاه ماند بردامن آنان و آنانی که پشتیبانی کردند.

آبان درس دیگری هم داد به همه ما، به تفاوت و جدایی قشر ضعیف جامعه با قشر متوسط اینکه یکی غم نان دارد و آن دیگری نگران قطع اینترنت، یکی گلوله می خورد و دیگری حرص.

اما درمیان همه این ها یک چیز بد جور دلت را به درد می‌آورد، اینکه در پس همه آن اتفاقات هیچ کدام از مقامات و بانیان استعفا که هیچ حتی یک بار هم عذرخواهی نکردند. آب از آب هم تکان نخورد. تو را به خدا برای آنچه که ان روزها گذشت یکبار شجاعت به خرج دهید و بگویید که اشتباه کردید و معذرت می خواهید.

انتهای پیام