یادداشت حسامالدین آشنا دربارهی حاشیههای «زاویه»
حسامالدین آشنا، مشاور رئیسجمهور روحانی در یادداشتی تلگرامی نوشت:
اگر بیننده شبکه چهار باشید میدانید که “زاویه” یکی از برنامههای تبیینی _ انتقادی است که معمولا با دعوت از حداقل دو صاحب نظر حوزه اندیشه در علوم انسانی به تحلیل و گفتوگو درباره مهمترین موضوعات فرهنگی میپردازد .
در شرح این برنامه آمدهاست که:”طرح نظریات و تحلیل دیدگاه های جدید در رشته های مختلف علوم انسانی، مداقه در نظریات اندیشمندان کشور و تحلیل این نظریات با نگرش سایر متفکران و فیلسوفان در کشور است که زمینه ساز یک جریان زنده در علوم انسانی خواهد شد.”
این برنامه اگرچه شاید هیچگاه جریان ساز نبوده ولی گاهی خبرساز شدهاست از جمله برنامه اول بهمن 99 زاویه با حضور آقایان عماد افروغ و احمد جهانبزرگی قرار بود در ادامه برنامه قبلی به موضوع الزامات صیانت از عاملیت مردم در جمهوری اسلامی بپردازد.
در این برنامه آقای عماد افروغ با آزادگی، استقلال و روحیه انتقادی همیشگی خود به بررسی نسبت ایران امروز با آرمانهای انقلاب اسلامی و رابطه قدرت اجتماعی و قدرت سیاسی پرداخت و دو شاهد از دروغگویی حکومتی در ایران را هم به عنوان مثال بیان کرد.
آقای جهانبزرگی هم به تعریف اهداف کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت انقلاب اسلامی پرداخت و مثالهایی از تغییر رفتار نمایندگان مجلس و دوری آنها از مردم، عدم برابری همگان در برابر قانون از جمله برادران رئیس جمهور و معاون اول، فساد مسئولان در دولتهای پیامبر و امیرالمومنین و تلاش برخی از مسئولان برای اسلامیت زدایی از جمهوری اسلامی بیان کرد.
بحث بر سر میزان انطباق قوانین با قانون اساسی از جمله جنبه های جالب این مناظره بود.از جمله نظر آقای افروغ در مورد عدم تحقق اجتهاد مستمر فقهای جامع الشرایط بر اساس کتاب و سنت معصومین سلام الله علیهم اجمعین مندرج در اصل دوم قانون اساسی و تاکید آقای جهان بزرگی بر این که آرای شورای نگهبان در مورد مصوبات مجلس به استناد اجتهاد مستمر مقام معظم رهبری است.
بررسی میزان تحقق اسلامیت و جمهوریت در ایران امروز هم محور دیگر بحث بود؛ آقای افروغ ضعف قوانین و فقدان نظارت را دو عامل ضعف حکومت دانست ولی آقای جهان بزرگی با نسبی دانستن این تعابیر بیان کرد که نصاب حکومت در اسلامی بودن 50% است و مقصر اسلامی نبودن کامل جمهوری اسلامی 30% مسئولین و 10% استکبار جهانی و 10% مردم هستند. در این مرحله ایشان با ذکر دو مثال از مسئولینی که در خانه نشسته و به مردم سر نمیزنند یا کسانی که بر مردم منت میگذارند آنان را عامل رویگردانی مردم از حکومت دانست و پیبشنهاد تاسیس یک مجلس دیگر تحت عنوان “مجلس قانونگذاری” را در کنار مجلس شورای اسلامی را طرح کرد.
متاسفانه آقای جهان بزرگی در این بخش از گفتار با عبور از مرز انصاف و ادب تعبیر سخیفی را با ذکر احتمالا به عالی ترین مقام اجرایی و دومین مقام رسمی جمهوری اسلامی نسبت داد و مجری نیز بدون نفی یا انکار این نسبت بحث را به جهت دیگری هدایت کرد و در پایان برنامه نیز تاکید کرد که نظرات حضار بیانگر دیدگاه شخصی آنها و نمودی از آزادی بیان است و برنامه را فارغ از جهتگیری نسبت به اشخاص و مبرا از اهانتهای شخصی معرفی کرد.
برنامههای زنده انتقادی در شبکههای مختلف سیما تا آنجا که به دولت مربوط است از وجوه مثبت صدا و سیما است اما سوء استفاده برخی افراد از این فضای باز رسانهای برای اهانت، عقدهگشایی، دروغ گویی و نفرت پراکنی به جایگاه رفیع رسانه ملی در صیانت از باورهای انقلابی مردم و مقابله با سیاهنمایی رسانههای بیگانه لطمه شدیدی میزند.
انتهای پیام