این حق یا آن حق؟ | احمد زیدآبادی

احمد زیدآبادی، روزنامه‌نگار در یادداشتی تلگرامی با عنوان «این حق یا آن حق؟» نوشت:

چند روز پیش از سوی “خبر فوری” برای مصاحبه‌ای تصویری دعوت شدم. وقتی به محل قرار رسیدم پی بردم که طرفِ صحبتم در برنامه، حمید رسایی است.

در بین طیف سرسخت‌تر اصولگرایان، رسایی بیش از دیگران خود را اهل بحث و مناظره نشان می‌دهد و بر این باور است که به همین علت نیز، از سوی هم جناحی‌های خود خیلی تحویل گرفته نمی‌شود!

من هم که قاعدتاً مشکلی با هویت سیاسی و اعتقادی طرفِ صحبت ندارم و همین‌که بتوانم بدون سانسورهای مرسوم، حرف واقعی‌ام را بزنم، به منظور وضوح بخشیدن به مفاهیم و موضوعاتِ مورد اختلاف و استدلال در بارۀ صورت‌های منطقی‌تر آنها از هر گونه بحث و گفتگو استقبال می‌کنم.

آقای رسایی در طول مباحثه که عملاً به مناظره تبدیل شد، در برخورد شخصی‌اش، هیچ نوع بداخلاقی از خود نشان نداد و من هم که معمولاً تلاش می‌کنم احترام طرف مقابل را رعایت کنم.

با این همه، در پایان مناظره، به رسایی گفتم خبر دارد که بعد از انتخابات 88 دوستانش در انفرادی چه بر سر من آوردند؟ بی‌درنگ پاسخ داد؛ “حق”ات بود! نباید آن کارها را می‌کردی! پرسیدم؛ چه کاری؟ وقتی برای پاسخ نداشت چون باید محل برای کاری فوراً ترک می‌کرد.

امروز اما سید ابراهیم رئیسی گفته است: “هر کس شناسنامۀ ایرانی دارد باید حقوقش حفظ شود.” این جمله هر چند از نگاه نظام حقوقی مبتنی بر مفهوم ملت-دولت امری بدیهی است، اما بیان آن از زبان یک اصولگرای در معرضِ پست ریاست جمهوری، تازه و بدیع می‌نماید.
چون از طرفِ صاحبانِ شناسنامۀ ایرانی وکالتی ندارم، بنابراین به عنوان شهروندی که جز شناسنامۀ ایرانی، صاحب چیز دیگری حتی پاسپورت هم نیست، جا دارد از آقای رئیسی بپرسم که آیا این حق شامل من و امثال من هم می‌شود؟ و اگر می‌شود؛ پس این چه داستانی بود که بی هیچ گناه و تقصیری، بعد از انتخابات سال 88 سر من و خانواده‌ام در آوردند و به ریشِ هر نوع رسیدگی و تظلم‌خواهی هم خندیدند؟

به هر حال، “حق” من چیست؟ نکند همان باشد که رسایی گفت!

انتهای پیام