آیا کسی می‌تواند پوتین را متوقف کند؟
| ترجمه‌ی انصاف نیوز | آنگوس روکسبورگ خبرنگار سابق بی‌بی‌سی مسکو:
رهبران غربی در 20 سال گذشته تلاش کرده اند حدس بزنند ولادیمیر پوتین “واقعا چه می خواهد”. خیلی اوقات، کافی است فقط کلمات او را با دقت بخوانید. زیرا معمولاً منظور او دقیقاً همان چیزی است که می گوید. و در مورد نطق تلویزیونی او در اوایل صبح دیروز که حمله روسیه به اوکراین را اعلام کرد، سخنان و اشاراتش در مورد نیاتش واقعاً وحشتناک بود.
خوب است که با هشدار پوتین به غرب مبنی بر عدم مداخله شروع کنیم، زیرا در حالی که افرادی مانند دیوید دیویس از غرب حمایت هوایی از اوکراین را می خواهند، پوتین در پاسخ به این موضوع می گوید: “روسیه فورا پاسخ خواهد داد و عواقب آن شدید خواهد بود. طوری خواهد بود که در کل تاریخت ندیده اید، تمام تصمیمات لازم در این زمینه اتخاذ شده است.»
تردیدی وجود ندارد که منظور پوتین این است که او آماده است تا علیه هر کشوری که برای کمک به اوکراین دست به اقدام نظامی بزند، سلاح هسته‌ای به کار ببرد. او با تاکید فراوان می گوید: «امیدوارم حرف های من شنیده شود.» البته مخاطب حرفش دیویس نیست.
در مورد نیات پوتین در خود اوکراین، نشانه قوی وجود داشت مبنی بر اینکه او قصد دارد دونباس (از جمله کل مناطق دونتسک و لوهانسک که بیشتر آنها هنوز در دست اوکراین است) را به فدراسیون روسیه اضافه کند، درست همانطور که در 2014 در مورد کریمه انجام داد. او گفت که مردم ساکن در اوکراین (منظورش روس های ساکن در این منطقه بود) حق دارند “انتخاب آزاد” داشته باشند، و افزود که روسیه در سال 2014 “مجبور بود از مردم کریمه محافظت کند” و آن مردم پس از آن تصمیم گرفتند “بخشی از میهن تاریخی خود، روسیه باشند”. هیچ راه دیگری برای تفسیر این کلمات به جز تهدیدی برای الحاق مناطق شرقی اوکراین وجود ندارد.
پوتین همچنین در نطق دیروز خود گفت که قصد دارد اوکراین را “غیر نظامی ” کند، . بعید به نظر می رسد که این امر بدون اشغال کامل کشور و تغییر دولت دست یافتنی باشد.
درست است، پوتین منکر این بود که هدفش اشغال اوکراین بوده است. اما یک «اما» بزرگ وجود داشت: به گفته او، «بیانیه‌هایی» از غرب می‌آمد مبنی بر اینکه دیگر نیازی به «پایبندی به اسنادی که نتایج جنگ جهانی دوم را بیان می‌کنند» وجود ندارد. بنابراین، به نظر می رسد که او با توافقات کنفرانس یالتا خداحافظی می کند، پوتین در واقع در حال طراحی مجدد نقشه اروپا است.
پس چه امیدی وجود دارد که بتوان پوتین را از چنین پیش روی منصرف کرد؟ در داخل روسیه، صدای مخالفان کاملاً خفه شده است. سیاستمدارانی که ممکن است تظاهرات عمومی را رهبری کنند، در زندان هستند و کل شبکه فعالیتشان غیرقانونی شده است. معترضان بالقوه در مسکو به محض خروج از آپارتمان های خود بازداشت شدند.
سردبیر نوایا گازتا، دیمیتری موراتوف، برنده جایزه صلح نوبل سال گذشته، بیانیه ای بسیار غم انگیز در این مورد منتشر کرده است: «رئیس جمهور پوتین به کشور ما دستور داده است که جنگ با اوکراین را آغاز کند و کسی نیست که جلوی این جنگ را بگیرد. به همین دلیل علاوه بر غم زدگی احساس شرمندگی می کنم.»
هر کسی که دیدار روز دوشنبه پوتین با شورای امنیت را تماشا کند، ناامیدی موراتوف را درک خواهد کرد. این گردهمایی از کسانی بود که در تئوری به رئیس جمهور مشاوره می دهند که وظیفه آنها ارزیابی گزینه ها و نتایج آنها است. هیچ یک از آنها جرات نکرد از خط خارج شود. آنها می‌دانستند که پوتین از آنها چه انتظاری دارد و دقیقا همان را به او تحویل دادند. هنگامی که رئیس اطلاعات خارجی، سرگئی ناریشکین، سخنان خود را به زبان آورد، به پرخاش تند پوتین رو به رو شد (که در تلویزیون نشان داده شد). چند نفر از مقامات هم پیشنهاد کردند که به دیپلماسی چند روز زمان بیشتر بدهند، اما نادیده گرفته شدند. دیمیتری مدودف زمانی که در سال هاس 2008 و 2012 ریاست جمهوری را با پوتین عوض کرد، به عنوان یک چراغ عقل کم سو تلقی می‌شد، اما روز دوشنبه او نیز در مسیر قرار گرفت.
به معنای واقعی کلمه، هیچ کس در روسیه نیست که بتواند این جنگ را متوقف کند، زیرا پوتین کنترل کامل را در دست دارد. پارلمان منتخب – دوما و شورای فدراسیون – مملو از تایید کنندگان اوست. دولت، ریاست‌جمهوری و وزارت خارجه تقریباً مطمئناً حاوی افراد مشکوک هستند، افرادی که ممکن است بخواهند به این نکته اشاره کنند که تهاجم به اوکراین با اظهارات قبلی پوتین در مورد این که اوکراین و روسیه در واقع یک نفر هستند هم خوانی ندارد، اما اگر هر یک از آنها پیشنهاد استعفا بدهند، شگفت زده خواهم شد.
آیا غرب می تواند پوتین را متوقف کند؟ تاریخ تحریم‌ها، که سخت‌تر و گسترده‌تر است، ننگین است. پوتین آنها را تمسخر می کند، زیرا او همیشه نسخه خود از آنچه روسیه برای امنیت خود به آن نیاز دارد را بالاتر از ملاحظات اقتصادی قرار می دهد. او همچنین صندوق ذخیره عظیمی برای کاهش ضربه دارد.
همه جنگ‌ها یا به پیروزی یک طرف ختم می‌شوند یا به یک راه‌حل مذاکره. امروز، چشم انداز دومی تاریک به نظر می رسد. درک اینکه چرا موافقت با مذاکراتی که پوتین سال گذشته خواستار آن بود و می توانست به بررسی جدی سیستم امنیتی اروپا متمرکز شود که طبعا فرصتی برای اجتناب از جنگی بود که امروز آغاز شده است، تا این حد سخت بود، برایم ناممکن است. مطمئناً یک اوکراین بی طرف و امن بین همسایگانش، بر جنگ در اوکراین ارجحیت دارد اما زمان آن گذشته است. پوتین اکنون برای انتقام از آنچه که او به عنوان سال‌های تحقیر می‌پندارد، آماده است. او به تنهایی در مورد سرنوشت همسایه خود تصمیم می گیرد.
آنگوس روکسبورگ خبرنگار سابق بی بی سی مسکو و مشاور کرملین است. او نویسنده کتاب مرد قوی، ولادیمیر پوتین و مبارزه برای روسیه است.
انتهای پیام
دیکتاتور ، دیکتاتور است : چه قذافی، چه اسد و چه پوتین : نشانه اش هم رئیس جمهوری مادام العمر یا شبه مادام العمر
من سوالی از مردم دنیا دارم چرا می گویید چرچیل عقل کل بود دو هیولا یعنی کمونیست و نازیسم درگیر جنگ بودند غرب به نفع هیولای کمونیست وارد جنگ شد و حالا ما تبعات آن انتخاب بد را می دهیم کمونیست شوروی و چین می توانست با هیولای نازیسم نابود شود بعد دنیا سراغ نابودی نازیسم می رفت بین بدتر و بدتر انتخاب کردن کار احمق هاست بدتر و بدتر هر دو باید نابود شوند چه بهتر که یکی بدست دیگری نابود می شد.