وقتی بلاک می‌شویم…
محمدرضا رزاقی در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز نوشت:
برای همه‌ی ما پیش آمده که گاهی توسط دوستی یا عزیزی اصطلاحاً بلاک شده‌ایم. شاید بی تفاوت بودیم اما در مواردی شدیدا نا امید یا خشمگین و یا حتی مغموم می‌شویم و با خود دلایلی بر این عمل بر می‌شمریم.
گاه می‌پنداریم عملی از سر خشم و هیجان بوده و صرفا یک عکس العمل شتاب‌زده و کور است که جبران خواهد شد البته در مواردی بی‌راه فکر نکردیم.
اگر سوادی داشته باشیم او را فردی نابالغ و فاقد مهارت‌های ارتباطی و یحتمل هوش هیجانی یا انعطاف قلمداد می‌کنیم که در مواردی هم به هدف زده‌ایم.
اما باید احتمال دیگری هم بدهیم و آن اینکه آنقدر گفتار و رفتار ما سمی است که بلاک‌کننده ترجیح داده تمامی منافذ را ببندد تا آرامش یابد و در حقیقت بلاک چون استفراغی جهت حفظ تعادل و پس زدن سم ارزیابی می‌شود که هرچند مشمئزکننده است اما مکانیزم دفاعی قابل توجهی است.
و این چیزی است که هیچ بلاک شده‌ای بدان نمی‌اندیشد و سکه رایج فرافکنی به سمت بلاک‌کننده است.
ارتباطات انسانی مقوله پیچیده‌ای است که درک مختصات و ابعاد آن دشوار است و جا دارد جامعه ایران بیش از پیش بدان بیندیشد و در خصوص آن گفت‌وگو کند.
انتهای پیام
