حسین قدیانی: شریعتمداری فقط نگران توازن بده بستان با آمریکاست

حسین قدیانی، از فعالان رسانه‌ای اصولگرا، در یادداشتی تلگرامی با عنوان «حسین شریعت‌مداری از جان دیپلمات‌ها چه می‌خواهد؟!» درباره‌ی انتظار مدیر کیهان از احیای برجام نوشت:

اختلاف امریکا و ایران، اختلاف لیل و نهار است و حتی بر فرض احیای برجام، باز هم دشمنی کاخ سفید با ملت ایران ادامه خواهد داشت. این گمانم همه‌ی تذکر حسین شریعت‌مداری باشد به حسین امیرعبداللهیان.

من البته خیلی در جریان جزئیات مذا‌کره‌ی هسته‌ای نیستم ولی دیپلمات‌های عزیز ما خوب باید بدانند که عناصر انقلابی فی‌الذات خیرخواه آن‌ها هستند، ولو جایی هم به قول معروف تند بروند و با عتاب و خطاب تذکر بدهند.

اگر برجام آقایان روحانی و ظریف به توفیق نرسید و نتوانست مانع تحریم‌ها شود، یکی هم به این دلیل بود که حضرات، گوش شنوایی در قبال نقد انقلابی‌ها نداشتند. واضح است که همه‌ی انقلابی‌ها را نمی‌گویم. انقلابی‌هایی که در این مقطع زمانی از ضرورت تبدیل کاخ سفید به حسینیه سخن می‌گویند، درگیر اوهام خود هستند که پیش از این هم پاس گل «دل‌واپسیم» را به دولت شیخ‌حسن دادند.

اما همه‌ی هم و غم انقلابی‌هایی از تبار حسین شریعت‌مداری این است که دیپلمات‌هایی از تبار حسین امیرعبداللهیان، شش‌دانگ حواس‌شان به ذات پلید شیطان بزرگ باشد. سهل است که شریعت‌مداری را بابت موضع‌گیری‌های اخیرش در دفاع از موازین نظامی نظام، تندرو یا افراطی بخوانیم لیکن دغدغه‌ی مدیرمسئول کیهان جز این نیست که مبادا باز هم دیپلمات‌های یانکی سر دیپلمات‌های ایرانی کلاه بگذارند.

حرف حساب حسین شریعت‌مداری همین است. همین که میان داده‌ها و ستانده‌ها توازن برقرار باشد و این‌که فراموش نکنیم؛ هدف از مذاکره، رسیدن به هر توافقی نیست بل‌که توافق باید محکم‌ترین چوب را به کمر تحریم‌ها بزند؛ به کمر همه‌ی تحریم‌ها.

امثال شریعت‌مداری، یک لحن سخن دارند و یک اصل حرف. می‌توان از لحن سخن‌شان گله‌مند بود اما اصل حرف‌شان را به نیکی پذیرفت. خبط بزرگ حقیر در سال گذشته همین بود که این تفاوت لحن سخن و اصل حرف را متوجه نشدم و آن شد که نباید و آن کردم که نشاید. حال آن‌که آقای شریعت‌مداری خیر مرا می‌خواست. ایشان الان هم خیرخواه دیپلمات‌ها است و خب! توقعش از امیرعبداللهیان و باقری بسی بیش‌تر از ظریف و عراق‌چی است.

در دنیای دورنگی‌ها، ذات صراحت حاج‌حسین شریعت‌مداری ستودنی است، ولو با حرفش هم موافق نباشیم. مدیرمسئول کیهان حتی در تعطیلات نوروز هم مثل یک آلارم می‌ماند. بله! چرت شیرین آدم را می‌پراند ولی زنگش زنگ بیدارباش است.

کیهان و مدیرمسئولش قطعا مبرا از خطا نیستند و گاه زیادی دیگر تند می‌روند ولی صرف وجودشان غنیمت است. مبادا آن‌قدر مات مذاکره شویم که خوی وحشی و بدعهد یانکی‌ها از یادمان برود.

انتهای پیام