سیاست و اخلاق مداری دینی

ابوالفضل نجیب، روزنامه‌نگار در یادداشتی با عنوان «سیاست و اخلاق مداری دینی» که در اختیار انصاف نیوز‌ قرار داده است، درباره‌ی واکنش‌ها به سفر خانواده‌ی رئیس مجلس یازدهم به ترکیه نوشت:

واکنش‌های جانبدارانه یا به تعبیر درست‌تر دفاعیه‌های نیابتی از رئیس مجلس طی روزهای اخیر را می توان به دو رسته سیاسی و اخلاقی تقسیم بندی و تفکیک کرد. این واکنش‌ها را به تعبیری می توان در همسویی محتوایی با یکدیگر و با هدف توامان تبرئه قالیباف و تهدید منتقدان رئیس مجلس ارزیابی کرد. اولین رسته کسانی بودند که از قالیباف جانبداری سیاسی کردند. این رسته به روال همیشه با پیوند زدن قالیباف و موقعیت سیاسی او با کل نظام، در صدد بودند منتقدان و معترضان را به نااگاهان و فریب خوردگان و ایضن دشمنان نظام جمهوری اسلامی تقلیل دهند. در راس این گروه می توان به موضع‌گیری علم الهدی که آشکارا موضوع قالیباف را به پروژه تخریب دشمنان نظام تعبیر نمود، اشاره کرد. رویه‌ای که پیش‌تر درباره شخصیت های بالای نظام دنبال می‌شد. نکته قابل تامل در دفاع این رسته موثق بودن منبع خبر رسانه‌ای کردن خرید سیسمونی و مهمتر پذیرفتن خانواده قالیباف و اعلام رسمی ابراز پشیمانی و عذرخواهی فرزند قالیباف است. با این حال انگار جانبداران و حامیان قالیباف چندان اهمیتی برای افشاگران خودی‌ها و نزدیک ترین جریان عدالتخواه به نظام قائل نیستند.

تکلیف این رسته از جانبداران قالیباف روشن است. این جانبداران سویه دیگری هم دارند. سویه‌ای که تلاش دارد با توسل به آموزه های اخلاقی و از نوع دینی و درست در شب‌های قدر و با نهیب نابخشودگی گناه حق الناس، و با هراساندن ذهنیت جامعه به گونه‌ای اخلاق مدارانه از قالیباف جانبداری کند. در راس این جریان می‌توان به برنامه مخصوص شب قدر توسط یکی از شبکه‌های صداوسیما اشاره کرد. در این برنامه ظاهرا عبادی مجری و کارشناس دینی در حساس‌ترین لحظه‌های شب قدر در هراساندن مردم از بار گناه اخروی تهمت و افترا به مسلمان و علی الخصوص مسئولان نظام اسلامی سنگ تمام گذاشتند. در این برنامه در کنار پروپاگاندای مجری، ارجاع‌های کارشناس دینی به نهج البلاغه می توانست حجت را بر تمامی هتاکان(!) و همزمان خلق الله از جهت تبعات تهمت زدن و نشر و گوش دادن آن تمام کند. ارجاعات این کارشناس دینی از منظر یک مبلغ دینی و با احتساب منابعی چون نهج البلاغه و دیگر روایات و برخی آیات قران صدالبته می‌تواند برای هر مسلمان و حتی غیر مسلمان اخلاق مداری حائز اهمیت و درس آموز باشد. آنچه اما سخنان این کارشناس دینی را تامل برانگیز می‌کند، استفاده ابزاری از آموزه‌های اینچنین غنی و دستاویز قرار دادن آنها برای اهداف سیاسی است.

آنچه این شور و حرارت اخلاق مداری دینی را پرسش برانگیز می‌کند، رویه یک بام و دوهوای حاکم بر این مبلغان اخلاق مداری است.

فراموش نمی‌کنیم همین مبلغان و موعظه گران اخلاق مدار دولتی از راس تا ذیل و طی چند دهه گذشته از کنار چه تهمت.های بی پایه و اساس مالی و اخلاقی و ناموسی به چه تعداد انسان‌های شریف و سالم و دلسوز، بی کمترین مسئولیت و دغدغه اخلاقی و بی ترس و هراس از تبعات اخروی چنان ساده گذاشتند و گذشتند. چگونه در کمال لاقیدی اخلاقی به هتاکان فرصت دادند تا انسان‌های نازنین بسیاری بدون کمترین دلیل و سند محکمه پسند متهم به وابستگی به بیگانه و مزدور و خائن و … معرفی و به گوشه زندان و یا به عزلت و حصر و انزوا و … ناگزیر شوند. نمی‌توان انکار کرد سال‌های زیادی است اخلاقیات در بدیهی ترین شکل از سیاستمداران و بدتر از آن بسیاری عالمان به اخلاق رخت بربسته است. بسیاری در این چنبره و چرخه تنزل دادن اخلاق به مصلحت‌گرایی‌ها و جناح بندی های سیاسی و … چه به لحاظ شخصیتی و حتی جانی قربانی شدند. در این سال‌ها همه جنس تهمت ناروا به همه قسم شخصیت‌های سیاسی و حتی عالمان دین و اخلاق و فرهیختگان ادب و فرهنگ شاهد بودیم. پرسش این است امثال مبلغان اخلاق دینی و خداترسان از هتاکان چه می‌کردند و کجا بودند؟!

انتهای پیام